نکاتی که در مورد تمکین زنان باید بدانید

به گزارش منیبان؛ تمکین در معنای لغوی یعنی الزام. تمکین در اصطلاح حقوق خانواده به معنی پیروی و اطاعت زن از شوهر خود در امور زندگی و روابط زناشویی بدون عذر شرعی است.

تمکین در قانون به دو نوع تمکین خاص و عام تقسیم می‌شود.

تمکین عام

تمکین عام در اصطلاح حقوقی به معنای اطاعت از مرد در امور زندگی است. مانند سکونت در منزلی که شوهر انتخاب کرده، عدم خروج از منزل بدون اجازه از شوهر و حسن معاشرت با شوهر.

تمکین خاص

تمکین خاص ناظر بر روابط زناشویی بین زوجین است.

عدم تمکین زن از شوهر

هرگاه زن بدون آن‌که عذر شرعی داشته باشد در رفع نیازهای جنسی و امور خانواده از همسر خود تمکین نکند، حق دریافت نفقه از شوهر خود را ندارد و دراین‌صورت مرد می‌تواند به زن نفقه پرداخت نکند. در این حالت زن ناشزه نامیده می‌شود.

به عبارت دیگر، ماده ۱۱۰۵ قانون آیین دادرسی مدنی، زن را موظف به اطاعت از شوهر چه در امور جاریه زندگی و چه در مسائل زناشویی نموده است. در مقابل این تمکین، وی را مستحق دریافت نفقه دانسته است.

    عدم استحقاق زن نسبت به نفقه (ماده ۱۱۰۸ قانون مدنی)

    کسب اجازه ازدواج مجدد از دادگاه (مواد ۱۶ و ۱۷ قانون حمایت خانواده مصوب ۱۵ بهمن ماه ۱۳۵۳). به این منظور مرد بایستی به دادگاه رجوع و با اثبات عدم تمکین همسر خود، از دادگاه اجازه ازدواج مجدد بگیرد.

در چه شرایطی زن می‌تواند از شوهر خود تمکین نکند؟

    اگر پزشک، نزدیکی را برای زن خطرناک تشخیص دهد و وی را از انجام این عمل منع کند. همچنین اگر زنی در عادت ماهانه باشد می‌تواند از همسر خود تمکین نکند.

    مطابق بر ماده ۱۱۱۴ قانون مدنی اگر حق تعیین منزل به زن داده شده باشد، زن می‌تواند از زندگی کردن در منزل مرد خودداری کند.

    اگر مرد منزل مستقل و مناسبی با شان زن تهیه نکرده باشد، زن می‌تواند برای زندگی به منزل تهیه شده توسط مرد نرود.

    بر اساس ماده ۱۱۱۵ قانون مدنی اگر زندگی با شوهر برای زن ضرر بدنی، مالی یا شرافتی داشته باشد، زن می‌تواند منزل را ترک کند.

    بر اساس ماده ۱۱۲۷ قانون مدنی، چنانچه بعد از جاری شدن صیغه عقد، مرد مبتلا به بیماری مقاربتی (جنسی) گردد و نزدیکی کردن با وی موجب سرایت بیماری به زن می‌شود.

    خروج از منزل جهت درمانی که ضرورت دارد.