زنگ خطر برای داوران به صدا درآمد /داوران آرامش ندارند

به گزارش منیبان ؛ سیدمهدی سیدعلی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، درباره اینکه قضاوت داوران در هفته‌های پایانی لیگ برتر بسیار سخت شده و تیم‌ها نتایج خود را به داوران مرتبط می‌دانند، اظهار کرد: در دو هفته پایانی لیگ برتر، مهم‌ترین مسئله‌ای که کمک می‌کند تا داوران قضاوت خوبی داشته باشند آرامش آنها است. وظیفه کمیته داوران با اتفاقاتی که افتاده خیلی سنگین‌تر است. مسئولان حوزه داوری در بحث آرامش روانی با داوران صحبت کنند تا مسابقات پیش رو را با تمرکز بیشتری قضاوت کنند. چیدمان داوران از سوی دانیال مرادی و با تایید هدایت ممبینی صورت می‌گیرد و این دو نفر باید نهایت دقت را در چینش داوران انجام دهند.  

وی ادامه داد: در عین حال از عوامل فنی و مدیریتی تیم‌ها و بازیکنان خواهش می‌کنم تا سعه صدر بیشتری داشته باشند و به آرامش روانی داوران قبل و حین مسابقه کمک کنند. اینکه روز مسابقه یا روز قبل از بازی بیانیه می‌دهند و آرامش داور را برهم می‌زنند، در نهایت می‌تواند به ضرر تیم‌شان باشد. داور اگر آرامش روانی نداشته باشد و بدون تمرکز قضاوت کند، ممکن است اشتباهات سهوی او حتی به ضرر تیمی باشد که جو را متشنج کرده است.  

قضاوت کردن برای داوران عذاب است

پیشکسوت داوری در مورد اینکه کمیته اخلاق علی خسروی عضو کمیته اخلاق را از هر گونه فعالیت فوتبال محروم کرده، گفت: رکن قضایی فدراسیون هم درصدد این است که جو را آرام کند. هر تصمیمی از سوی ذینفعان فوتبال تأثیر گذار است. فکر می‌کنم هیچ سالی در مسابقات لیگ برتر مثل امسال، جو روانی جامعه فوتبال مثل امسال ملتهب بوده باشد. امیدوارم مهدی تاج و دوستان‌شان در فدراسیون فوتبال و همه ارکان قضایی فدراسیون، همه هم و غم خود را بگذارند تا جو فوتبال ملتهب نشود. همه جای دنیا از فوتبال لذت می‌برند، اما در ایران مخصوصاً برای داوران، قضاوت کردن عذاب است. هر چه قدر هم یک داور از فضای رسانه دور باشد بالاخره به گوشش می‌رسد. داوران که نمی‌توانند از یک هفته قبل از مسابقه در قرنطینه باشند. افرادی که جو را به هم می‌زنند به دنبال آن هستند تا قضاوت را سخت کنند و برای داور رعب و وحشت ایجاد کنند ولی در نهایت باید گفت جامعه داوری ما نجیب است.

طبیعی است داوران دچار اشتباه شوند

وی افزود: جامعه داوری مظلوم واقع می‌شود. این همه هجمه و فشار علیه داوران و انتظار بهترین قضاوت از آنها منصفانه نیست. رفقا اجازه دهند تا همه از فوتبال لذت ببرند. هر تیمی می‌برد لذت می‌برد ولی فکر نمی‌کنم هیچ کس مثل داوران در این جو ملتهب فوتبال عذاب بکشد. این همه فشار را روی جامعه داوری درک نمی‌کنم. فدراسیون فوتبال از همه ظرفیت داوری خود استفاده می‌کند. شاید یک داور چند هفته است که قضاوت می‌کند، به غیر از فشار جسمانی که در این هفته‌ها به داوران وارد می‌شود، فشار روحی روانی هم به داورانی که به صورت متوالی سوت می‌زنند، وارد می‌شود. داوران هم نیازمند این هستند که از نظر روحی و جسمی ریکاوری شوند ولی با این همه فشار روانی امکان ریکاوری ذهنی امکان پذیر است؟ لطفا افرادی که جو بازی‌ها را ملتهب می‌کنند اجازه دهند تا داوران بدون اشتباه قضاوت کنند.

آرامش به جامعه داوری تزریق شود

سید علی در مورد اینکه برخی کارشناسان داوری در صفحات مجازی خود مطالبی را بر خلاف سوت های داوران منتشر می کنند و این مساله بار روانی زیادی ایجاد می کند گفت: از این دست صحبت‌ها هم باعث برهم خوردن جو آرامش جامعه داوری می‌شود. وقتی گفتم همه داوران یعنی اپوزیسیون کمیته داوران هم، در دو هفته آخر اجازه دهد تا آرامش به جامعه داوری تزریق شود. اگر دلمان برای صداقت و سلامت جامعه داوری می‌سوزد اجازه دهید تا داوران همه توانایی خودشان را برای قضاوت عادلانه نشان دهند. خروج من از جامعه داوری باب میلم نبود.  کمیته داوران ۱۱ داور را به خاطر ۴۵ سالگی کنار گذاشت ولی همه تلاشم این است که آرامش به جامعه داوری بازگردد. داوران ما تنها هستند، هیچ کسی در ورزشگاه داوری را تشویق نمی‌کند و از هر سمتی به داوران فشار وارد می‌شود. چنین رفتار‌هایی داوران را فرسوده می‌کند و آنها را برای قضاوت در فصول بعد در شرایط بدتری قرار می‌دهد.

زنگ خطر برای نسل بعدی داوری به صدا در آمده

وی خاطرنشان کرد: کاری نکنیم که نسل بعدی داوری از ورود به این عرصه منصرف شود، چون وقتی در اوج داوری این همه فشار است، نسل آینده به خودش زحمت نمی‌دهد که ۱۰ تا ۱۵ سال تلاش کند و بعد فشار زیادی را متحمل شود. پشتوانه داوری ما کجاست؟ برای المپیک و جام جهانی بعدی نماینده‌ای در داوری فوتبال نداریم. زنگ خطر به صدا در آمده و همه چیز بر عهده کمیته داوران نیست. باید علاقه‌مندی ایجاد کنیم تا علاقه‌مندان رغبت کنند و به حوزه داوری وارد شوند. فرزند خودم هیچ علاقه‌ای به حوزه داوری ندارد، چون سختی‌هایی را که کشیدم به چشم دید. در همین تهران داوران یک محل تمرین ندارند. من تا سال گذشته که قضاوت می‌کردم در بوستان‌های ولایت، پردیسان، چیتگر و سرخه حصار تمرین می‌کردم. امکانات در اختیار داوران نیست، سخت‌افزار آنچنان که شایسته و بایسته است دردسترس داوران نیست. مجموعه این ناملایمات باعث می‌شود، داوران دچار فرسودگی جسمی، روحی و روانی شوند. شما هرچه قدر به سازمانی وارده داشته باشید می‌توانید انتظار ستانده داشته باشید. به غیر از جنگ اعصاب و فشار روحی به داوران چه برای آنها کردیم که این قدر از آنها انتظار داریم و مدعی قضاوت بدون ایراد هستیم.در خاتمه امیدوارم داوران، این قشر زحمتکش، با روحیه و توان بالا، دو هفته پایانی لیگ برتر و مسابقات جام حذفی و لیگ دسته اول را به بهترین وجه ممکن قضاوت نمایند و به عنوان یک پیشکسوت برای آنها موفقیت آرزو می کنم.