وقتی جای فرهاد و یحیی عوض شد/این پرسپولیس دست پخت گل محمدی است!

به گزارش منیبان؛ زنگ خطر برای پرسپولیس یحیی گل محمدی خیلی زودتر از هفته بیست و چهارم به صدا در آمد. باخت مقابل الهلال، اولین نشانه بود. جایی که تیم عربستانی با ارائه یک بازی قدرتمند و غالب، سرخ‌پوشان را به خانه فرستاد.

 اوضاع در ادامه فصل نیز برای پرسپولیس چندان تعریفی نداشته است؛ تیم گل‌محمدی فاقد شادابی و طراوت همیشگی بوده و بردهای ناپلئونی این عملکرد ضعیف را پنهان کرده اند. قهرمانی متوالی ششم از دست قرمزها رفته و نمی توان کاری در این مورد انجام داد؛ اما واکاوی و بررسی شرایط شاید بتواند در ادامه راه برای پرسپولیس مفید باشد.

افت بازیکنان و ضعیف شدن ترکیب 

قابل حدس بود که جدایی ستاره های تیم، باعث کاهش کیفیت پرسپولیس شود. کنعانی زادگان، نوراللهی، مغانلو و بشار رسن از این تیم جدا شدند و پر کردن جای این بازیکنان کار آسانی نبود. 

ورودی های پرسپولیس به هیچ عنوان نتوانسته اند جایگزین مناسبی باشند. خریدهای فله ای و لیست پرکن باعث شده تا کیفیت خاصی به تیم تزریق نشود و از طرف دیگر جایی برای اضافه کردن بازیکنان باقی نمانده است. 

نگاهی به خریدهای ناموفق پرسپولیس در دو فصل اخیر داشته باشیم؛ با توجه به وضعیت سیدجلال و کنعانی، نیاز به خرید حداقل یک مدافع مطمئن و باکیفیت احساس می شد. علی نعمتی و ابراهیمی نتوانستند این نیاز را پوشش دهند. به گونه ای که هنانوف توانست جلوتر از این بازیکنان در ترکیب اصلی قرار بگیرد و همچنان سید جلال بهترین مدافع پرسپولیس محسوب می شود. عملا دو بازیکن برای نیمکت خریداری شده اند.

حتی اگر از آن هند عجیب و غریب در فینال آسیا چشم‌پوشی کنیم؛ مهدی شیری نمی توانست سمت راست پرسپولیس را در حملات فعال نگه دارد و کیفیت لازم را نداشت.  فولبک سابق پیکان باید زودتر از اینها کنار گذاشته می شد اما به خاطر اصرار گل محمدی، در ترکیب ماند تا در سوپرکاپ مقابل فولاد بار دیگر باعث شکست قرمزها شود.

صفروف که قرار بوده دفاع/هافبک راست پرسپولیس باشد کجاست؟

در خط هافبک، با جدایی نوراللهی، اسدی وارد شد که به هیچ عنوان شباهتی با سبک بازی نوراللهی ندارد. از طرف دیگر عدم اعتقاد یحیی و کادرش به هافبک بازیساز باعث شد تا میانه زمین برای سرخ‌ها بیش از پیش، خالی از خلاقیت شود.

در خط حمله، به تمیروف چندبازی دیگر فرصت می دهیم اما پاکدل هیچگاه انتخابی برای ترکیب فیکس نبوده و رضا دهقانی نیز بعد مدت کوتاهی جدا شد، بدون آنکه بازی خاصی انجام داده باشد.

در کنار این خریدها، در نظر داشته باشید که تیم پرسپولیس به صورت کلی فرم خوبی ندارد. بازیکنانش اکثرا از نظر کیفی افت کرده اند و از نظر بدنی و فیزیکی در دقایق آخر بازی کم می آورند.

ترکیب فعلی پرسپولیس و مشکلاتش، تماما دستپخت گل محمدی ‌است.

سبک بازی قابل پیش بینی و تکراری

سبک بازی پرسپولیس بسیار تکراری و قابل حدس است. تیمی که جلوی  دفاع های فشرده و چندلایه به مشکل می خورد و راهی به جز چرخاندن بی هدف توپ در کناره زمین و سانترهای بی هدف ندارد. در این شرایط که حریفان به خوبی تیم گل محمدی را آنالیز کرده اند، دلخوش بودن به اتفاقات بازی و حرکات انفرادی بازیکنان جوابگو نیست؛ یا حداقل نمی تواند در همه بازیها جوابگو باشد.

علی‌رغم بازی های ضعیف و دور از انتظار، هیچ گونه تغییر واضحی در سبک بازی و ترکیب پرسپولیس مشاهده نمی شود و سرخ‌پوشان تهرانی با همان روال قبلی به زمین مسابقه می روند.

تحلیل سبک بازی پرسپولیس خود نوشته جداگانه ای می طلبد و در این یادداشت نمی گنجد؛ اما بازی پرسپولیس مقابل استقلال را می توانیم آینه ای تمام نما از مسائل فنی پرسپولیس زیر نظر گل محمدی بدانیم؛ چیدمان ضعیف، محافظه کاری بیش از حد، مردد بودن در نیمه دوم و از دست دادن بازی و در نهایت، عدم بازیخوانی و درک درست از تیم مقابل باعث شد تا پرسپولیس در مهم ترین بازی فصل، برد را با تساوی عوض کند.

خطر از دست رفتن "میراث" برانکو!

بالاخره دیر یا زود روزی می رسید که نوار قهرمانی های پرسپولیس پاره شود و جام به تیم دیگری برسد. همان گونه که امپراطوی یوونتوس در سری آ پایان یافت و آن ها بعد از 9 سال قهرمانی باید وضعیت متفاوتی تجربه کنند. چیزی که برانکو برای پرسپولیس به یادگار گذاشت، تنها در چندجام خلاصه نمی  شد؛ مربی کروات به شاگردهایش یاد داد تا در زمین فوتبال نتایج را تعقیب کنند و ذهنیت درستی داشته باشند. 

در سالیانی که اردوی رقیب درگیر حواشی  و دشمن سازی بود، پرسپولیس برانکو حتی با وجود محرومیت از نقل و انتقالات به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسید و قهرمان لیگ داخلی شد.

حالا به طرز طعنه آمیزی، وضعیت برعکس شده است؛ فرهاد مجیدی با کنترل حواشی و آوردن یک دستیار بادانش و باکیفیت، راه قهرمانی را برای آبی ها هموار کرده و از این طرف؛ یحیی گل محمدی، کادرش و بازیکنانش، ضعف‌ها و شکست‌ها را نمی پذیرند و فرافکنی می کنند.

ای‌کاش به جای حواله کردن باخت به این و آن، مقصر دانستن همه و استفاده از جملات قصار اینستاگرامی کمی به مشکلات واقعی پرسپولیس توجه می شد. جمع کردن و برگرداندن تیم به مسیر صحیح، چند ماه قبل خیلی آسان تر بود اما یحیی و کادرش خواسته یا ناخواسته این آتش را شعله‌ور تر کردند.