- آرشیو اخبار 1
- اجتماعی 0
- علمی 3
انفجاری عظیم در آسمان شب+عکس
تلسکوپ فضایی جیمز وب موفق به مشاهده یک موج ضربه‌ای عظیم و یک کهکشان کوتوله کوچک در پنج‌قلوی استفان شده است.
به گزارش منیبان؛ یک انفجار چندین برابر بزرگ‌تر از کهکشان راه شیری که با سرعت ۱.۸ میلیون مایل بر ساعت از پنج‌قلوی استفان در حال عبور است، توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا رصد شده است.
اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ ALMA و تلسکوپ فضایی جیمز وب یک کارخانه بازیافت گاز هیدروژن مولکولی گرم و سرد را در پنج‌قلوی استفان کشف کرده‌اند که موجب اتفاقات مرموزی شده است.
این امواج مهیب در اثر برخورد بین کهکشان‌های پنج‌قلوی استفان و یک کهکشان مزاحم ایجاد شده و فرآیندهای عجیبی را در محیط بین کهکشانی، یعنی ابرهای ضعیفی از پلاسمای هیدروژن داغ که در فضای بین کهکشان‌ها وجود دارد، رقم زده است.
رصدهای جدیدی که با جیمز وب و ALMA انجام شده است، دید خوبی از کهکشان مزاحم NGC ۷۳۱۸b در اختیار اخترشناسان قرار می‌دهد که با سرعت حدود ۱.۸ میلیون مایل در ساعت(تقریباً ۸۰۰ کیلومتر در ثانیه) با شدت وارد این گروه از کهکشان‌ها شده است. گفتنی است که چنین سرعتی برای سفر از زمین به ماه و بازگشت دوباره در کمتر از ۱۵ دقیقه کافی است.
پنج کهکشان استفان که در فاصله ۲۷۰ میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی اسب بزرگ قرار دارد، از کهکشان‌های NGC ۷۳۱۷ ، NGC ۷۳۱۸a ، NGC ۷۳۱۸b ، NGC ۷۳۱۹ و NGC ۷۳۲۰ تشکیل شده است. ثابت شده است که این پنج کهکشان آزمایشگاه ایده‌آلی برای مطالعه برهم‌کنش‌های کهکشانی، از جمله برخوردهای خشونت‌آمیز و چگونگی تأثیر این فعل و انفعالات بر محیط‌شان هستند.
اما پنج‌قلوی استفان با دیگر مکان‌های برخورد کهکشانی متفاوت است، زیرا این ادغام‌ها معمولاً باعث ستاره‌زایی می‌شوند، چیزی که در این پنج کهکشان رخ نمی‌دهد. در عوض، تلاطم این برخوردهای کهکشانی در پنج‌قلوی استفان در محیط بین کهکشانی احساس می‌شود، جایی که مواد خام کافی برای آغاز تولد ستاره‌ها وجود ندارد.
بنابراین چیزی که پنج‌قلوی استفان را بسیار منحصر به فرد می‌کند، این است که برخورد کهکشان‌ها معمولاً باعث انفجار ستاره‌زایی می‌شود، اما جایی که این فعالیت خشونت‌آمیز در حال وقوع است، شکل‌گیری ستاره کم است و دانشمندان هنوز در مورد علت آن متحیر هستند.
منطقه‌ای در مرکز این موج ضربه‌ای که «میدان ۶»(Field ۶) نامیده می‌شود، یک ابر غول‌پیکر از مولکول‌های سرد را نشان می‌دهد که از هم جدا شده‌اند و به دُم بلندی از هیدروژن مولکولی گرم کشیده شده‌اند و به طور مکرر از طریق همین حالت‌ها بازیافت می‌شوند.