اعتراف تکان دهنده پدیده فوتبال ؛ قول می‌دهم ترک کنم ...

به گزارش منیبان ؛  روی کین فاش کرد که در سنین کودکی استعمال دخانیات را تجربه کرده و البته در همان سنین هم آن را کنار گذاشته است.

کاپیتان ایرلندی پیشین تیم فوتبال منچستریونایتد، پیش از پیوستن به شیاطین سرخ و در اواخر سنین نوجوانی‌ در باشگاه ناتینگهام فارست زیر نظر برایان کلاف فقید توپ زد و همان‌جا بود که توجه سرالکس فرگوسن، سرمربی وقت شیاطین سرخ را جلب کرد و اینگونه شد که در سال ۱۹۹۳ با قراردادی ۳.۷۵ میلیون پوندی که در زمان خودش یک رکورد بود، به اولدترافورد رفت تا عنوان موفق‌ترین کاپیتان تاریخ باشگاه را از آن خود کند. او در ۱۲ سال حضورش در تئاتر رؤیاها ۱۷ جام برد و نام خودش را به عنوان یکی از بهترین هافبک‌های دفاعی تاریخ فوتبال به ثبت رساند؛ افتخاراتی که شاید اگر سیگار را ترک نمی‌کرد، به دست نمی‌آورد.

کین در گفت‌وگویی صمیمی با هم‌تیمی سابقش گری نویل در برنامه‌ای در شبکه اسکای انگلیس فاش کرد در سنین کودکی همراه با دوستانش با سیگار آشنا شد و خیلی زود به کشیدن آن عادت کرد تا اینکه تماشای بازی‌های جام جهانی ۱۹۸۲ از تلویزیون او را ترغیب کرد وارد دنیای فوتبال شود.

افشاگری کین زمانی صورت گرفت که نویل از یک بیننده سؤال پرسید؛ «در میان تورنمنت‌هایی که در تاریخ فوتبال برگزار شده‌اند، کدامیک را بیشتر از همه دوست داشته‌ای؟» و قبل از آنکه جواب طرف مقابل را بشنود خودش به آن جواب داد و گفت: «خودم که جام جهانی ۱۹۸۲ را انتخاب می‌کنم، همان تورنمنتی که برایان رابسون گل زد. یادم هستم که تازه از مدرسه به خانه برگشته بودم و نشستم به تماشای بازی.»

در همین لحظه بود که روی کین صحبت‌های نویل را قطع کرد و گفت: « صد درصد با تو موافقم. جام جهانی ۸۲ بی‌نظیر بود. یادم هست که بعد از تماشای تمام بازی‌های آن جام می‌رفتیم و فوتبال بازی می‌کردیم. آن زمان ۱۱ ساله بودم. با دوستانم فوتبال بازی می‌کردیم و هر از گاهی هم سیگار می‌کشیدم. آنها به من گفتند «سیگار می‌کشی؟» و یادم هست که جواب دادم: «دارم ترک می‌کنم، دارم ترک می‌کنم. می‌خواهم فوتبالیست شوم. بچه‌ها قول می‌دهم ترک کنم.»

جام جهانی ۱۹۸۲ در حالی برای کین و نویل خاطره‌انگیز بود که هیچ‌یک از تیم‌های ملی کشورهای بریتانیا حضور موفقی نداشتند. اسکاتلند در مرحله گروهی حذف شد و انگلیس و ایرلندشمالی در دور دوم کنار رفتند. جمهوری ایرلند نیز مانند ولز حتی به آن مسابقات صعود نکرد. تیم ملی ایتالیا با پیروزی ۳-۱ مقابل آلمان غربی در فینال سانتیاگوبرنابئو، قهرمان آن دوره از مسابقات شد.