بلای که مصرف زیاد استامینوفن سرتان می‌آورد!

به گزارش منیبان؛ پزشکان همواره توصیه می‌کنند که قرص یا شربت استامینوفن را بدون نظر پزشک و خودسرانه مصرف نکنید. یکی از قرص‌هایی که بدون نسخه پزشک قابل تهیه است و افراد زیادی با کوچک‌ترین درد آن را مصرف می‌کنند قرص استامینوفن است.

عوارض مصرف قرص استامینوفن چیست؟

ممکن است برخی از افراد به قرص استامینوفن حساسیت داشته باشند و بدن آن‌ها در برابر این دارو واکنش نشان دهد. در صورت بروز هر یک از علائم زیر سریعا اقدام کنید و نزد پزشک بروید:

    نشانه‌ها و علائمی از واکنش آلرژیک مانند کهیر، تورم، خارش، بروز قرمزی و یا تاول بر روی پوست و پوسته پوسته شدن آن، خس خس سینه، درد در قفسه سینه، مشکل در تنفس، تورم گلو، گرفتگی صدا به طرز غیر معمول، تورم زبان، لب‌ها، صورت و زبان

    نشانه‌ها و علائمی مانند ادرار تیره، احساس خستگی، عدم گرسنگی، تهوع و درد معده، مدفوع با رنگ روشن، استفراغ، پوست و یا چشم‌های زرد

    عدم ادرار و یا تغییر در عادات ادرار

    واکنش شدید پوستی

در صورت بروز هر عوارضی بعد از مصرف قرص، و در این مورد ویژه قرص استامینوفن، سریعا با اورژانس تماس بگیرید و یا نزد پزشک بروید.

مسمومیت دارویی

مسمومیت استامینوفن، یک علت شایع از نارسایی حاد کبدی در کودکان و نوجوانان و یا حتی بزرگسالان است. استامینوفن، همچنین به عنوان پاراستامول نیز نامیده می‌شود. این دارو برای درمان‌های اولیه درد یا تب مورد مصرف قرار می‌گیرید، اما همچنین جز دارو‌های متعددی از قبیل: پرکوست، آلکاسلتزر، سرماخوردگی، سینوس و اکسدرین است.

حداکثر دوز توصیه شده استامینوفن، ۴ گرم در روز برای بزرگسالان و ۹۰ میلی گرم در روز برای کودکان است. افرادی که به بیماری کبد مبتلا هستند، با مصرف استامینوفن خطر ابتلا به سمیت کبدی (کبد آسیب دیده از مواد شیمیایی) را افزایش می‌دهد.

علائم اولیه این مشکل می‌تواند ۱۲ ساعت بعد ظاهر شود که علائم و عوارض جانبی آن عبارتند از:

    درد شکمی

    تحریک پذیری

    ضعف عمومی

    از دست دادن اشتها

    زردی پوست و رنگ چشم

    اسهال

    حالت تهوع

    استفراغ

    کما

    تشنج

تشخیص مسمومیت استامینوفن

اولین گام پزشک در تشخیص مسمومیت استامینوفن این است که یک تاریخچه کامل از بیمار بگیرد از جمله زمان مصرف دارو، میزان داروی مصرفی، و نوع داروی مصرف شده.

تشخیص این نوع مسمومیت معمولا از طریق آزمایش‌های تشخیصی، از جمله تعیین سطح استامینوفن مصرف شده، الکترولیت‌ها، آزمایش‌های عملکرد کلیه، آمیلاز، لیپاز، آزمایش‌های عملکرد کبد، شمارش کامل خون و عوامل انعقادی، انجام می‌شود.

تست‌ها و مطالعات تصویر برداری مانند سونوگرافی نیز ممکن است برای ارزیابی بزرگ شدن کبد مورد استفاده قرار بگیرد.

همچنین ممکن است یک بیوپسی کبدی نیز تجویز شود.