سود سرمایه گذاری در ارز دیجیتال بیشتر است یا سهام؟

به گزارش منیبان، از آنجایی که سرمایه‌گذاران و سفته بازان بیشتری به سمت ارزهای دیجیتال به عنوان یک طبقه دارایی هجوم آورده‌اند، بسیاری شروع به تشبیه آنها به سهام کرده‌اند. در حالی که کریپتو و سهام در واقع ویژگی‌های خاصی دارند، اما اساساً متفاوت هستند.

در اینجا به بررسی شباهت‌ها و تفاوت‌های ارزهای دیجیتال و سهام می‌پردازیم.

شباهت‌های بازار ارزهای دیجیتال و سهام

۱. ریسک و نوسان:رمزارزها از زمان ظهور تا کنون نوسانات زیادی را پشت سر گذاشته‌اند. قیمت بیت‌کوین و شاخص سهام نزدک NASDAQ  تغییرات بسیار زیادی را در پنج سال گذشته تجربه کرده‌اند. این بدان معناست که هر دو دارنده بیت کوین یا سبدی از سهام فناوری، تغییرات قیمتی را در طول پنج سال گذشته تجربه کرده‌اند. اما درجه تغییرات قیمت بیت کوین به طور قابل توجهی بالاتر است

۲. نحوه معامله: شباهت دیگر بین ارزهای دیجیتال و سهام، نحوه خرید و فروش هر دو دارایی است. پلتفرم‌هایی مانند Robinhood، Wealthsimple و SoFi شروع به محو کردن خطوط بین دارایی‌های دیجیتال و محصولات مالی قدیمی کرده‌اند. کاربران می‌توانند با استفاده از همان پلتفرم، بدون اصطکاک، به سهام و ارزهای دیجیتال خود دسترسی داشته باشند و آنها را معامله کنند.

3. کلاهبرداری: با توجه به وسوسه سود سریع، جای تعجب نیست که هم سهام و هم ارزهای دیجیتال از رفتارهای کلاهبرداری رنج می‌برند. یکی از رایج‌ترین کلاهبرداری‌ها، پامپ و دامپ، است. همانطور که ما اغلب در سهام می‌بینیم، برخی گروه‌ها بی‌پروا به طور مصنوعی قیمت ارز دیجیتال را از طریق اظهارات نادرست یا اغراق آمیز، تأییدات افراد مشهور یا صرفاً طمع سرمایه‌گذاران (FOMO) افزایش می‌دهند.

هنگامی که قیمت بالا می‌رود، کلاهبردارها، دارایی‌های خود را می‌فروشد و در بیشتر موارد ناپدید می‌شود. شرکت داده‌های رمزنگاری Chainalysis تخمین می‌زند که در سال ۲۰۲۱، ۲.۸ میلیارد دلار کلاهبرداری در کریپتو اتفاق افتاد.

علیرغم ماهیت نوپای ارزهای دیجیتال، سرمایه‌گذاران نهادی بیشتری روی ارزهای دیجیتال، دارایی‌های دیجیتال، فناوری بلاک چین و امور مالی غیرمتمرکز (DeFI) سرمایه‌گذاری می‌کنند. این سرمایه‌گذاران حرفه‌ای به شفافیت، نقدینگی و مقررات بیشتری در دارایی‌های رمزنگاری شده نیاز دارند، که می‌تواند برای کل بازار مثبت تلقی شود.

تفاوت‌های اساسی زیادی بین سهام و ارزهای دیجیتال وجود دارد.

۱.تامین: عرضه برخی از ارزهای دیجیتال محدود است که معروف‌ترین آنها بیت کوین است. با این حال، سایر ارزهای دیجیتال سقفی ندارند. یعنی مشخص نیست در نهایت چه مقدار ارز دیجیتال می‌تواند استخراج یا ضرب شود. از سوی دیگر، سهام تمایل به متغیر بودن کمتری دارد، زیرا مقدار سهام موجود کنترل می‌شود و در نهایت توسط عملیات شرکت صادرکننده پشتیبانی می‌شود.

نکته دیگری که باید در نظر گرفت، تفاوت اندازه مطلق بین بازارهای سهام جهانی و ارزهای دیجیتال است. در سال ۲۰۲۱، مقدار سهام موجود در سطح جهانی ۱۰۶ تریلیون دلار تخمین زده شد، در حالی که اندازه کل بازارهای کریپتو ۲.۶ تریلیون دلار بود، که معادل ۲.۵ درصد بازار سهام است.

۲. مقررات: سهام، عموماً توسط اوراق بهادار و سایر نهادهای نظارتی در کشور مبدا بررسی می‌شوند. علاوه بر این، برای سهام‌هایی که در یک بورس سازمان‌یافته معامله می‌کنند، بورس نظارت بر شرکت را نیز فراهم می‌کند و ممکن است در صورت بروز مشکل، شرکت را از فهرست خارج کند. در حالی که این موضوع به معنی ایجاد یک تضمین نیست، اما در همین سطح نظارتی در رمزارزها دیده نمی‌شود.  

علاوه بر این، ارزهای دیجیتال مبتنی بر مفهوم غیرمتمرکز هستند، که امکان تبادل ارزش غیرقابل اعتماد از طریق اینترنت را بدون هیچ واسطه‌ای فراهم می‌کند. در حقیقت، جذابیت ارزهای رمزنگاری شده برای بسیاری این واقعیت است که هویت فرستنده و گیرنده رمزارزها برخلاف سهام سنتی پنهان است.

۳. هدف: وقتی صحبت از ارزش مبادله شد، بسیاری از ارزهای دیجیتال به عنوان ارزهای دیجیتال تراکنشی طراحی شدند، به این معنی که قرار است نوعی ارز دیجیتال یا سکه باشند.

از سوی دیگر، زمانی که شخصی سهامی را خریداری می‌کند، در حال خرید کسری از مالکیت شرکت ناشر است. با این حال، زمانی که شخصی یک ارز دیجیتال خریداری می‌کند، لزوماً مالکیت جزئی از بلاک چین را به‌دست نمی‌آورد.

در رمزارزها پروژه‌هایی وجود دارند که نشانه‌ای هستند که ممکن است مالکیت جزئی و حق رای برای یک پروژه را ایجاد کنند. با این حال، در بیشتر موارد، یک ارز دیجیتال به داشتن یک ارز یا کالایی مانند طلا نزدیک‌تر است.

۴. فناوری: آخرین و مهم‌ترین تفاوت بین سهام و رمزارزها فناوری است. فناوری بلاک چین، زیربنای همه ارزهای دیجیتال است. بسیاری از ارزهای دیجیتال امکان افزودن برنامه‌نویسی را فراهم می‌کنند و ماهیت دارایی رمزنگاری‌شده را به «پول قابل برنامه‌ریزی» تغییر می‌دهند.

دیگر موارد استفاده ارزهای دیجیتال ، شامل قراردادهای هوشمند و سایر کاربردهای DeFi، مانند Dapps (برنامه‌های غیرمتمرکز) می‌شود. اما تنها موارد استفاده از سهام عبارتند از، افزایش سرمایه، جریان نقدی سود سهام و حق رای.

آیا این دو دارایی در آینده شبیه هم خواهند شد؟

در حالی که ارزش بازار متفاوت است، تغییرات خاصی این دو طبقه دارایی را به هم نزدیکتر می‌کند. با رشد بیشتر بازار ارزهای دیجیتال، ما شاهد توسعه مشتقات مالی و محصولات بیشتری هستیم که در سهام رایج است.

به عنوان مثال، اکنون معاملات آتی بیت کوین و اتریوم وجود دارد که در صرافی‌های آتی معتبر مانند بورس کالای شیکاگو (CME) معامله می‌شوند. این بازارهای آتی به سرمایه‌گذاران نهادی اجازه می‌دهند تا قراردادها یا توافقنامه‌هایی را برای خرید و فروش ارزهای رمزنگاری شده در یک تاریخ از پیش توافق‌شده، به شیوه‌ای توسعه‌یافته و شفاف از طریق صرافی‌های ایجادشده، بفروشند.

این به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد که نه تنها ادعای آتی در مورد یک ارز دیجیتال را بخرند، بلکه دیدگاهی منفی نسبت به آن ارز دیجیتال داشته باشند و آن را بفروشند. این قراردادهای آتی به صورت نقدی تسویه می‌شوند و معاملات آن در یک بازار مستقر و تنظیم شده انجام می‌شود.

ارزهای رمزنگاری شده همچنین صفحه‌ای از صندوق‌های قابل معامله در بورس گرفته‌اند که به اختصار ETF نامیده می‌شود، که اکنون به طور خاص در بیت‌کوین و سایر ارزهای دیجیتال سرمایه‌گذاری می‌کنند. یک ETF به نوعی مانند یک صندوق سرمایه‌گذاری مشترک است اما از طریق بورس خرید و فروش می‌شود، بنابراین نقدینگی مناسبی دارند.

ETF‌ها برای مدت طولانی وجود داشته‌اند و به جای ردیابی عملکرد یک دارایی یا شاخص، مدیریت بسیار ساده‌ای دارند و به این ترتیب، معمولاً کارمزدهای کمتری نسبت به صندوق‌های مشترک سنتی دریافت می‌کنند.

راه دیگری هم وجود دارد که سهام و بازارهای رمزنگاری در حال همگرایی هستند. برای سرمایه‌گذاران پیشرفته‌تر، صندوق‌های تامینی اختصاصی وجود دارد که در حوزه ارزهای دیجیتال، که به دارایی‌های دیجیتال ویا سرمایه‌گذاری‌های DeFI تخصیص داده شده‌اند و به‌طور حرفه‌ای سرمایه‌ها را از طرف سرمایه‌گذاران مدیریت می‌کنند. این نوع صندوق‌ها حداقل به ۱۰۰ هزار دلار سرمایه‌گذاری نیاز دارند.

این شرکت‌ها می‌توانند در کوین‌های دیجیتال ، استارت‌آپ‌های کریپتو، صرافی‌ها، عرضه اولیه‌های ارزهای دیجیتال و سایر دارایی‌های بلاک چین سرمایه‌گذاری کنند. آنها در ازای مدیریت حرفه‌ای خود، از سرمایه‌گذاران نهایی خود هزینه سنگینی دریافت می‌کنند.