ژنتیک را بیخیال، وزن کم کنید

به گزارش منیبان؛ چاقی یکی از معضلات بزرگ افراد است و در این امر عوامل بسیار زیادی موثر است. ناتوانی در کاهش وزن با نقص ژنتیکی ارتباط دارد و برخی از پزشکان سعی می‌کنند تا با برطرف کردن آن این مشکل را رفع کنند.

ژن‌هایی وجود دارد که نشانگرهای قوی هستند و بر خطرات چاقی و بیماری‌ها تاثیر می‌گذارد. ژن «آدیپونکتین»، نوعی جفت نشانگری است که در رابطه با اشتها پاسخ می‌دهد. این ژن، یک هورمون پپتیدی محسوب می‌شود که مصرف گلوکز در عضلات را افزایش داده و مانع افزایش قند خون می‌شود. همچنین این ژن، حساسیت به انسولین و التهاب کمک می‌کند و سطح پایین این ژن موجب افزایش چاقی و دیابت می‌شود.

ژن «GHSR»، ژن گرسنگی نامیده می‌شود. ژن گیرنده گرلین یا هورمون گرسنگی، یک پپتید در دستگاه گوارش است که بر سیستم عصبی تاثیر می‌گذارد و منجر به افزایش اشتها و گرسنگی فرد می‌شود. این ژن تأثیر به‌سزایی در تنظیم میزان و توزیع مصرف انرژی در بدن دارد.

گرسنگی باعث افزایش اسید معده و تحرک گوارشی می‌شود؛ بنابراین میل به غذا افزایش پیدا می‌کند. در این جفت ژن، آلل یا ژن کنترل‌کننده «T»، منجر به تنظیم کم‌تر اشتها و افزایش خطر چاقی می‌شود، در حالی که آلل «C» خطر چاقی را کاهش می‌دهد و کنترل بهتری بر اشتها دارد و افراد با مراجعه به پزشک و کنترل هورمون‌های خود می‌توانند با وجود نقص ژنتیکی، وزن خود را به‌خوبی کم کنند.