از کرونای سیاسی رنج می‌بریم

به گزارش مُنیبان، نبیه بری، رئیس پارلمان لبنان در مصاحبه با روزنامه الاهرام مصر گفت: رمزی که باعث شده کشور ما در سایه تنوع دینی و مذهبی و ایدئولوژی دوام بیاورد میانه‌روی و وحدت است. ۱۸ طایفه، مذهب و احزاب مختلف در لبنان وجود دارد و لبنان نمی‌تواند وجود داشته باشد مگر با میانه‌روی و وحدت. در مقاومت‌مان در برابر اسرائیل نیز باید میانه‌روی و وحدت داشته باشیم و اگر وحدت نبود ما موفق نمی‌شدیم. بهترین روش مقاومت علیه هر دشمنی و به ویژه اسرائیل وحدت داخلی است.

وی درباره اختلافات سیاسی در این مرحله گفت: چیزی که اتفاق می‌افتد کرونای سیاسی است. این کرونا منجر به اتفاقی شده که هیچ کسی انتظار آن را نداشت. لبنانی که سوئیس شرق نامیده می‌شد و تمام عرب آن را دوست داشتند، تاکنون ورشکسته نشده است. لبنان منابع و درآمدهای خود و دریایی سرشار از منابع گازی را دارد؛ اما نقدینگی ندارد. ما شاهد نبود روند سیاسی هستیم نه فقر سیاسی. این دلیلی است که وضعیت ما را به اینجا رسانده است؛ اما در آینده‌ای نزدیک چه اتفاقی می‌افتد؟ ما در ماه مه انتخابات پارلمانی داریم و بعد از آن در اکتبر انتخابات ریاست جمهوری داریم. برای همین باید تغییری در روش ما ایجاد شود.

وی گفت: لبنان باید مذاکرات خود را با صندوق بین‌المللی پول تکمیل کرده و اوضاع بهبود یابد همانطور که در مصر، یونان و آرژانتین اتفاق افتاد. همگی این کشورها این دوره را پشت سر گذاشتند و تاکنون مذاکرات بین دولت و صندوق بین‌المللی پول موفقیت آمیز بوده است.

نبیه بری این روزها برای حضور در سی و دومین نشست اتحادیه پارلمانی عربی به قاهره سفر کرده است.

وی در ادامه صحبت‌های خود گفت: هیچ کسی نمی‌تواند مانع برگزاری انتخابات شود. طبق اطلاعاتی که از روسا و وزرا و سفرایی که از سرتاسر جهان در خارج از لبنانی یا جهان عربی با آن‌ها دیدار کرده‌ام آن‌ها موافقند که انتخابات در موعد خود برگزار شود.

بری درباره طرح کویت برای حل بحران لبنان گفت: اختلافات در این طرح درباره دو قطعنامه ۱۵۵۹ و ۱۷۰۱ است. قطعنامه ۱۵۵۹ در سال ۲۰۰۴ صادر شد و براساس آن باید تمام نیروهای خارجی از خاک لبنان خارج شوند. نیروهای سوری خارج شدند؛ اما نیروهای اسرائیلی خارج نشدند پس چرا خواهان خروج نیروهای اسرائیلی نیستند. قطعنامه ۱۷۰۱ در سال ۲۰۰۶ صادر شد و طبق این قطعنامه باید اسرائیل از مزارع شبعا و دیگر مناطق عقب نشینی کند. تمام لبنانی‌ها همچنان از این قطعنامه راضی هستند پس چرا درباره موضع اسرائیل سکوت می‌کنند؟ اگر اکنون به اوضاع لبنان دقت کنید شاهد محاصره لبنان توسط اعراب هستید. البته این محاصره به معنای محاصره از سوی تمام اعراب نیست.

وی تاکید کرد: در سال ۱۹۷۵ لبنان وارد جنگ داخلی شد که در آن ۱۵۰ هزار تن شهید شدند. چرا این اتفاق افتاد این اتفاق افتاد تا بگوییم که هویت لبنان عربی است. آیا عاقلانه است که اکنون از اسرائیل دعوت کنیم و لبنان را محاصره کنیم؟ این اصل همبستگی عربی ‌است. ممکن است دیپلماسی پارلمانی از ضرورت‌های حکام تجاوز کند. در بسیاری از موارد حاکم ضرورت‌هایی دارد که شما به عنوان یک شهروند باید آن را درک کنید؛ اما دیپلماسی پارلمانی مثل دیپلماسی پست وزارت خارجه نیست. آیا سیاست خارجی آمریکا همان سیاست کنگره است؟ آیا سیاست کنست اسرائیل همان سیاست نخست وزیر است؟

بری درباره ترسیم مرزهای دریایی گفت که از حدود ۱۱ سال پیش برای رهبری پرونده مذاکرات مکلف شده و به مذاکره با سازمان ملل و آمریکایی‌ها درباره مذاکرات ترسیم مرزهای دریایی با اسرائیل پرداخته است.

وی گفت: من همواره به مذاکره کنندگان به ویژه آمریکایی‌ها گفتم که من حتی یک کاسه از آب‌های فلسطین را نمی‌خواهم و آماده نیستم که یک کاسه را بدهم. من خواهان ترسیم مرزها هستم. اگر سهم ما یک کیلومتر باشد من قانع هستم و اگر ۲۰۰۰ من از یک سانتیمتر نیز دست نمی‌کشم. بعد از ۱۰ سال و تغییر پنج نماینده آمریکایی توانستیم به توافقی دست یابیم. از واشنگتن از بیروت و از اسرائیل اعلام شد. توافقی درباره چارچوب نیز حاصل شد و من گفتم که نقش من به پایان رسیده است و این مأموریت را به ارتش و قوه مجریه تحویل دادم. چند روز پیش فرستاده آمریکا به بیروت آمد و من با او دیدار کردم و همان حرف ۱۰ سال پیش را به او گفتم؛ اما من شاهد خوشبینی زیادی از سوی او بودم. رئیس جمهوری به این فرستاده گفته که من همان روش نبیه بری را در پیش می‌گیرم و آن پایبندی به مرزهایمان است. به عقیده من باب مذاکره و تفاهم باز است؛ اما من خوشبین نیستم چرا که از نیت توسعه طلبانه و متجاوزانه اسرائیل خبر دارم.

وی تاکید کرد: دودستگی وجود ندارد و ما اجازه آن را نخواهیم داد چرا که این مساله بسیار مهم و خطیری است و هرگز اجازه نمی‌دهیم که از دریای ما یک جرعه آب بردارند.

بری تاکید کرد کسی که بیشترین نصیحت‌ها را به او کرده بود و او به آن گوش نداد سعد حریری، نخست وزیر پیشین لبنان بود؛ اما دلیل آن این بوده که قصد و نیت‌ها را درک نکرده است.