درباره لیست جدید تیم ملی؛ همان همیشگی!

به گزارش منیبان، سرمربی تیم ملی بعد از گشت و گذاری تقریبا 45 روزه در اروپا (که اعلام شده به دلیل انجام عمل جراحی بوده) به تهران برگشت و 35 بازیکن را برای بازی برابر کانادا (تنها رقیب موجود برای تیم ملی که البته بازی اش مقابل ایران لغو شد) به تیم ملی دعوت کرد. این لیست و تجزیه و تحلیلش، همان همیشگی است؛ مردانی که می‌بایست حداقل دعوت می‌شدند و نشدند و مردانی که اصولا روی نیمکت تیم‌های باشگاهی‌شان در حال روزگار گذراندن هستند ولی همیشه در لیست تیم ملی هستند. 

* چرا هستند؟ 

 نام صادق محرمی طبق معمول در لیست تیم ملی دیده می‌شود. در لیگ 10 تیمی کرواسی، محرمی تنها در 10 بازی (از 18 تا) و فقط برای 724 دقیقه در زمین حضور داشت (از 1620 دقیقه). آمار 2 پاس گل برای او در تمام طول فصل درحالی ثبت شده که محرمی به جز حضور 90 دقیقه ای در آخرین بازی، در 19 بازی قبلی‌اش روی هم 90 دقیقه بازی نکرد. درباره کیفیت فنی او هم نمی‌توان به پتانسیل خاصی اشاره کرد. محمدحسین کنعانی زادگان بازهم در لیست تیم ملی حضور دارد. بازیکنی که طبق رای کمیته اخلاق و سپس کم و زیاد شدنش در کمیته استیناف، اجازه حضور در 2 بازی دوستانه تیم ملی را ندارد ولی گویا بعد از تبدیل محرومیت رسمی به دوستانه، حالا قرار است دوستانه هم به چیز دیگری تبدیل شود. شاید هم کلا مشکلش حل شده اما اعلام نشده است! هیچکس آخرین بازی علیرضا بیرانوند را در ذهن ندارد حتی خودش. اثری از او در 20 بازی آخر تیم باشگاهی‌اش نیست و در تمام طول فصل هم، بیلان او به شدت ضعیف بوده: 675 دقیقه در 8 بازی، 2 کلین‌شیت و خوردن 15 گل. پیام نیازمند به دلیل بازی نکردن در لیست نیست درحالیکه آمار بهتری نسبت به بیرانوند دارد.

اتفاقات بازی با کره جنوبی و شکست در تنها بازی مهم‌ ایران در دور دوم مقدماتی جام جهانی هنوز فراموش نشده ولی نام عارف غلامی در لیست دیده می‌شود. غلامی، عضوی از تیم قهرمان فصل بوده و البته ضعیف‌ترین مهره دفاعی‌اش. بعد از رفتن یزدانی و مرادمند، غلامی ناآماده وارد ترکیب شد چون استقلال، مدافع نداشت. او نسبت به سیلوا و دانشگر، مدافع ضعیف‌تری هم بود و این را به سادگی از بازی‌های استقلال می‌توان فهمید ولی نامش در لیست هست.  

* چرا نیستند؟ 

 لیگ بیست و یکم برای چه برگزار شد؟ آیا برای این برگزار نشد که بهترین‌هایش به عنوان پاداش راهی لیست تیم ملی شوند. ستاره لیگ برتر باید جایزه‌اش را چطور و از چه مجرایی و چگونه بگیرد؟ اصلا اگر قرار است لیست تیم ملی، سرب و ساروج شده باشد چرا لیگ برگزار می‌کنیم؟ درباره لیست اسکوچیچ دو نگاه وجود دارد. نگاه اول سلیقه اوست که هر کس را بر اساس معیارهای مدنظرش به تیم دعوت می کند. نگاه دوم این است که برخی منتقدانش هم معتقدند نگاه اسکوچیچ به لیگ، بیشتر به «فشار» ربط دارد. اگر فشاری از سوی هواداران و رسانه‌ها و دوستان و آشنایان برای حضور بازیکنی ایجاد شود، او به تیم ملی دعوت می‌شود ولی اگر حتی ستاره باشی و کسی درباره‌ات ننویسد و نپرسد، سرمربی تیم ملی که اصولا علاقه و میلی برای حضور در ورزشگاه‌ها ندارد پس ستاره بی ستاره.

سعید صادقی دقیقا توصیف این گزاره است. کمترین پاداش به او برای کسب عنوان موثرترین بازیکن فصل، دعوت شدن به تیم ملی بوده ولی اثری از نامش دیده نمی‌شود. دیگر نام عجیب غایب، کریم انصاری‌فرد است. بازیکنی که در اردوی قبلی، به خاطر شوخی های کیک تولدی نزدیک بود نابینا شود و با اعمال شاقه در بازی‌های باشگاهش حضور داشت و خوب هم بود. و البته هنوز هم کسی نمی‌داند دانیال اسماعیلی‌فر چرا نیست؟ او در بدترین روزهای دوران فوتبالش هم از تمامی مدافعان راست فوتبال ایران بهتر است ولی اسکوچیچ، یا دعوتش نمی‌کند یا اگر دعوت کند، حتی وقتی مدافع راست ندارد هم بازی‌اش نمی‌دهد. 

* زندگی به سبک اسکوچیچ کروات

کرواتها در فوتبال ایران همیشه وضعیت خوبی داشته اند و اسکوچیچ هم کروات است و دقیقا همان گزینه‌ای است که اوضاع مشعشع فوتبال ایران، نیاز دارد. مردی که غر نمی‌زند و امتیازی برای خودش و تیمش نمی‌خواهد. بنابراین باید روی نیمکت تیم ملی بماند چون در پیش‌مقدماتی و مقدماتی، استثنایی بوده. معادله او و تیم ملی درست از روز قطعی شدن حضورمان در جام جهانی به یک معامله تبدیل شد و طبق معمول، در این معاملات نفع شخصی بر نفع عمومی ارجح بوده است. تیم ملی- اسکوچیچ در جام جهانی، یک معامله پایاپای و برد- برد نیست. برد دارد ولی این برد برای اسکوچیچ است مثل آنچه برای برانکو بعد از جام جهانی 2006 رقم خورد. زندگی برانکو بعد از جام جهانی آلمان، روند صعودی گرفت درست برعکس فوتبال ملی‌مان که دو دوره جام ملت‌ها را از دست داد به علاوه جام جهانی 2010 را؛ هر مهمانی و فستیوالی، تدارک و زمینه‌سازی و لباس و حضور خاص خودش را لازم دارد.