کوتاه‌ترین و طولانی‌ترین مدت زمان بازنشستگی در کدام کشورهاست؟
حتی در میان اقتصاد‌های بزرگ نیز تفاوت در مورد طولانی و کوتاه مدت بودن و زمان بازنشستگی شاغلان می‌تواند بیش از یک دهه و بسیار متغیر باشد.
تقریبا همگان آرزوی یک بازنشستگی طولانی و سالم را دارند. با این وجود، شانس شما برای دستیابی به آن به طور چشمگیری متفاوت است.
به نقل از بلومبرگ؛ اگر به سن ۶۰ سالگی برسید در برخی از کشور‌ها مانند مکزیک، کلمبیا و ایالات متحده، مردان به طور متوسط می‌توانند انتظار یک دهه سالم (یا زمانی قدری کم تر) را در دوره بازنشستگی داشته باشند. این در حالیست که براساس محاسبات "بلومبرگ" در کشور‌هایی مانند فرانسه و لوکزامبورگ مردان می‌توانند بیش از ۱۸ سال سالم در دوران بازنشستگی داشته باشند.
با این وجود، کشور‌ها در همه جا با این معضل دست و پنجه نرم می‌کنند. با افزایش امید به زندگی دولت‌ها شروع به تشویق مردم به ماندن در مدت طولانی‌تر در نیروی کار کردند. با این وجود، امید به زندگی سالم باعث افزایش هماهنگ و با همان سرعت میانگین سال‌های زندگی یک فرد در شرایط سلامتی خوب و بدون هیچ بیماری یا آسیب جدی نشده است.
در سال ۲۰۱۹ میلادی (تازه‌ترین و آخرین دوره‌ای که داده‌های قابل مقایسه برای موضوع بازنشستگی در دسترس است) میانگین امید به زندگی در ۶۰ سالگی برای مردان ساکن کشور‌های عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی ۸۳ سال و میانگین سن موثر بازنشستگی یعنی زمانی که فردی از نیروی کار خارج می‌شود برخلاف سن رسمی بازنشستگی دولتی ۶۴ سال بود.
مدت زمانی که افراد واقعا در دوران بازنشستگی سپری می‌کنند بسته به هر کشوری متفاوت است. دوره بازنشستگی موثر برای مردان به طور چشمگیری از ۱۲.۹ سال در مکزیک تا ۲۳.۳ سال در فرانسه متغیر است. مقایسه مهم دیگر درباره امید به زندگی سالم زمانی است که احتمال دارد در وضعیت سلامتی خوبی قرار داشته باشید.
این دوره بازنشستگی سالم از ۷.۷ تا ۱۸.۵ سال متغیر است. این وضعیت برای زنان اندکی بهتر است، زیرا آنان معمولا بیش‌تر عمر می‌کنند. به طور میانگین زنان در کشور‌های عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی حدود ۲۲.۸ سال را در دوران بازنشستگی سپری می‌کنند هرچند که یک سوم از این زمان ممکن است در سلامتی سپری شود.
نگرانی اصلی برای بسیاری از افراد آن است که بازنشستگی در آینده ممکن است آن چیزی نباشد که پیش‌تر بود. مدت بازنشستگی در برخی کشور‌ها یا یکنواخت شده یا در حال کاهش است، زیرا سرعت امید به زندگی به کُندی افزایش می‌یابد و سن موثر بازنشستگی به تدریج در حال افزایش می‌باشد. در واقع، تعداد سال‌های بازنشستگی سالم به طور متوسط کاهش یافته است. در سال ۲۰۱۹ میلادی زنان می‌توانستند انتظار ۱۶.۴ سال بازنشستگی را داشته باشند که نسبت به سال ۲۰۰۰ میلادی ۱.۴ سال کم‌تر است.
این آمار مربوط به پیش از آن زمانی بود که ما تحت تاثیر پاندمی کووید قرار گرفتیم که خود عاملی برای کاهش امید به زندگی در برخی از کشور‌ها شد. برای مثال، در ایالات متحده بیش‌ترین کاهش امید به زندگی از زمان جنگ جهانی اول به این سو پس از پاندمی کووید رخ داد.
البته این داده‌ها همگی میانگین هستند. در واقعیت امر تجارب افراد به طور چشمگیری متفاوت خواهد بود به طوری که ثروتمندترین افراد در هر کشور معمولا در آینده از وضعیت سلامت بهتری برخوردار می‌شوند. با افزایش سن بازنشستگی دولتی تا زمانی که نتایج سلامتی بهبود نیابد این خطر وجود دارد که این دوره سالم بازنشستگی هم چنان کوتاه‌تر شود، زیرا افراد مجبور می‌شوند تلاش کنند و مدت بیش تری در نیروی کار بمانند.
این تجزیه و تحلیل صرفا امید به زندگی را برای کسانی که به سن ۶۰ سالگی رسیده اند بررسی می‌کند و به این ترتیب کسانی که هرگز به بازنشستگی نرسیده اند را شامل نمی‌شود. با این وجود، داده‌ها در مورد یک موضوع واضح هستند: این مستمری گیران در کشور‌های غرب اروپا هستند که از طولانی‌ترین و سالم‌ترین دوره بازنشستگی برخوردار هستند. در مقابل، در قاره آمریکا برخی از کشور‌ها آن قاره افراد کوتاه‌ترین و پایین‌ترین درجه کیفی از نظر سلامت دوران بازنشستگی را تجربه می‌کنند.
