تف کردن این مردم پشت سر مسافر
کنیا یک مقصد آفریقایی و محل قبیله ماسایی است. ماسایی‌ها به‌خاطر فرهنگ بی‌نظیر و لباس قبیله‌ای خود بسیار شناخته شده‌اند.
به گزارش منیبان؛ ماسایی یک گروه قومی بومی در آفریقا از افراد نیمه عشایری است که در کنیا مستقر شده‌اند. به دلیل سنت و آداب و رسوم و پوشش متمایزشان و نزدیکی به بسیاری از پارک‌های ملی که در آفریقای شرقی وجود دارد، در بین اقوام آفریقا در درجه نخست به شمار می‌روند.
پناهگاه قبیله ماسایی
ماسایی، که از لحاظ تاریخی قومی عشایر است، به طور سنتی برای ساخت مسکن غیر معمول و جالب خود، به مواد در دسترس و فناوری بومی اعتماد کرده است. خانه سنتی ماسایی برای افراد در حال حرکت طراحی شده بود و بنابراین خانه‌های آن‌ها از نظر طبیعت بسیار ناپایدار بودند. خانه‌ها به صورت دایره‌ای یا بام شکل است و توسط زنان ساخته شده است. دهکده‌های آن‌ها در یک حصار ساخته شده توسط مردان احاطه شده است و این باعث محافظت گله آن‌ها در شب از حیوانات وحشی می‌شود.
فرهنگ ماسایی
جامعه ماسایی از نظر ماهیت کاملا مرد سالار است و مردان بزرگ ماسایی بعضا به بزرگان بازنشسته می‌پیوندند و بیشترین امور را برای قبایل ماسایی تعیین می‌کنند. قوم ماسایی یکتاپرست هستند و خدای آن‌ها به نام اینگیا یا اینکیا است.
روش زندگی
برای افرادی که به روش سنتی ماسایی زندگی می‌کنند، پایان زندگی عملا بدون برگزاری مراسم تشییع جنازه رسمی است و مردگان در مزارع برای لاشخورها گذاشته می‌شوند که این رسوم در اقوام کهن آذربایجان نیز مرسوم بوده است. زیرا ماسایی‌ها اعتقاد بر این دارند که دفن برای خاک مضر است و چرخه طبیعت را مختل می‌کند.
شیوه زندگی مردم سنتی ماسایی روی گاوهاشان متمرکز شده است که منبع اصلی غذایشان را تشکیل می‌دهد. در بین ماسایی‌ها و چند گروه قومی آفریقایی دیگر، میزان ثروت یک مرد به تعداد کودکان و گاوهایش بستگی دارد. بنابراین هر چه بیشتر بهتر. مردی که دارای گاو فراوان است اما فرزندان زیادی ندارد، فقیر قلمداد می‌شود و بالعکس. همچنین در هنگام پرداخت مهریه و یا دیه از گاو به عنوان میزان استفاده می‌شود.
اعضای قبیله ماسایی در کنیا تف کردن را روشی برای ابراز کردن دعای خوشبختی می‌دانند. مردان با ریختن آب دهان خود روی بدن نوزادان برای او آرزوی خوشبختی می‌کنند و بر این باورند که اگر این کار را نکرده و یا با روش‌های دیگر تولد او را تبریک بگویند بدون شک آن بچه نفرین شده خواهد شد. جنگجویان ماسایی نیز قبل از دست دادن با بزرگان قبیله خود آب دهانشان را کف دست خود می‌ریزند. همچنین پشت سر مسافر خود آب دهان می‌اندازند.
