بازهم بنر پر غلط شهرداری خبرساز شد!/ عکس

به گزارش منیبان، عصر ایران در یادداشتی به گاف عجیب در بنرِ نصب شده توسط شهرداری تهران واکنش نشان داد.

در این یادداشت آمده است:

همین پارسال بود که سازمان زیباسازی شهرداری تهران تصویر دکتر احمد تفضلی را به جای محمود تفضلی مترجم کتاب نهرو در نقاط مختلف شهر نصب کرد و اسباب شگفتی بسیار شد.

امسال هم به مناسبت روز پزشک تصاویر شماری از پزشکان شهید را انتخاب کرده‌اند که هر چند اصل ایده خوب است اما ظاهرا نواصول‌گرایان همچنان از فقدان اطلاعات تاریخی و قلت دانش‌های این کار رنج می‌برند یا تصور کرده اند مدیریت جهادی یعنی عجله در کار و تبدیل ایده به عمل در کوتاه ترین زمان ممکن ( پول هم البته مهم نیست و گویا مضیقه ای از این حیث نیست) و زحمت مشورت با فردی را که در این زمینه اطلاعاتی داشته باشد به خود نمی‌دهند.

  حلقه اصول‌گرایی رادیکال ایرانی آن قدر تنگ است که به دیگران اعتماد ندارند و بین خودشان هم کسی که با تاریخ انقلاب 57 آشنا باشد لابد کم یافت می‌شود چون آنها ترجیح می‌دهند انقلاب را از سال 84 شروع کنند و تازگی‌ها هم از 1400 و به خاطر همین سراغ انقلابی‌های قدیمی نمی‌روند چون اگر آنها انقلابی‌اند اینها چه می‌گویند و اگر اینها انقلابی اند آنها لابد ضد انقلاب بوده‌اند!

سوتی یا گاف جدید مربوط به شرح عکس مرحوم دکتر مرتضی لبافی‌نژاد است نه خود عکس چون  در این فقره مثل عکس تفضلی‌ها جا به جا نیست ولی تاریخ اعدام را 24 دی 1366 ذکر کرده‌اند! با این وصف مکث ما بر عکس مکث بر عکسی است که در آن شرح زیباسازی هم هست!  

 احتمالا آن قدر انقلاب در انقلاب در انقلاب کرده‌اند که خیال کرده‌اند بعد از 57 هر سال انقلاب می‌شده و سال 66 هم انقلاب بوده منتها ساواک در سال ۶۶چه کاره است؟!

ساواک را که بختیار منحل کرد و به 22 بهمن  57 هم نکشید. اعدام دکتر لبافی‌نژاد هم در بهمن 54 رخ داده و چه ربطی به دی 66 دارد؟!مرتضی لبافی‌نژاد و شهرداری انقلابی؛ ۴ غلط ۱۶!

 بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نام برخی از قربانیان سازمان مجاهدین خلق بر معابر یا مکان‌هایی نشست اما بعد از مواجهه مسلحانه آنان با جمهوری اسلامی به استثنای سه مورد همه حذف شدند و لبافی‌نژاد یکی از استثنائات ثلاثه است.

 میدان رضایی‌ها ( 25 شهریور) به میدان هفتم تیر تغییر نام داد و نام یکی از سالن‌های امجدیه به اسم یکی از شهدای هفتم تیر شد. بیمارستان قلب مهدی رضایی (ملکه مادر) هم شد بیمارستان قلب شهید رجایی.

خیابان مجاهدین هم اگر چه از ابتدا مجاهدین خلق نبود اما به مجاهدین اسلام تبدیل شد.

 مدرسه عالی دخترانه که به دانشگاه فرح تبدیل و به اسم محبوبه متحدین شده بود ( اولین دختری که مانتو روسری به شکل یونیفورم کنونی بر تن کرد) به الزهرا تغییر یافت.

 سراغ سه مورد اما نرفتند: یکی همین دکتر مرتضی لبافی‌نژاد که خیابان و بیمارستانی به نام او شد ( خیابان قاآنی به موازات جمهوری و بیمارستان مهمی در پاسداران)، مرتضی صمدیه لباف که جای مهمی به نام او نیست ولی از تاریخ رسمی حذف نشد و  مجید شریف واقفی که نام دانشگاه صنعتی آریامهر به خاطر او به دانشگاه صنعتی شریف تغییر یافت و برند معتبر دانشگاهی ایران در سطح جهانی است و امید می‌رود با کرسی جدید جناب امیر حسین ثابتی مجری شبکه افق رتبه آن بالاتر هم برود.

علت حذف نشدن این سه این بود که به تغییر ایدیولوژی درون سازمانی نپیوستند یا مانند شریف واقفی اصلا قربانی تصفیه درون سازمانی شده بودند ونه حتی اعدام.

حسین سیاه‌کلاه و وحید افراخته از اعضای سازمان، شریف واقفی  را با دو گلوله از جلو و پشت سر کشتند. بعد جسد او را به اتفاق محسن خاموشی به بیابان های مسگر آباد بردند و در آنجا محسن خاموشی شکم او را درید و در آن محلول بنزین و کلرات و شکر ریخت و به آتش کشید. برنامه بعدی هم ترور صمدیه لباف بود اما مجروح شد منتها در بیمارستان به دست ساواک افتاد.

 نکته جالب درباره سید محسن سید خاموشی این که در ۲۰ مرداد ۱۳۵۴ به مصاحبه تلویزیونی تن داده بود ولی او را هم در ۴ بهمن ۱۳۵۴ در کنار مرتضی لبافی‌نژاد و صمدیه لباف که قرار بود خودشان آنها را بکشند اعدام کردند.  (‌حجت‌الاسلام سید مهدی سید خاموشی رییس کنونی سازمان اوقاف برادر زاده سید محسن سید خاموشی است).

دکتر لبافی‌نژاد را وحید افراخته در بازجویی‌های ساواک لو داده بود و او به اتفاق ساسان و کیوان صمیمی دستگیر شد.

پس تاریخ درست اعدام دکتر مرتضی لبافی‌نژاد ۲۴ دی ۱۳۶۶ نیست! بلکه ۴ بهمن ۱۳۵۴ است و به جز او ۸ نفر دیگر هم اعدام شدند: وحید افراخته، مرتضی صمدیه لباف، سید محسن سید خاموشی، محسن بطحایی، منیژه اشراف زاده کرمانی،‌عبدالرضا منیری جاوید،‌ ساسان صمیمی بهبهانی و محمد طاهر رحیمی.

به نظر می‌رسد نواصول گرایان علاقه وافری دارند خود را با اصول گرایی سنتی کاملا متفاوت نشان دهند و به خاطر همین به وقایع انقلاب گریز می‌زنند هر چند در سالگرد ۲۸ مرداد نمی‌دانستند طرف مصدق را بگیرند یا کاشانی را و خبری هم از عکس مصدق در سطح شهر نبود.

اما چون سن وسال شان نمی خورد و بزرگ‌تر هاشان نیز غالبا چهره های درجه اولی در انقلاب نبوده‌اند ناگزیرند به اطلاعات نادقیق استناد کنند و حاصل همین می‌شود که تیرباران را به ساواک نسبت دهند در حالی که سازمان‌های امنیتی و اطلاعاتی خود اعدام نمی‌کنند یا به جای ۴ بهمن ۱۳۵۴ بنویسند ۲۴ دی ۱۳۶۶ یعنی ۴ غلط ۱۶!