رفتی ساپینتو را ماچ کردی چه شد آقای قلیچ؟

به وحید قلیچ زنگ زدم و از او پرسیدم بازی پرسپولیس کجا برگزار می‌شود اما او آدرس استادیوم را اشتباه داد تا خودش در ترکیب فیکس قرار بگیرد...سلطانی: رفتی ساپینتو را ماچ کردی چه شد آقای قلیچ

به گزارش ورزش سه، بهروز سلطانی، دروازه‌بان فیکس تیم ملی ایران در دهه شصت بود اما در پرسپولیس تحت هدایت علی پروین باید برای حضور در ترکیب پرسپولیس با وحید قلیچ رقابت‌ می‌کرد و حتی در دوره‌ای سرمربی پرسپولیس به صورت چرخشی دروازه‌بان‌های خود را در ترکیب اصلی قرار می‌داد.

حالا در شرایطی که حضور وحید قلیچ در تمرین استقلال باعث ایجاد جنجال و حاشیه در فوتبال ایران شده است، به سراغ بهروز سلطانی رفتیم و از او در خصوص دوره حضورش در پرسپولیس و رقابت با وحید قلیچ سوال کردیم که سلطانی با اشاره به دلخوری‌اش از علی پروین بابت نیمکت‌نشین کردن او، خاطره‌ای را هم از کار عجیب قلیچ برای حضور در ترکیب فیکس سرخپوشان مطرح کرد.

دروازه‌بان سابق پرسپولیس در این گفتگو همچنین به حضور قلیچ در تمرین استقلال واکنش نشان داد و در خصوص مصاحبه‌های عجیب برخی از پیشکسوتان و حتی گاها سهم‌خواهی آنها صحبت کرد و در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره اظهارنظر جنجالی‌اش درباره وحید امیری توضیحاتی ارائه داد.گفتگوی هروز سلطانی را در ادامه بخوانید:

* شما به عنوان گلر فیکس تیم ملی، سال‌ها در پرسپولیس با وحید قلیچ رقابت می‌کردید. در ابتدا درباره آن دوره صحبت کنید.

من دروازه‌بان تیم ملی بودم و ایشان هم در دوره‌ای برای تیم ملی جوانان انتخاب شدند و در تیم ملی بزرگسالان نبودند و اگر اشتباه نکنم تنها یک بازی ملی دارند اما سلیقه آقای پروین بود که به صورت چرخشی به ما بازی بدهند. من چند بار به آقای پروین اعتراض کردم اما به هر حال نظر ایشان قابل احترام بود. من قبل از آن هم از استقلال پیشنهاد داشتم اما من ناصر خان [حجازی] را استاد و بزرگ خودم می‌دانستم و اگر به استقلال می‌رفتم، ممکن بود ایشان به عنوان رزرو من روی نیمکت بنشیند و به همین دلیل به این تیم نرفتم و کنار آقای پروین و بچه‌هایی که به آنها عادت داشتم، ماندم. اما همیشه یکی از مشکلاتم با آقای پروین این بود که چرا دروازه‌بان تیم ملی باید بیرون بشیند.

* در واقع از اینکه آقای قلیچ در بعضی از مسابقات در ترکیب فیکس پرسپولیس قرار می‌گرفت، گلایه داشتید.

بله. من دروازه‌بان فیکس تیم ملی بودم و از روزی که دعوت شدم و تا روز آخر، حتی یک روز هم رزرو نبودم و خیلی از گلرهای خوب هم ذخیره من بودند. من فقط در یک مسابقه در جام ملت‌های آسیا برای ضربات پنالتی تعویض شدم اما در پرسپولیس ذخیره می‌نشستم و آقای قلیچ بازی می‌کردند.

* حالا که سال‌ها گذشته اگر بخواهید سطح فنی خودتان را با وحید قلیچ مقایسه کنید، چه می‌گویید؟

هم‌بازی‌های من و مردم باید در این باره صحبت کنند و من نمی‌توانم از خودم تعریف کنم. تنها حرفی که من می‌توانم بزنم این است من دروازه‌بان تیم ملی بودم و ایشان نبود و از طرفی من همیشه کمترین تعداد گل خورده را در پرسپولیس و تیم ملی داشتم.

* در آن سال‌ها ارتباط شما با وحید قلیچ چطور بود؟

مربی ما آقای پروین بود که اجازه نمی‌داد هیچ بازیکنی پایش را از خط قرمزهای تعیین شده، فراتر بگذارد و از طرفی سرپرستی مثل محمود خوردبین هم داشتیم که تحصیل‌کرده و بسیار با شعور بود و من هم بازیکنی نبودم که بخواهم با کسی درگیر شوم. من تلاش می‌کردم همیشه روابط را حسنه نگه دارم. برای مثال یک‌بار من مرخصی گرفته بودم و تهران نبودم و روز قبل از بازی با شاهین در فینال جام حذفی هر چقدر به علی آقا و محمود خان زنگ زدم، جواب ندادند و من هم به آقای وحید قلیچ زنگ زدم و از ایشان پرسیدم بازی کجاست؟ ایشان هم گفتند امجدیه. من امجدیه رفتم و متوجه شدم بازی در آزادی است. آقای پروین به خاطر همین موضوع من را جریمه کرد اما هر چقدر هم گفتم ایشان هم‌بازی من است و من به حرف او اعتماد کردم و به امجدیه رفتم فایده‌ای نداشت. این اتفاق گذشت و من دلگیر شدم اما با این حال همیشه حد خودم را نگه داشتم و پایم را فراتر نگذاشتم. من همیشه حتی در اتوبوس هم درس می‌خواندم و وارد حاشیه نمی‌شدم و اجازه نمی‌دادم کسی شوخی کند و در کنار اینها سعی می‌کردم با او رفاقت هم داشته باشم.

1869568

* یعنی آقای قلیچ به شما آدرس اشتباه دادند که خودشان در ترکیب قرار بگیرند؟

دقیقا به همین دلیل این کار را انجام داده بودند. با این وجود من همیشه به او احترام می‌گذاشتم و سلام علیک داشتیم.

* شما در دوره‌ای از پرسپولیس جدا شدید و به دارایی رفتید و آقای قلیچ در پرسپولیس ماند. در آن زمان چه اتفاقی افتاد و آیا جدایی شما ارتباطی با رقابت با وحید قلیچ داشت؟

یک‌بار من در ایران نبودم و از باشگاه با من تماس گرفتند و گفتند با استقلال بازی داریم و خودت را برسان. من ساعت ۱۲ شب وارد ایران شدم و سریع از فرودگاه خارج شدم و هیچکس متوجه نشد که من به ایران برگشته‌ام؛ به خانه مادر خانمم رفتم و روز بعد زمانی که برای بازی با استقلال وارد زمین شدم، همه متعجب شدند. دو هفته پس از آن، در یک مسابقه برای جمع کردن توپ از دروازه خارج شدم و دستم شکست و دو سه ماه از میادین دور شدم. در آن زمان هم دوره امتحاناتم بود و گذشت و اما زمانی که برگشتم، مسائلی رخ داد که نمی‌توانم آن را باز کنم. جو خاصی حاکم بود که باعث شد زمانی که دارایی با مبلغ بسیار بالایی به من پیشنهاد داد، قبول کردم.

* وضعیت‌تان در دارایی چطور بود؟

من کاپیتان تیم دارایی بودم و این تیم هم بازیکنان بسیار خوبی داشت. در آن فصل سوم شدیم و بسیار موفق بودیم و من هم یکی از بهترین فصل‌های خودم را پشت سر گذاشتم. پس از دوره حضورم در دارایی هم از چهار باشگاه خوب پیشنهاد داشتم اما به دنبال درس و دانشگاه رفتم و فوتبال را کنار گذاشتم که فکر می‌کنم کار عاقلانه‌ای بود. آقای قلیچ هم مدتی رزرو بودند و وارد کار مربیگری شدند.

* درباره حضور آقای قلیچ در تمرین استقلال چه نظری دارید؟

استقلال در دربی بازی کرد اما دیدیم که مربی این تیم در کنار زمین مدام به سر خودش می‌زند و بالا و پایین می‌پرد و به جای دادن آرامش به تیمش، فقط دنبال حاشیه و جنگ بود و در مقابل هم آقای یحیی گل‌محمدی با آرامش تیمش را هدایت می‌کرد . من از آقای قلیچ سوال می‌کنم که الان شما به تمرین استقلال رفتید چه شد؟ من از همینجا از ایشان گلایه می‌کنم. بهتر بود که این کار را نمی‌کردند. اگر صد میلیون هم بدهند، پایم را در این‌ باشگاه نمی‌گذارم؛ من هم همه استقلالی‌ها را دوست دارم و همیشه از سید حسین حسینی تعریف کرده‌ام و گفته‌ام بعد از بیرانوند بهترین گلر ایران است اما دلیل نمی‌شود بروم آقای ساپینتو را ماچ کنم. او هم جایگاه خودش را دارد اما جایگاه آقای گل‌محمدی و بازیکنان پرسپولیس متفاوت است و آنها هستند که برای من قابل احترام هستند و من می‌دانم که اگر همین فردا به تمرین پرسپولیس بروم، به‌ گرمی از من استقبال می‌کنند و همه بازیکنان هم برخورد بسیار خوبی خواهند داشت.

* وحید قلیچ پس از حضور در تمرین استقلال اعلام کردند از باشگاه پرسپولیس انتظاراتی داشتند که برآورده نشده و همین هم باعث دلخوری ایشان شده است.

نه باشگاه پرسپولیس و نه باشگاه استقلال و نه حتی سایر باشگاه‌های ایرانی به پیشکسوتان خود اهمیت نمی‌دهند اما نمی‌توانیم انتظار بالایی هم داشته باشیم. درست است که آقای قلیچ ده سال برای پرسپولیس بازی کرده است؛ من هم هشت سال و حمید درخشان ۱۱ سال بازی کرده است اما اینها ملاک نیست. تا جایی که می‌دانم باشگاه همیشه به ایشان احترام گذاشته و برای میهمانی‌ها دعوت کرده است. برای مثال من چند روز قبل پیش آقای درویش رفتم و بسیار هم به من احترام گذاشتند و زمانی هم که صحبت کردیم، متوجه مشکلات باشگاه شدم. همه این مسائل به این بستگی دارد که ما احترام را در چه چیزی ببینیم؟

* برای مثال آقای قلیچ به مسائل مالی اشاره داشتند.

احترام را از این جنبه می‌بینند که من نزد آقای درویش بروم و بگویم ۱۰۰ میلیون پول بده؟ اگر از این نظر می‌بینند که خود باشگاه هم در مضیقه است اما اگر از این زاویه ببینند که هر وقت به باشگاه می‌روند احترام بگذارند، من باید بگویم هر زمانی که به باشگاه می‌روم تمام ارکان باشگاه، از آقای درویش و آقای محمدی گرفته تا سایر کارمندان، به ما احترام می‌گذارند. یک‌بار پیش نیامده که یک نفر به ما بی احترامی کند. از نظر مالی کدام باشگاه کمک می‌کنند؟ اصلا نباید تصور این را هم کرد که پیشکسوتی از باشگاهی درخواست پول کند. البته من هم از باشگاه‌ پرسپولیس درخواست‌هایی داشته‌ام اما به این شکل که از آنها برای چند روستا پیراهن و گرمکن و توپ خواسته‌ام و آنها هم بدون چون و چرا قبول کرده‌اند. من شخصا هیچ انتظاری از نظر مالی ندارم و شاهد هم هستم که از نظر معنوی همیشه احترام گذاشته‌اند.

* یکی از مشکلاتی هم که همیشه وجود دارد، انتقادهای عجیب، تخریبی و بی اساس برخی از پیشکسوتان است. شما در این باره چه نظری دارید؟

من شخصا همیشه سعی کرده‌ام که انتقادهای سازنده‌ای داشته باشم، نه اینکه بگویم فلان بازیکن به درد نمی‌خورد. همه پیشکسوتان پرسپولیس جزو خانواده پرسپولیس هستند و باید انتقادات سازنده مطرح کنند اما متاسفانه من هم دیده‌ام که برخی از پیشکسوتان فکر می‌کنند که برای مثال اگر از آقای بیرانوند انتقاد کنند، فردا باشگاه پرسپولیس زنگ می‌زند و می‌گوید بیا در دروازه پرسپولیس بایست. برادر من، پیشکسوت وظیفه‌ دارد به هر نحوی از باشگاه خودش حمایت کند. پرسپولیس هم افتخار ما است اما متاسفانه برخی از دوستان من درخواست‌های بالایی دارند و جو باشگاه را هم نمی‌دانند و انتقاد می‌کنند و برای مثال می‌گویند آقای امیری چقدر بد بازی می‌کنند، در صورتی که من همیشه گفته‌ام آقای امیری از لحاظ شخصیتی درجه یک است. من با آقای درویش صحبت می‌کردم و ایشان می‌گفتند برخی از بازیکنان حتی دنبال پول‌شان هم نیستند؛ ما باید از این مسائل لذت ببریم. من هم برای مثال از آقای لک یا سوشا مکانی انتقاد می‌کردم و می‌گفتم در فلان حرکت ضعف دارد اما در کنار انتقادات، آنها را تشویق هم می‌کردم. ما چندین سال در پرسپولیس بازی کرده‌ایم و عرق آن پیراهن تا وقتی زنده هستیم، با ما است.

* البته خود شما هم مدتی قبل مصاحبه‌ای داشتید که در آن گفته بودید وحید امیری خداحافظی کند، در صورتی که این بازیکن هنوز هم جزو بهترین‌های پرسپولیس است.

شیطنت کرده بودند. وحید امیری یکی از بهترین بازیکنان پرسپولیس از نظر شخصیتی است اما ببینید سن فوتبال در دنیا ۲۱ تا ۲۳ سال است؛ انتقاد من این بود و به همین دلیل هم گفتم وحید امیری به اواخر دوران فوتبال خود نزدیک می‌شود. به هر حال همه ما دوست داریم تیم‌مان قهرمان شود و تفاوتی ندارد این اتفاق با کدام بازیکن رقم بخورد اما سن فوتبال همین است. هدف من، تخریب آقای امیری نبود و من عاشق او هستم اما اعتقاد دارم تیم پرسپولیس پیر شده و سال آینده باید چند بازیکن جوان اضافه کند.

* در ادامه بحث انتقادهای عجیب برخی از پیشکسوتان می‌خواهم در این باره صحبت کنیم که برخی از آنها به نظر دنبال یک سهم هستند و برای مثال همین آقای قلیچ علنا می‌گویند انتظار داشتند مربی گلرهای پرسپولیس باشند.

ما نباید سهم‌خواهی داشته باشیم. هر کس وظیفه‌ای دارد و آقای گل‌محمدی هم بر اساس شرح وظایف خودش باید کادرش را انتخاب کند و ایشان هم می‌تواند بگوید من از قیافه بهروز سلطانی و یا سبک کار او خوشم نمی‌آید. حالا آقای گل‌محمدی سبک کاری آقای ننکا را دیده و پسندیده و مسئولیت هم با خودش است. اینطور نیست که من چون در پرسپولیس بازی کرده‌ام، حتما یک پستی بگیرم و مربی گلرهای این تیم بشوم. در تاریخ پرسپولیس آقای قلیچ، من، سعید عزیزیان و بسیاری از بازیکنان دیگر سابقه حضور در دروازه پرسپولیس را داریم؛ مگر آقای گل‌محمدی بیشتر از یک مربی گلر‌ می‌خواهد؟ ایشان فکر کرده و در نهایت مربی خود را انتخاب کرده و اگر هم گلر بد کار کند خودش جواب می‌دهد و حالا هم که می‌بینیم علیرضا بیرانوند خوب عمل می‌کند و همین هم نشان می‌دهد مربی او عملکرد خوبی داشته است. منِ بهروز سلطانی نمی‌توانم بگویم چون ۸ سال در‌ پرسپولیس بودم باید مربی شوم. بار مسئولیت این تیم با یحیی گل‌محمدی است و باید به انتخاب‌های او احترام بگذاریم.

* وقتی با بازیکنان هم‌نسل شما صحبت می‌کنیم، همه اعتقاد دارند آن نسل از فوتبال به هیچ وجه با نسل فعلی قابل مقایسه نیست و بسیار بهتر بوده است. شما هم همین نظر را دارید؟

ماندگاری باشگاه پرسپولیس، به خاطر دهه ۶۰ است؛ آقای پروین توپ و لباس را می‌بردند و در تپه‌های داوودیه تیم را تمرین می‌دادند تا تیم به اینجا رسید و حالا بازیکنانی آمده‌اند که میلیاردی هم پول می‌گیرند و ما هم برای آنها آرزوی موفقیت داریم. متاسفانه این دوره به پست ما نخورد و به پست اینها خورد. فوتبال دهه ۶۰ سبک خودش را داشت و یکی از زیبایی‌هایش هم این بود که بدون پول بود. متاسفانه وزارت ورزش در آن دوره به همه ورزشکاران کم‌لطفی کرد و آنها بدون هیچ بودجه‌ای، ورزش ایران را در جهان حفظ کردند. ما برای مسابقات اعزام می‌شدیم اما جنس پیراهن‌مان طوری بود که پنج دقیقه بعد از بازی، ۶ بار پاره می‌شد. کارخانه آدیداس می‌گفت ما ساک و لباس می‌دهیم اما می‌گفتند ما نمی‌خواهیم. ما با آن شرایط کار کردیم اما الان بازیکنی که نمی‌تواند راه برود، ۲۰ میلیارد می‌گیرد.

* اگر نسل شما را به این دوره بیاوریم و برای مثال شما را کنار علیرضا بیرانوند بگذاریم، در آن شرایط فکر می‌کنید چقدر اختلاف سطح وجود دارد؟

من باز هم می‌گویم که نمی‌توانم درباره خودم صحبت کنم اما مثلا اگر ناصر محمدخانی را به این دوره بیاوریم، زیر ۸۰ میلیارد قرارداد نمی‌بندد. آقای پنجعلی اگر در این دوره بود، باید ۵۰ میلیارد پول می‌گرفت. آقای مجتبی محرمی، ضیا عربشاهی، مجتبی محرمی، فنونی‌زاده و ... هم همگی بیشتر از ۳۰ میلیارد ارزش داشتند. واقعا قابل قیاس نیست. ما در حال حاضر در مجموع ۱۰ دروازه‌بان خوب در فوتبال‌مان نداریم؛ من برخی از مسابقات را دنبال می‌کنم و می‌بینم برخی از دروازه‌بان‌ها حتی جای‌گیری درست و شوتزنی هم بلد نیستد اما پنج میلیارد قرارداد دارند. اینجا ضعف فدراسیون فوتبال مشخص می‌شود که می‌توانست از پیشکسوتان استفاده کند و کلاس‌های دروازه‌بانی بگذارد؛ به خدا آنها مجانی هم می‌آمدند.

* به عنوان سوال پایانی درباره شرایط فعلی پرسپولیس تحت هدایت یحیی گل‌محمدی و شانس قهرمانی این تیم در لیگ برتر صحبت کنید.

من همیشه آرزوی موفقیت تیم یحیی را دارم و همیشه هم‌ گفته‌ام باید از او حمایت کرد. الان روزهای سخت یحیی است، چون همه می‌گویند پرسپولیس سه بازی راحت دارد، در صورتی که اینطور نیست. برای مثال همه ما فکر می‌کردیم سپاهان به راحتی در اصفهان ملوان را می‌زند اما با وجود ارائه یک فوتبال زیبا موفق نشدند. الان باید روی شرایط روحی و روانی بازیکنان پرسپولیس تمرکز کرد تا آنها بدانند که فقط باید به دنبال پیروزی باشند، چرا که با یک تساوی یا باخت، همه چیز به هم می‌ریزد. چند هفته قبل هم دیدیم که پرسپولیس برابر هوادار ۹۰ دقیقه زمین و زمان را به هم دوخت اما هوادار با یک موقعیت گل زد و جنجال به پا شد. پیشنهاد من به یحیی گل‌محمدی این است در این دوره به جز تمرین، برای شرایط روانی بازیکنان هم وقت بگذارد و از یک روانشناس هم استفاده کند تا زحمت یک سال، مفت از دست نرود. من فکر می‌کنم اگر پرسپولیس روند بازی با استقلال را ادامه بدهد، قطعا قهرمان می‌شود.