چرا حاکمیت به هشدار نخبگانِ جامعه و دانشگاهیان بی توجهی می کند؟

به گزارش منیبان، متن این پیام به شرح زیر است:

در حالی به استقبال ِ روز معلم و روز ِ کارگر می رویم که معلمان و کارگران عزیز ِ  کشورمان، با مشکلات ِ فراوانی دست و پنجه نرم می کنند. مشکلاتی که در نتیجه ی ضعف ِ مدیریت و  نادیده گرفتن  اصول ِ انقلاب و فقدان ِ مبانی حکمرانی ِ خوب بر اقشار گوناگون، از جمله کارگران و معلمان تحمیل شده است.

در دهه ی پنجم از نظام و ساختاری بر آمده از انقلاب شکوهمند اسلامی، که در آن معلمان و کارگران، نقشی بنیادین داشته  ، به گونه ای که اکثر تحلیل گران ، پیروزی این انقلاب را مرهون پیوستن دو قشر کارگر و معلم می دانند، وضعیت زندگی و معیشت ِ  آنها با مشکلات عدیده ای مواجه است. 

جای بسی تأسف است که اهل تصمیم و تدبیر، به جای میزان قرار دادنِ دستاوردهای بشری ، اصول پیشرفت و حکمرانی ِ خوب، به رویکردهای شعاری و ویرانگر روی آورده و از اثرات ِ مخرب و ویرانگر ِ این تصمیمات بر فروپاشی ِ  نظم و ساختار ِ طبیعی اجتماع و اضمحلال ِ طبقه ی متوسط بعنوان ِ عاملان و حاملان ِ توسعه ی کشور روی آورده اند. 

امروز ضعف ِ راهبرد های مدیریتی شعاری بیش از هر زمان دیگر برای همگان روشن شده است. 

باید به این پرسش مهم پاسخ داد که طی تقریبا  دو دهه گذشته چه سیاستهایی اعمال شده است  که کارگران و معلمان بعنوان دو بازوی قوی انقلاب اسلامی، در این وضعیت قرار گرفته اند. اعتراضات پر تکرار و مدنی کارگران و معلمان در سالیان اخیر را می توان شاهدی بر این قصه ی پر غصه دانست.

باید پرسید که چه اصراری بر استمرار ِ بیراهه رویه های خسارت باری  است که روز به روز به شکاف ِ بیشتر بین اقشار ِ گوناگون ِ ملت و حاکمیت می انجامد؟ چرا حاکمیت به هشدار و انذارهای نخبگانِ جامعه و دانشگاهیان در سطوح مختلف و در زمینه های گوناگون بی توجهی می کند؟ 

مصلحتِ امروز ملت ، کشور و نظام ما، در یک راستا و آن هم اتحاد و اجماع بر پیشرفت کشور و رهایی از مصائب،مشکلات و بحران های محتمل است. بدیهی است که  وصول به این مهم ، نیازمند ِ مشارکت همه ی ایرانیان و بهره گیری از اصول حکمرانی خوب و دستاوردهای بشری است. 

ضمن تبریک روز های کارگر و معلم به این دو قشر پیشتاز در مسیر پیشرفت  و اعتلای ایران عزیز، و گرامی داشت یاد و خاطره شهید بزرگوار استاد مرتضی مطهری  ،از مسئولین می خواهم از مسیر ناصواب گذشته عبور، از ملت  عذرخواهی کرده و مسیر درست در پیش بگیرند.

امیدوارم که نظامِ تدبیر  ما، به جای فرافکنی و آدرس های اشتباه، و برخورد های بعضا امنیتی با مطالبات به حق این دو قشر تاثیر گذار در جامعه ،به درک ِ درستی از اوضاع دست یابد ، که مقدمه ی درمان، تشخیص ِ درست درد و مبانی شکل گیری درد است. چه بسا که تجویز های نادرست در پیشروی مشکلات  و از دست رفتن ِ فرصت ِ طلایی درمان، سهمی اساسی دارند.

همچنان معتقدم که راه عبور از مشکلات، از مسیر گفت و گوی ملی در سطوح مختلف می گذرد. 

امیدوارم با برافروختن  شمع گفت و گو در محفل بزرگ ملت-کشور بزرگ ایران ، زمینه ی تقابل و رادیکالیسم کور از بین رفته و مصالح ملی بعنوان کانون ِ سیاست ورزی و خط و مشی همگان قرار گیرد.