زندگی لاکچری اصولگراها در سفارت‌خانه‌های ایران در اروپا!

به گزارش منیبان،  پیش از روی کار آمدن دولت سیزدهم یکی شعارهایی که در مورد اهداف سیاست‌خارجه داده می‌شد مربوط به فعال کردن سفارت‌خانه‌ها به‌عنوان رایزن‌های اقتصادی بود. «ابراهیم رییسی» با شعار «موتور محرکه سیاست خارجی، دیپلماسی اقتصادی» روی کار آمد. دولت سیزدهم در نظر داشت تا «معاونت دیپلماسی اقتصادی» با اعزام سفرای خود به یکی از پایه‌های مهم پاستور تبدیل کند که حالا باتوجه به اعزام سفیرانی که در این حوزه فعالیتی نداشتند از این هدف دور شده است. باتوجه به این موضوع نفرات اعزامی دولت به سایر کشورها مورد نقد جدی قرار دارد. منتقدان به این موضوع اشاره می‌کنند که سفارت‌خانه‌های ایران حالا به محلی برای سهم دادن به گروه‌ها، جبهه‌ها و حلقه‌هایی تبدیل شده است که به‌هر نحوی می‌خواهند از دولت سهم‌خواهی کنند.

این روزنامه نوشته است: انتخاب‌های سفارشی و تعلل برای فعال کردن سفارتخانه‌ها در کشور‌های مهم اروپایی توان و گستره فعالیت‌های اقتصادی و دیپلماتیک وزارت خارجه را محدود کرده و جایگاه این حوزه را پایین آورده‌اند زیرا حالا هر چهره‌ای می‌تواند به‌عنوان سفیر انتخاب شود. شاید اگر تراز اصلی برای ارزیابی عملکرد سفرا، فعالیت‌های اقتصادی و توان لابی‌گری آن‌ها در گره گشایی از موضوعات اختلافی ‌بود و همچنین دولت، فرستادگان خود را در پایان بازگشت از ماموریت، مجبور به پاسخگویی درباره عملکردشان می‌کرد، سفرای سفارشی، ذوق‌زده راهی محل ماموریت نمی‌شدند و دست کم نگران از عواقب کار، برای رفتن یا ماندن کمی تردید می‌کردند.

این روزنامه سپس به نقل از فریدون مجلسی نوشته است: هنگامی که تبادل اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و … با سایر کشورها وجود ندارد اینکه چه کسی به عنوان سفیر معرفی شود اهمیت چندانی ندارد. همین موضوع باعث شده تا هرکسی که به‎‌نوعی به دولت نزدیک‌تر است خود را در جایگاه سفیر ببیند و با روابطی که دارد سفارت‌ها را به پاتوق خود و اطرافیانش تبدیل کند و برای مدتی از زندگی لاکچری لذت ببرند و پس از آن کتاب خاطراتی هم منتشر خواهند کرد تا به‌عنوان یادگاری در کتابخانه باقی بماند.