استقلال در باتلاق شایعه و اختلاف/نکونام می رود یا خطیر؟

به گزارش منیبان؛ استقلال حتی در سال هایی هم که هیچ افتخار و قهرمانی به دست نمی آورد و هر سال شاهد قهرمانی و جشن و پایکوبی رقیب دیرینه بود، چنین شرایط اسفناکی را به خود ندیده بود. آبی های پایتخت تا قبل از لیگ بیست و یکم، 5 سال به طور متوالی قهرمانی لیگ برتر را به پرسپولیس باختند تا اینکه بالاخره تلاش های فرهاد مجیدی و ترکیب او به عنوان سرمربی با مدیریت مصطفی آجرلو جواب داد و استقلال توانست یک قهرمانی مقتدرانه و بدون شکست را در فوتبال ایران به دست بیاورد. قهرمانی که استقلالی ها را به بازگشت به دوران طلایی تیم محبوب شان امیدوار کرده بود اما این قهرمانی طلایی هم تبدیل به کابوس شد. فرهاد مجیدی از استقلال رفت و آجرلو هم به عنوان یکی از معدود مدیران موفق آبی ها در سال های اخیر، چند ماه بعد از رفتن فرهاد، از صندلی مدیریت استقلال برکنار شد تا دوباره روزهای تلخ و نگون بختی استقلال آغاز شود. ترکیب ریکاردو ساپینتو با علی فتح الله زاده و حجت کریمی هم در استقلال جواب نداد و استقلال سال گذشته را با ناکامی در قهرمانی لیگ و جام حذفی و فاجعه حذف از آسیا به پایان رساند. کریمی هم که تلاش می کرد با وعده های جذاب استقلالی ها را به آینده امیدوار کند حرف از مربی خارجی بزرگ می زد اما در نهایت به نکونام رضایت داد و البته عمر مدیریت او هم کوتاه بود تا اینکه علی خطیر آمد. مدیری که نسبت به بقیه مدیران قبلی استقلال کارنامه بهتری داشت و بین هواداران هم از مقبولیت بیشتری برخوردار بود و استقلالی ها امیدوار بودند که ترکیب او و جواد نکونام بتواند آنها را از باتلاقی که سال گذشته اسیر آن بودند بیرون بکشد اما زهی خیال باطل. اختلافات بین این دو نفر از همان روزهای اول تا لحظه نگارش این مطلب شروع شد و استقلال هر روز با حاشیه ای جدید و عجیب روبرو می شود به طوری که خطیر نیروهای نکونام را از باشگاه بیرون می کند و نکونام هم گفته تا زمانی که نزدیکانش به باشگاه برنگردند اجازه حضور علی سامره را در تمرینات نمی دهد و شنیده ها حاکی از این است که اختلافات بین این دو نفر فراتر از حد تصور شده است.

خبری از دست دوستی نیست!

شاید از بیرون اینطور به نظر برسد که مشکل استقلال پول است و نداشتن اسپانسر اما واقعیت این است که حتی اگر میلیاردها پول هم به این تیم تزریق شود تا وقتی نکونام و خطیر دست دوستی ندهند مشکلات استقلال حل نمی شود. مگر می شود پروسه آمدن یک بازیکن خارجی به استقلال این قدر طولانی شود؟ مدیرعامل قرارداد ببندد و سرمربی به تمرین راه ندهد؟ مگر می شود اطراف یک تیم بزرگ مثل استقلال با این همه خدم و حشم این همه حاشیه باشد؟ البته اختلافات این شکلی در سال‌های اخیر بین مدیران و سرمربیان وقت، کم رخ نداده است  فینال جام حذفی مقابل تراکتور در سال 99 در مشهد را به یاد بیاورید، دیداری که به‌خاطر اختلاف نظر بین سعادتمند و فرهاد مجیدی و قهر سرمربی آبی‌ها باعث شد تا درنهایت یک جام قهرمانی از کف شاگردان مجیدی پریده و کلکسیون افتخارات آبی‌ها از آن جام بی‌نصیب باشد. درنهایت هم استقلال بدون سرمربی محبوبش راهی آسیا شد تا خیلی زود پرونده‌ اش بسته شود. سال بعد از آن نیز اتفاقات شبیه به همین ماجراها باعث شد (این بار شکاف عمیق بین مجیدی و مددی) تا استقلال یک فینال دیگر در جام حذفی را با ناکامی به پایان برده و دوباره در یک‌ قدمی قهرمانی جام را از دست بدهد. یک ماه بعد از این ناکامی، این بار نوبت به مرحله حذفی در آسیا رسید تا در آن مقطع نیز کار با شکست از الهلال، برای آبی‌های ایران به پایان برسد.

در این خصوص و قضاوت اینکه دود اختلاف بین مدیر و سرمربی به چشم استقلال وهوادارانش می‌ رود، خیلی هم نباید به دوردست‌ ها رفت. همین فصل گذشته و درحالی‌که تعامل خوبی بین ساپینتو و آجرلو حکمفرما بود به یکباره و بعد از اتفاقاتی که برای مدیرعامل وقت استقلالی‌ها رخ داد، با روی کار آمدن علی فتح الله زاده این شکاف و اختلافات بین مدیر و سرمربی دوباره در اردوی آبی‌ها حکمفرما شد و عجیب اینکه با برکناری مدیر محبوب استقلالی‌ ها و روی کار آمدن حجت کریمی نیز این مسیر ادامه پیدا کرد تا تیمی که به گواه بسیاری از مدعیان با ارائه بازی‌هایی درخشان و چشم ‌نواز می‌ توانست به‌عنوان قهرمانی حداقل در یکی از دو جام ممکن برسد درنهایت به خاطر همین جنگ‌ و جدال‌ های مدیریتی دستش از جام کوتاه بماند. مرور همین چند خط از تاریخ گذشته نه‌چندان دور باشگاه استقلال نشان می‌دهد هر زمانی که اختلاف و دعوایی بین مدیریت و کادر فنی استقلال بوده، این تیم لذت هیچ موفقیتی را نبرده و جنگ اعصاب آن درنهایت برای هواداران و ناکامی‌هایش در دل تاریخ، به نام استقلال ثبت شده است. نباید هم فراموش کرد که قهرمانی‌های استقلال در تاریخ رقابت‌های لیگ برتر از همان دیرباز وابسته تعامل و هماهنگی بین مدیر و سرمربی این تیم بوده است. از همان قهرمانی فصل پنجم که با همدلی محمدحسین قریب و امیر قلعه نویی حاصل شد تا هماهنگی کامل بین آجرلو و مجیدی که قهرمانی تاریخی آبی‌ها در دو فصل گذشته را برای این تیم به ارمغان آورد.

شایعه های عجیب اطراف استقلال؛ نکونام رفتنی است!

با توجه به شرایط این روزهای استقلال، قطعا ترکیب نکونام و خطیر نمی تواند تا پایان فصل در استقلال دوام بیاورد. درواقع با این حجم از اختلاف و تلاش دوستان رسانه ای دو طرف برای تخریب وجهه طرف مقابل، امکان ندارد که این همکاری دوام داشته باشد. یک روز کانال های نزدیک به علی خطیر خبر از رفتن نکونام می دهند و یک روز هم طرفداران سرمربی، از برکناری مدیرعامل می گویند. با این اوصاف شرایط برای استقلال هرگز به سمت صلح و آشتی نمی رود و بعید است که این همکاری تا پایان فصل دوام داشته باشد مگر اینکه نکونام راه فرهاد مجیدی را در استقلال برود و با چشم بستن بر روی همه کاستی های مدیریت باشگاه، عزم خود را برای قهرمانی جزم کند که با توجه به روحیه ای که از این سرمربی سراغ داریم بعید است چنین اتفاقی بیفتد. در آن سوی گود هم علی خطیر به گفته نزدیکان باشگاه از برخی رفتارهای نکونام خصوصا درباره جذب بازیکن دلخور و شاکی است که شاید همین روزها به سیم آخر بزند و نکونام را برکنار و یک سرمربی خارجی (احتمالا استراماچونی) را به عنوان سرمربی آبی ها معرفی کند. ظاهرا اتفاقاتی که درباره معرفی مدیربرنامه گوستاوو بلانکو افتاده به شدت مدیرعامل استقلال را عصبانی کرده و گفته می شود دل خوشی از اتفاقاتی که در این خصوص افتاده ندارد. همین ها باعث شده شایعاتی درباره برکناری نکونام از سرمربیگری استقلال منتشر شود و البته این شایعات وقتی جدی تر شد که عکس دیدار مخفیانه نکونام با مهدی تاج در یکی از سایت های ورزشی منتشر شد بدون اینکه حتی فدراسیون فوتبال این خبر را روی خروجی خود قرار دهد. جالب اینجاست که علیرضا خانی عضو هیئت مدیره باشگاه استقلال هم هفته گذشته به طور تلویحی از جواد نکونام انتقاد و تایید کرد که هیات مدیره استقلال با او اختلافاتی دارد. 

با این تفاسیر باید منتظر ماند ودید که در نهایت چه اتفاقی برای استقلال رخ می دهد و آیا نکونام می تواند فصل را روی نیمکت تیم محبوبش به پایان برساند یا نه. البته خود او بارها اعلام کرده اهل جا زدن و رفتن نیست اما استعفای ناگهانی و بی دلیل اش از فولاد نقض کننده این ادعای سرمربی جوان استقلال است.

نویسنده: پریسا اسلام زاده