نکونام‌ها و خطیرهای فوتبال ایران را بشناسید؛ یکی باید قربانی شود

به گزارش منیبان، استقلال در اولین بازی هفته چهارم رقابت‌های لیگ برتر فوتبال ایران با تک گل مهرداد محمدی از سد هم‌نام خوزستانی خود گذشت تا 9 امتیازی شود و سومین پیروزی در لیگ بیست‌وسوم را به نام خود بزند. با این وجود کنفرانس مطبوعاتی پس از بازی، همانند نشست خبری پیش از این مسابقه آبستن حوادث بسیاری بود. مهم‌ترین خروجی صحبت‌های اخیر جواد نکونام و اقدامات مدیریت باشگاه استقلال این است که طرفین در مقابل یکدیگر ایستاده‌اند و رابطه‌شان در سردترین حالت ممکن به سر می‌برد. آقای سرمربی بابت عدم پرداخت مطالبات بازیکنان، عدم جذب بازیکنان خارجی و کنار گذاشته شدن تیم رسانه‌ایش شدیدا به علی خطیر انتقاد دارد و در طرف دیگر ماجرا آقای مدیرعامل هم که فعلا روزه سکوت گرفته و اظهار نظر درباره اتفاقات اخیر را به آینده موکول می‌کند، با رفتارهایش پیامی غیر مستقیم برای نکونام ارسال می‌کند که در این بازی قرار نیست عقب بکشد. درگیری به وجود آمده بین این 2 نفر، چیزی نیست که بتوان به سادگی از کنارش عبور کرد. اختلافات آن‌ها ما را به یاد چند درگیری بزرگ بین مدیران عامل و سرمربیان می‌اندازد. درگیری‌هایی که در پایان منجر به جدایی یک نفر شده است.

علی پروین و اکبر غمخوار

پس از پایان دومین دوره لیگ برتر اختلافات بین مدیریت باشگاه پرسپولیس و علی پروین به اوج خود رسید و اکبر غمخوار، به عنوان مدیرعامل وقت باشگاه تصمیم گرفت به امپراطوری علی پروین پایان دهد و وینگو بگوویچ را به عنوان سرمربی جدید معرفی کند. همان زمان بود که او پیشنهاد مدیرفنی را به علی پروین داد و سپس کاپیتان اسبق پرسپولیس و تیم ملی، جمله تاریخی را بر زبان آورد که :«مدیرفنی یعنی کشک». همان زمان بود که چند تن از ستاره‌های پرسپولیس به سمت پروین دست بیعت دراز کردند و سلطان از بگوویچ خواست تا کنار بکشد و عطای هدایت پرسپولیس را به لقایش ببخشد اما اینطور نشد. غمخوار بازیکنان بزرگی چون علی دایی را به خدمت گرفت و کم‌کم نفراتی که همراه با علی پروین بودند هم به تیم برگشتند. سرخ‌پوشان فصل را به بهترین شکل شروع کردند اما کم‌کم تیم به بحران رفت و پیشکسوتان پرسپولیس هم به تیم مرد کروات رحم نکردند. در پایان فصل وینگو و در ادامه غمخوار کنار رفتند تا پروین مجددا صاحب نیمکت پرسپولیس شود.

امیر قلعه‌نویی و واعظ آشتیانی

استقلال در فصل 1388-1387 به دراماتیک‌ترین شکل ممکن قهرمان شد و برای دومین‌بار در لیگ برتر رتبه نخست را به خود اختصاص داد اما پشت پرده این فتح بزرگ، اختلافی بزرگ بین سرمربی و مدیرعامل وجود داشت. امیر قلعه‌نویی و امیررضا واعظ آشتیانی که در روزهای نخست همکاری رابطه خوبی با یکدیگر داشتند کم‌کم مقابل یکدیگر قرار گرفتند و یکی از اصلی‌ترین اختلافات آن‌ها بر سر محمودرضا بابایی بود. قلعه‌نویی جلوی حضور بابایی در تمرینات را گرفت اما روابطش با مدیرعامل باشگاه تیره‌وتار شد. آن‌ها به صورت متوالی علیه یکدیگر مصاحبه کردند و نهایتا پس از پایان فصل امیر قلعه‌نویی اعلام کرد تمایلی به ماندن ندارد و واعظ آشتیانی هم از این اتفاق استقبال کرد. آن‌ها سال‌ها بعد هم به طرق مختلف برابر یکدیگر قرار گرفتند و اتهاماتی را به سمت یکدیگر روانه کردند. 

علی دایی و حبیب کاشانی

رفقای چندین ساله در پرسپولیس جنگی بزرگ علیه یکدیگر را آغاز کردند. جنگی که در پایان منجر به رفتن علی دایی شد. سرخ‌پوشان تهرانی با زلاتکو کرانچار نتایج خوبی در لیگ گرفته بودند اما در اتفاقی عجیب این سرمربی کروات برکنار شد تا علی دایی هدایت پرسپولیس را به عهده بگیرد. مدتی گذشت و رفاقت دایی و حبیب کاشانی به درگیری‌های بزرگ انجامید. پرسپولیس با علی دایی برنده 2 جام حذفی شد اما سرمربی و مدیرعامل دیگر امکان همکاری با یکدیگر را نداشتند. بابت ماندن شیث رضایی، برخورد زننده لیدر باشگاه با او و حضورش در کنار باشگاه، مذاکره کاشانی با سرمربی بعدی تیم در زمان حضور شهریار و ... جزو مهم‌ترین اختلافات بین این 2 نفر بود که سپس به جنگی علنی در برنامه نود تبدیل شد. نهایتا علی دایی باشگاه را ترک کرد و پست سرمربی‌گری سرخ‌پوشان را از دست داد.

فرهاد مجیدی و احمد مددی

شکست استقلال برابر الهلال عربستان در لیگ قهرمانان آسیا، آغازی بود بر علنی شدن اختلاف فرهاد مجیدی و احمد مددی. سرمربی وقت آبی‌پوشان تهرانی مدعی شد مدیرعامل باشگاه به درخواست او برای جذب شیمبا بی‌اعتنایی کرد و همین مساله باعث شد تا آبی‌ها برابر رقیب عربستانی شکست را پذیرا شوند. چندی بعد مددی اعلام کرد شیمبا قرار نبود به استقلال بیاید و مجیدی عادت دارد پس از هر پیروزی علیه مدیریت باشگاه صحبت کند. حذف سرخابی‌ها از لیگ قهرمانان آسیا دوباره فضایی را برای شماره هفت محبوب آبی‌ها فراهم کرد تا به مدیریت باشگاه حمله کند. این بار نیز مددی در قامت پاسخگویی برآمد. این کشمکش تا جایی ادامه پیدا کرد که آقای مدیر صندلی خود را از دست داد و مجیدی فاتح این نبرد شد.