مرگ تلخ در دعوای سیمین و مسعود!

به گزارش مینبان؛ کار کم کم به داد و فریاد می رسد صدای سیمین را همسایه ها نیز می شنوند که با تمام توان فریاد می زند بی انصاف مگر من زندانی تو هستم مگر برده و اسیر تو هستم که مطابق میل تو عمل کنم من هر وقت که دلم بخواهد خواهم رفت اصلاً حالا که این طور شد همین الان می روم و به سرعت از منزل خارج شد.

ساعتی بعد مسعود موضوع را به برادرانش اطلاع می دهد آنها به همراه برادرشان به منزل مادر سیمین می روند تا درباره مشکلات زندگی برادرشان و همسرش صحبت بکنند مشاجره شدید بین سیمین و مسعود در این منزل نیز ادامه پیدا می کند دخالت مادر سیمین نیز دردی را دوا نمی کند برادر کوچک سیمین فوراً خود را به حوزه انتظامی رسانده تقاضای مساعدت می کند با دخالت همسایه ها و حضور مامورین درگیری به پایان می رسد همسایه ها قصد رفتن به منزلشان را دارند که متوجه مادر سیمین می شوند که در گوشه حیاط نشسته به گوشه ای زل زده است هر چه او را صدا می زنند جوابی نمی دهد. از نگاه خیره و سکوت او پیدا است که او برای همیشه خاموش شده است.

دیگر از درگیری خبری نیست همه گریه می کنند حتی مسعود و برادران او نیز گریه می کنند مادر همسر مسعود سکته کرده بود...

سیمین در حالیکه به شدت گریه می کند نگاهی به مسعود انداخته و می گوید ای کاش همیشه زندانی تو بودم ولی مادرم نمی مرد.