انتقاد از نحوه توزیع وام ضروری بازنشستگی

به گزارش منیبان، از افزایش وام ضروری سازمان تامین اجتماعی بیشتر از یک ماه می‌گذرد و حالا مدتی است که مستمری‌بگیران متقاضی و واجد شرایط این سازمان در صف دریافت این وام دوازده میلیون تومانی قرار دارند.

روال اقدام برای دریافت این وام کار چندان پیچیده‌ای نیست، کافی است که متقاضی زیر هفتاد سال سن داشته باشد و از نظر سیستم بانکی بدهکار محسوب نشود، در این صورت وام مورد نظر در سی‌وشش قسط با نرخ چهار درصد پرداخت خواهد شد.

سازمان تامین اجتماعی سه‌میلیون و ششصد هزار بازنشسته و مستمری‌بگیر دارد و قرار است برای سال ۱۴۰۱ اعتباری پنج هزار میلیارد تومانی بابت توزیع وام ضروری میان بازنشستگان واجد شرایط اختصاص یابد.

تامین اعتبار با مشارک پنجاه – پنجاه بانک رفاه کارگران و سازمان تامین اجتماعی است و پیش بینی می‌شود ظرف مدت باقیمانده از سال ۱۴۰۱ حدود چهارصد هزار بازنشسته مشمول دریافت این تسهیلات شوند.اما با وجود این مسیر به ظاهر آسان و سرراست، همه متقاضیان واجد شرایط در نحوه دریافت این وام شرایط یکسان و برابری ندارند.

به صورت مشخص، بخش قابل توجهی از ایرادها و انتقادهایی به نحوه توزیع این وام بازمی‌گردد، برخلاف صندوق بازنشستگی کشوری که وام‌ ضروری پانزده میلیون تومانی را با شرایط مشابه تنها و تنها براساس نام نویسی اینترنتی میان بازنشستگان متقاضی واجد شرایط توزیع می‌کند، در سازمان تامین اجتماعی کانون‌های بازنشستگی نقش موثر و پررنگی در نام‌نویسی از متقاضیان دارند.

به بیان ساده‌تر اگر یک بازنشسته تامین اجتماعی واجد شرایط دریافت وام ضروری بخواهد شانس خود را برای دریافت این تسهیلات بیازماید، باید برخلاف دیگر همتایان و هم صنفان خود در صندوق بازنشستگی کشوری به یکی از کانون‌های بازنشستگی تامین اجتماعی متوسل شود.

به باور بازنشستگان و منتقدانی که عموما از میان متقاضیان دریافت این تسهیلات هستند، اصرار سازمان تامین اجتماعی بر بازی دادن نهادهای صنفی بازنشستگان در توزیع وام‌های ضروری بیشتر از آنکه به مصداقی از سپردن نقش و مسئولیت به نهادهای اجتماعی باشد، زمینه برای دور شدن عدالت در توزیع این تسهیلات در میان متقاضانی است که به زعم داشتن استحقاق دریافت، مدتهاست که در صف انتظار قرار دارند.

واقعیت این است که هم وام دوازده میلیون تومانی سازمان تامین اجتماعی و هم وام پانزده میلیون تومانی صندوق بازنشستگی کشوری در نهایت با حدود دو تا سه ماه حداقل مستمری یک کارمند یا کارگر بازنشسته برابری می‌کنند.

این مقایسه به خوبی نشان می‌دهد که در شرایط اقتصادی کنونی ارزش این وام‌ها تا چه اندازه ناچیز است اما در مقابل شرایط مالی عموم بازنشستگان نیز آنقدر تعریفی ندارد که نتوان از دریافت آن بابت تامین مخارج جاری و ضروری مثل جور کردن پول پیش کرایه خانه چشم پوشی کرد.