رابطه ترکیه با یک کشور عربی خبرساز شد

به گزارش مُنیبان از خبرگزاری آناتولی ترکیه، محمد موش، وزیر تجارت ترکیه در کنفرانس مطبوعاتی مشترکی با ثانی بن احمد الزیودی، همتای اماراتی خود در استانبول اظهار کرد: ترکیه و امارات با اجرایی شدن توافقنامه مشارکت جامع می‌توانند خود را دوباره و با سرعت به حجم معاملات جاری به ارزش ۱۵ میلیارد دلار که در سال ۲۰۱۷ ثبت شد، برسانند.

وزیر تجارت ترکیه در ادامه گفت: امارات با حجم معاملات تجاری هشت میلیارد دلاری، بزرگترین شریک تجاری ترکیه در منطقه خلیج (فارس) محسوب می‌شود.

او افزود: سفر فوریه گذشته رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه به ابوظبی و دبی مرحله جدیدی از روابط سیاسی، فرهنگی و اقتصادی میان دو کشور را رقم زد.

این وزیر ترکیه‌ای ادامه داد: دیدارهایی که در آن سفر انجام شدند، زمینه‌ساز مذاکرات توافقنامه مشارکت اقتصادی فراگیر بودند.

محمد موش در ادامه گفت: شرکت‌های ترکیه‌ای متعددی طرح‌های بسیار موفقی را در امارات در زمینه‌های مختلف از جمله طرح‌هی پیمانکاری، خدمات لجستیک، بهداشت، گردشگری و نیز تجارت کالا اجرا کردند.

همچنین وزیر تجارت ترکیه در این کنفرانس مطبوعاتی گفت: امارات نیز به نوبه خود به یک بازیگر مهم در عرصه جهانی در بخش‌های خدماتی مختلف از جمله مالی، گزدشگری، هوانوردی و مشاوره‌های فنی تبدیل شده است.

او افزود: این توافقنامه امکان اجرای سرمایه‌گذاری‌ها و طرح‌های جدیدی را برای همگامی با رویکردهای جهانی در زمینه‌هایی چون انرژی تجدیدپذیر، خودروهای برقی و برنامه‌نویسی فراهم خواهد کرد.

الزیودی، وزیر تجارت امارات نیز در این کنفرانس مطبوعاتی در استانبول ضمن ابراز خرسندی خود از آغاز مذاکرات درباره توافقنامه مشارکت اقتصادی فراگیر میان دو کشور اظهار کرد: امارات با این توافقنامه به دنبال توسعه صنعت و سرمایه‌گذاری‌ها در مرحله آتی و استفاده از منابع انسانی و دیگر منابع به بهترین شکل است.

او با اشاره به اینکه هر دو کشور امارات و ترکیه باید از قراردادهای دوجانبه استفاده کنند، گفت: توافقنامه مشارکت اقتصادی با ترکیه، اقتصاد امارات را مقاوم‌تر خواهد کرد.

روابط ترکیه و امارات پس از یک دهه تنش از سر گرفته شد. اختلاف ترکیه و امارات در طول سال‌های گذشته تا مرحله دشمنی شدید نیز پیش رفت و عمیق‌تر و پیچیده‌تر از اختلاف ترکیه و عربستان شد. ریشه این اختلافات به رقابت منطقه‌ای و مواضع متضاد دو کشور در کانون‌های درگیری و بحران از جمله قطر و مصر و لیبی مربوط می‌شد که با کاهش تنش در این کشورها از شدت اختلاف ابوظبی و آنکارا نیز کاسته شد.