مهندس پرسپولیس؛ سلطان خطاهای نامنظم!

به گزارش منیبان؛ سروش رفیعی مقابل تیم سابقش در اصفهان به ترکیب اصلی رسید و دست در دست فرشاد احمدزاده و تقابلی صمیمی با همبازیان سابق خود قدم به میدان نقش جهان گذاشت.رفیعی در نیمه نخست و در جنگ بزرگ میانه میدان دو تیم یک بار با عبور از زکی پور ارسال فوق العاده‌ای برای شهاب زاهدی داشت که مهاجم پرسپولیس قدر این موقعیت را ندانست. رفیعی در نیمه دوم و در میانه راه با فشار مضاعف حریف بیشتر پوزیشن تدافعی گرفت و با خطا روی حسین‌نژاد باعث شد رضا اسدی با یک کاشته تماشایی گل سه امتیازی بزند.

رفیعی ذاتا فوتبالیستی فانتزی باز و پاسور به حساب می‌آید که از فکرش برای ارائه بهترین مدل بازی خود سود می‌برد اما در دو فصل اخیر در پرسپولیس بیشتر تبدیل به یک بازیکن فیزیکی شده که عقب می‌آید و درگیر می‌شود و لاجرم مجبور به خطا می‌شود. رفیعی فصل قبل بیشتر از هر بازیکنی در پرسپولیس اخطار گرفت به طوری که یک بار 5 اخطاره شد و در بازی آخر فصل هم دوباره به 4 اخطار رسید.رفیعی این فصل تا الان و در 9 بازی انجام داده پرسپولیس فقط یک اخطار مقابل گل گهر گرفته و شرایط بهتری نست به فصل قبل دارد اما مدل بازی او ظاهرا عوض شده و بیشتر شبیه یک هافبک دفاعی سختکوش است که برای دقایقی قابل توجه دنبال متوقف کردن هافبک‌های حریف می‌رود و بازی خودش فراموش می‌شود.البته این به سبک و قدرت بازی حریف در بازی مالکانه هم ارتباط دارد. پرسپولیس معمولا در بازی مالکانه برتر از هر تیمی در لیگ برتر است غیر از مواردی استثنایی یا شرایطی خاص مثل ده نفره شدن تیم. در چنین شرایطی طبیعی است که رفیعی عقب‌تر بازی کند و بیشتر دنبال توپگیری باشد اما این همه خطا از بازیکن شماره 7 پرسپولیس پارادوکسی را در مورد او به وجود آورده؛ اینکه قاعدتا رفیعی باید بازیکنی باشد که در ترکیب پرسپولیس بیشترین خطا روی او انجام می‌شود نه اینکه خودش مرتکب بیشترین خطاها شود.

شاید همین مساله کلید موفقیت یا ناکامی رفیعی در پرسپولیس باشد و همین که او از هجده قدم حریف فاصله بیشتری می‌گیرد و به مرکز زمین متمایل می‌شود پرسپولیس در فاز حمله شرایط سخت‌تری پیدا می کند. پرسپولیس در طول فصل قبل و این فصل از حیث خلق موقعیت با مشکل مواجه بوده و هر وقت ستاره‌هایی مثل مهدی ترابی و وحید امیری در کانال‌های کناری حضور نداشته‌اند یا از شرایط ایده‌آلی برخوردار نبوده‌اند تیم یحیی در فاز حمله به مشکل خورده در حالی که سروش از ابتدای فصل قبل آمده بود که بار تهاجمی تیم فقط متمرکز به کناره‌ها نباشد.واقعیت اینکه مدل و چینش هافبک‌های پرسپولیس به گونه‌ای است که سروش رفیعی بیشتر تبدیل به یک هافبک دفاعی پاسور شده تا اینکه بازیکنی باشد برای گلسازی و خلق موقعیت. در چنین شرایطی شاید اگر پرسپولیس با دو هافبک دفاعی همزمان بازی کند و خیال رفیعی از پشت سرش راحت باشد شرایط برای سروش بهتر و بهتر شود چرا که او می‌تواند با پشتوانه این دو بازیکن و حضور فعالشان در امور تدافعی فقط دنبال کارهای ترکیبی، پاس‌های رو به جلو و خلق موقعیت باشد و خودش هم برای گلزنی اقدام کند.در دیدار با صنعت نفت آبادان پرسپولیس برای اولین بار در این فصل با سیستم 1-3-2-4 بازی کرد. فصل قبل هم در مقطعی یحیی با این سیستم بازی کرد و شاید اگر دوباره به این سیستم برگردد حداقل رفیعی هم کمتر خطا کند هم بیشتر در خدمت فاز حمله باشد. البته در این سیستم یحیی مجبور خواهد شد از بین صادقی و عمری یکی را انتخاب کند که این مساله کار را در چینش نفرات برایش سخت می‌کند.