مذاکرات وین، تحریم سپاه و اظهارات عجیب وزیر نفت

این روزها یک جمله تکراری از وزیرخارجه می شنویم:" الان بیش از هر زمان دیگری به توافق نزدیک هستیم".

این حرف تکراری، ریشه در واقعیت دارد؟ بلوف است؟ آرزوست؟ پیش بینی است؟ سیگنال است؟ یا...؟

هرکدام از این گزینه ها که درست باشد چنگی به دل نمی زند و امیدی برنمی انگیزد و کسی را به وجد نمی آورد.

موضوع مذاکرات وین به یک سرگرمی بیمزه، ملال آور و خسته کننده تبدیل شده بطوریکه حتی اگر به توافقی هم بیانجامد، خبرش از یک واقعه بسیار عادی مثل بارش باران در شهر رشت، بااهمیت تر جلوه نمی کند.

چرا چنین شده؟ دلیلش روشن است: ناکارآمدی تیم مذاکره، منفعل بودن وزارت خارجه و بلاتکلیف بودن دیپلماسی.

قصه ای که این روزها خودش را به اول کتاب داستان برجام رسانده، رفع تحریم از سپاه پاسداران است. محمدجواد ظریف در تیر1400 در مجلس گزارشی را خواند که طبق آن رفع تحریم سپاه - البته با ملاحظاتی- در مذاکرات عراقچی با 1+4 به نتیجه رسیده و تمام شده بود. اگر آن مذاکرات در همان موقع به سرانجام رسیده بود و کار به تیم غیرحرفه ای و بی تجربه و ندانم کار دولت سیزدهم کشیده نشده بود، حالا لنگ این نبودیم که رودرواسی  ما با اخم پوتین، برجام را معطل نگه دارد و  بعد از چندماه حضور پرحجم تیم باقری در وین ، آخرش به این نتیجه برسیم که "ول معطلیم".

مولاعلی می فرماید: فرصت مثل ابر است و باید آن را غنیمت شمرد . و ما به عنوان پیروان علی(ع) فرصت می سوزانیم.

اگر ماهها قبل ، توافق با 1+4 تمام شده بود، الان میلیاردها دلار در اقتصاد جلو بودیم، سپاه در تحریم نبود، خر کاسبان تحریم لنگ شده بود... و آمارهای تخیلی وزیر نفت، راهی رسانه های دولتی نمی شد که ما فلانقدر پول نفت را گرفته ایم و وارد کشور کرده ایم ... و در همان حال قیمت مرغ را که به ضرب و زور دلار نفتی و واردات از ترکیه به زیر30000 تومان رسانده بودیم، ناگهان شب عید پرواز کند و 30درصد بالاتر برود.

توافق وین، حتی در همین حد دست و پا شکسته ای که باقری دنبالش است، می تواند کاری کند که مرغ، مسئله اول اقتصاد کشور نباشد اما اگر همچنان فرصت ها هدر رود، مرغ و گوجه فرنگی و پیاز و سیب زمینی به صدر جدول مباحث اقتصادی کشیده خواهد شد و دولت سیزدهم با حل چنین معضلاتی! ، هر روز یک کارنامه درخشان، توی چشم ملت فرو خواهد کرد.