آنچه بر پرسپولیس در 360 دقیقه گذشت؛ از مدافعانِ مهاجم تا ناآماده‌های پخته

به گزارش منیبان، چهار هفته از رقابت‌های لیگ برتر فوتبال ایران گذشت و تیم پرسپولیس، مدافع عنوان قهرمانی با 3 برد و یک تساوی و کسب 10 امتیاز در جایگاه دوم جدول رده‌بندی قرار گرفته است. شاگردان یحیی گل محمدی تا به اینجای کار 5 گل به‌ثمر رسانده‌اند و یک‌بار دروازه خود را باز شده دیده‌اند. سرخ‌پوشان نسبت به عملکرد فصل قبل خود تا پایان هفته چهارم 2 امتیاز بیش‌تر جمع‌آوری کرده‌اند. در این گزارش قرار است سایه‌روشن‌های این تیم در حدود 360 دقیقه‌ای که به میدان رفته‌اند را بررسی کنیم.

آن‌ها از رقبا گل نمی‌خورند!

پرسپولیس یکی از سه تیمی است که با دریافت تنها یک گل، کم‌ترین گل خورده را به خود اختصاص داده است. تفاوت بزرگ این تیم پایتخت‌نشین با 2 تیم دیگر(استقلال و گل‌گهر) این است که هیچ بازیکنی از تیم حریف به آن‌ها گل نزده و تنها گل ثبت شده به سود رقبای این تیم توسط بازیکنان خود پرسپولیس زده شده است که سروش رفیعی در دیدار برابر ذوب‌آهن به اشتباه دروازه علیرضا بیرانوند را گشود. عملکرد خوب ساختار دفاعی تیم تحت هدایت یحیی گل‌محمدی در 3 هفته گذشته باعث شده تا آن‌ها حتی اجازه زدن شوت داخل چارچوب به حریفان خود هم ندهند. علیرضا بیرانوند در شرایطی 3 کلین‌شیت تا به اینجا ثبت کرده که به جز دیدار برابر آلومینیوم، مهار قابل ذکری نداشته است. زوج مرتضی پورعلی‌گنجی و محمدحسین کنعانی‌زادگان عملکرد خوبی تا به اینجای کار داشته‌اند و هماهنگی قابل قبولی با یکدیگر و همچنین با دیگر ارکان ساختار دفاعی تیم دارند.

تیمی که مهاجم ندارد!

مهم‌ترین کمبود پرسپولیس در این چهار هفته، یک مهاجم تخصصی بوده است. شهاب زاهدی تنها مهاجم پرسپولیس بوده که بعد از نمایش کم‌فروغ در 3 هفته ابتدایی، برای دیدار با فولاد از ترکیب اصلی خارج شد. مهدی عبدی هم پس از اینکه اصلا اجازه حضور در زمین را پیدا نکرد راهی تراکتور شد. وحید امیری، محمد عمری و امید عالیشاه دیگر بازیکنانی بوده‌اند که نقش مهاجم را در تیم یحیی بازی کرده‌اند اما موفق به زدن گل نشده‌اند. البته یاسین سلمانی در دیدار برابر فولاد به جای محمد عمری وارد زمین شد و نقش مهاجم کاذب را بازی کرد و توانست گل دوم تیمش را به‌ثمر برساند. با این وجود همچنان جای خالی یک مهاجم تخصصی به شدت در ترکیب مدافع عنوان قهرمانی حس می‌شود. 

مدافعان 60 درصدی

پرسپولیس تا به اینجای کار 5 گل در 4 بازی به‌ثمر رسانده است. آمار چندان قابل اعتنایی به‌حساب نمی‌آید اما وقتی متوجه شویم که 60 درصد این گل‌ها به وسیله مدافعان زده شده است، ماجرا تغییر می‌کند. هر چقدر مهاجمان تیم سرخ‌پوش پایتخت عملکرد دور از انتظاری داشته‌اند، مدافعان به خوبی جور آن‌ها را کشیده‌اند و گل‌های مهمی را به‌ثمر رسانده‌اند. علی نعمتی، مدافع چپ پرسپولیس در بازی برابر آلومینیوم زننده تنها گل بازی بود. گیورگی گولسیانی، مدافع گرجستانی و باتجربه تیم گل‌محمدی در تقابل با ذوب‌آهن به عنوان بازیکن تعویضی به میدان آمد و با ضربه سری نجات‌بخش (در موقعیت آفساید) تیمش را از شکست نجات داد. در ادامه نوبت به مرتضی پورعلی‌گنجی رسید تا در هفته چهارم قفل دروازه فولاد را با ضربه سر شیرجه‌وار بشکند و تیمش را در مسیر پیروزی قرار دهد. سعید صادقی و یاسین سلمانی زننده 2 گل دیگر تا به اینجای کار بوده‌اند که جزو مدافعان محسوب نمی‌شوند.

باتجربه‌های پخته اما ناآماده

یکی از دلایل اصلی موفقیت پرسپولیس در فصلی که گذشت، داشتن تیمی هماهنگ و بسیار باتجربه است. تیمی که ستاره‌هایی را همراه خود داشت که سرد و گرم لیگ و موقعیت‌های حساس را درک کرده بودند و توانستند بهترین نمایش را در سرنوشت‌سازترین شرایط به منصه ظهور بگذارند. در این فصل هم همان سناریو در حال تکرار شدن است. پرسپولیس مقابل آلومینیوم و ذوب‌آهن نمایش قابل قبولی نداشت اما موفق شد تساوی را به برد و باخت را به تساوی تغییر دهد. آن‌ها مقابل تراکتور هم بهتر از موقعیت‌های خود استفاده کردند و در سوی مقابل به خوبی جو ورزشگاه یادگار را کنترل کردند و به 3 امتیاز مهم از تبریز دست یافتند. این 10 امتیاز در چهار هفته گذشته در شرایطی جمع‌آوری شده که مهدی ترابی، وحید امیری، سعید صادقی، دانیال اسماعیلی‌فر و سروش رفیعی با روزهای اوج خود فاصله زیادی دارند اما با این اوصاف می‌دانند که چطور در مواقعی که از شرایط ایده‌آل به دور هستند، بازهم به خواسته خود برسند و این بزرگ‌ترین تفاوت آن‌ها با رقبای‌شان به‌حساب می‌آید.