زن ۱۷ ساله:بخاطر اشتباه پدرم زن آن مرد شدم و روزگارم سیاه شد!

به گزارش منیبان؛ همسرم که می داند من پشتیبان و کس و کاری ندارم، همواره مرا به خاطر نازایی کتک می زند و به بهانه های مختلف نمی گذارد از خانه خارج شوم، در حالی که من فقط 17سال دارم و ...

زن نوجوانی که با سر و صورت کبود وارد کلانتری شده بود تا از همسرش به دلیل توهین و افترا و ضرب و جرح عمدی شکایت کند، درباره داستان غم انگیز زندگی اش به کارشناس اجتماعی کلانتری سپاد مشهد گفت: پنج سال قبل زندگی آشفته و بی سر و سامان پدر و مادرم با مهر طلاق در مسیر دیگری قرار گرفت. آن ها مدت ها بود که با هم ارتباطی نداشتند و حتی چندین ماه یکدیگر را نمی دیدند. پدرم آن قدر در لجنزار اعتیاد فرو رفته بود که هیچ گاه خانواده اش را به یاد نمی آورد.

روزگار سیاه زن نوجوان در مشهد/ او نازا است

او از چندین سال قبل مواد مخدر صنعتی مصرف می کرد و برای تامین هزینه های اعتیادش به دنبال زباله های بازیافتی در سطل آشغال خانه های مردم می گشت و شب ها را نیز با دوستان معتادش در کوچه و خیابان یا پاتوق های حاشیه شهر و در زیر پل ها و پارک ها سپری می کرد. او آن قدر ظاهری آشفته و چهره ای وحشتناک پیدا کرده بود که مادرم برای حفظ آبرویش اجازه نمی داد حتی به محل سکونت مان بیاید. در نهایت نیز مادرم چاره کار را در طلاق دید. مدتی بعد هم عاطفه مادری را زیر پا گذاشت و در حالی من و برادر کوچکم را رها کرد که خواهر بزرگ ترم ازدواج کرده بود و در شمال کشور با شوهرش روزگار می گذراند.

مادرم نیز که زنی زیباچهره و جوان بود، به عنوان همسر دوم به عقد مردی 65 ساله درآمد و راهی غرب کشور شد. در این میان، من و برادر پنج ساله ام آواره و سرگردان ماندیم چرا که شوهر مادرم سرپرستی ما را قبول نکرد.

خلاصه، مادربزرگم از سر دلسوزی من و برادرم را به خانه اش برد اما دیگر نمی توانستیم به مدرسه برویم یا درخواست خرید پوشاک یا خوراکی داشته باشیم. با وجود این، فرزندان بزرگ و نوه های مادربزرگم نیز در کنار او زندگی می کردند و مادربزرگم صلاح نمی دانست ما هم در کنار آن ها باشیم. به همین دلیل مرا در 13سالگی به مردی شوهر داد که 27سال داشت و همسرش را طلاق داده بود.

ازدواج اشتباه روزگار دختر نوجوان مشهدی را سیاه کرد

خلاصه، مسیر زندگی من نیز مانند سرنوشتم تغییر کرد و در حالی که باید عروسک بازی می کردم، به طور واقعی به شوهرداری و خانه داری پرداختم، به گونه ای که هنوز واقعیت های زندگی را از بازی کودکان تشخیص نمی دادم. من در همین سن و سال زندگی مشترکم را آغاز کردم و برادر کوچکم نیز به بهزیستی سپرده شد. اما هنوز معنی سوءظن و بدبینی را نمی دانستم که به خاطر همین کلمات زیر مشت و لگد همسرم قرار گرفتم.

«اکبر» مدعی بود همسر اولش به او خیانت می کرد و به همین دلیل نیز همسرش را طلاق داده و با من ازدواج کرده است. با حرف های او تازه فهمیدم چرا در منزل را به رویم قفل می کند و اجازه نمی دهد حتی برای خرید نان و مایحتاج ضروری روزانه از خانه بیرون بروم! «اکبر» همچنین ادعا می کرد همسر اولش فرد غریبه ای را به منزل راه داده بود و او هنگام ورود به خانه سایه یک فرد غریبه را دیده است! بنابراین من باید حواسم را جمع کنم چرا که لحظه به لحظه زیر نظر هستم و اگر چنین اتفاقی بیفتد روزگارم را سیاه خواهد کرد.

این در حالی بود که مادرشوهرم به خاطر آن که در محله ما سکونت داشت، همه حرکات و رفت و آمدهایم را به شوهرم گزارش می داد. از طرف دیگر نیز همسرم با این ادعا که من نازا هستم مدام کتکم می زد و به من توهین می کرد. او می گوید من نان اضافه ندارم که به یک زن نازا بدهم، در حالی که من 17سال بیشتر ندارم و پزشک معالجم نیز می گوید هنوز برای بارداری دیر نشده و این شرایط در بسیاری از زنانی که در سن پایین ازدواج می کنند، طبیعی است.

در عین حال، استرس و اضطراب عجیبی دارم چرا که می ترسم سرنوشت فرزندم نیز مانند روزگار خودم سیاه شود. خلاصه، به دلیل این که هیچ پشتیبان و کس و کاری را در مشهد نداشتم همواره در برابرکتک کاری و تهمت های ناروای همسرم سکوت کردم و همه این سختی ها را به جان خریدم تا این که این بار نه تنها همسرم به بهانه واهی به شدت کتکم زد و سر و صورتم را کبود کرد، بلکه مرا از خانه بیرون انداخت، به همین دلیل چاره ای ندیدم جز آن که با پلیس 110 تماس بگیرم.

مادرشوهرم وقتی از شکایتم مطلع شد، فریاد زد چگونه برای باردار شدن کوچک هستی اما الان بزرگ شده ای و عقلت می رسد که با پلیس 110 تماس بگیری؟!

بالاخره با همه این حرف و حدیث ها وقتی آواره کوچه و خیابان شدم، به منزل دخترخاله مادرم رفتم تا شکایتم را پیگیری کنم و ...

شایان ذکر است، به دستور سرگرد جعفر عامری (رئیس کلانتری سپاد) این پرونده توسط کارشناسان باتجربه دایره مددکاری اجتماعی مورد بررسی و رسیدگی قرار گرفت.