نصف شدن اعتبار حمل‌ونقل برای معلولان در بودجه سال آینده

بهروز مروتی، مدیر انجمن پیگیری حقوق افراد دارای معلولیت در گفتگو با خبرنگار منیبان با انتقاد از عدم تخصیص بودجه برای مناسب سازی شهر گفت:  براساس قوانین، شهرداری تهران باید تا سقف 15درصد از سرجمع اعتبارات ردیف‌های طراحی و اصلاح هندسی معابر و تقاطع‌های موجود، مرمت و بهسازی معابر غیر بزرگراهی، نصب و ترمیم سنگدال و جداول، احداث، تجهیز و بهسازی پیاده‌روها و پیاده‌راه‌ها را صرف مناسب‌سازی فضاهای شهری برای افراد دارای معلولیت و اقشار کم‌توان جسمی‌ـ حرکتی و ذهنی کند اما اکنون اثری از این تبصره نیست.

او ادامه داد: این تنها تغییری نیست که لایحه بودجه امسال در حوزه معلولان داشته است. اعتبار حمل‌ونقل برای معلولان در بودجه سال آینده نصف شده و تنها اعتبار بخش سرویس آموزش‌وپرورش استثنایی افزایش پیدا کرده است.

مروتی عنوان کرد: این نوع بودجه‌ریزی برای جامعه معلولان پیام خوبی ندارد. از طریق بودجه مطالبات جامعه معلولان سرکوب می‌شود. دولت ردیف قانون حمایت از حقوق معلولان را حذف کرد و حالا هم شهرداری به بودجه معلولان بی‌توجهی کرده است از همه اینها مهم‌تر این است که هیچ گزارش عملکردی‌ای هم از بودجه‌های اختصاصی وجود ندارد که ما ببینیم آیا واقعا این ردیف بودجه‌ای که بوده، هزینه شده یا هزینه نشده است.

این فعال حوزه حقوق معلولان با انتقاد از میزان حقوق معلولان گفت: ماده 27 قانون حمایت از معلولان، دولت را مکلف کرده تا حداقل حقوق را به افراد دارای معلولیت شدید و خیلی شدید پرداخت کند اما متاسفانه دولت زورش می‌رسد و حق و حقوق قانونی معلولان را نمی‌دهد. ما می‌خواهیم قانونی که در مجلس خودشان تصویب کردند را اجرا کنند اما دولت بعد از گذشت بیش از 4 سال و نیم قانون را اجرا نمی‌کند. ما باید طبق دستمزد شورای عالی کار مبلغ 4 میلیون و 200 تومان دریافت کنیم اما حقوق‌مان 420 تومان است و وقتی بهزیستی 30 درصد اضافه می‌کند توقع دارد ما خوشحال شویم درحالی که تورم مهرماه بیش از 48 درصد است بنابراین مبرهن است که این حقوق پاسخگوی مخارج زندگی افراد دارای معلولیت نیست.

او در پایان تاکید کرد: طبق برآوردهای خودشان سبد معیشت خانوار 18 میلیون تومان است حال مقایسه کنید یک فرد دارای معلولیت که با افزایش 30 درصدی اخیر 540 تومان حقوق می‌گیرد با این پول چیکار می‌تواند کند؟ اتفاقا این موضوع باعث فشار روحی و روانی مضاعف بر این افراد می‌شود. نکته قابل توجه این است که اگر حداقل حقوق (4 میلیون و 200 تومان) هم پرداخت شود پاسخگوی نیازهای افراد دارای معلولیت نیست و فقط جلوی گشنگی و سوء هاضمه آنها را می‌گیرد وگرنه پاسخگوی هزینه‌های توانبخشی، خرید وسایل توانبخشی، تردد با تاکسی‌های اینترنی به دلیل نبود زیرساخت وسایل حمل و نقل عمومی نیست. اگر حساب کنید هزینه زندگی یک فرد معلول چندین برابر فرد معمولی است.