آقای گل محمدی؛رفتن بیرانوند آخر دنیا نیست!

به گزارش منیبان، علیرضا بیرانوند که بازگشتی درخشان به پرسپولیس را تجربه کرده و فصل گذشته از ارکان اصلی موفقیت تاریخی این تیم بود، در مسیر جدایی و البته انتقال به استقلال قرار گرفته و این خبر یحیی گل محمدی را به نظر به مرز انفجار رسانده است. خبری که صحتش هنوز به صورت قطعی تایید نشده و البته قصد ندارم در ادامه در مورد این جنبه از داستان این انتقال جنجالی صحبت کنم. اما دیروز تصویری از یحیی گل محمدی بیرون از باشگاه و در خودروی شخصی سرمربی پرسپویس منتشر شد که خبر از سر درون و آشفتگی و عصبانیت شدید او می داد. یحیی تنها یک ماه بعد از دبل تاریخی و فراموش نشدنی روی نیمکت پرسپولیس، مدعی شد اخبار خوبی برای هواداران در باشگاه وجود ندارد و حتی یک لحظه چشمان خود را با شدت تمام از سر استیصال و ناامیدی فشار داد: غیرمنتظره ترین قاب یک سرمربی بعد از سپری کردن فصلی تاریخی.در اهمیت حضور علیرضا بیرانوند چه به عنوان یک دروازه بان بسیار باکیفیت و چه به عنوان یک وزنه روحی مهم و تاثیرگذار در رختکن پرسپولیس هیچ تردیدی وجود ندارد. بیرو بارها در فصل گذشته پرسپولیس را در لحظات دشوار نجات و نشان داد بازگشت او یکی از دلایل اصلی قهرمانی دوباره این تیم در لیگ برتر بوده است. حالا نیز پرسپولیس در سودای موفقیت در لیگ قهرمانان آسیاست و حضور بیرانوند قطعا می تواند مسیر را برای این باشگاه برای رسیدن به مهم ترین هدفش تسهیل کند.اما این حد از ناراحتی و آشفتگی در چهره یحیی گل محمدی در واقع در شان سرمربی یک باشگاه بزرگ و پرطرفدار نیست. شرایط به شکلی شده که انگار پرسپولیس بدون علیرضا بیرانوند هیچ شانسی برای تکرار موفقیت ندارد و هر تیمی مقصد این سنگربان باشد، از همین حالا قطعا عنوان قهرمانی فصل بعد را برای خود رزرو کرده است، که قطعا اینگونه نیست.

احتمالا در حال حاضر مهم ترین عامل عقب افتادن پرسپولیس از سایر رقبا، نه احتمال از دست علیرضا بیرانوند که تاخیر در آغاز تمرینات است. این اتفاق برای سپاهان و استقلال رخ داده و با توجه به فاصله کوتاه تا شروع لیگ و البته تقویم شلوغ فصل بابت لیگ قهرمانان و جام ملت‌های آسیا، شاید تبعات تلخ تری برای یحیی گل محمدی و تیمش حتی نسبت به از دست دادن علیرضا بیرانوند داشته باشد.در طول تاریخ هزاران ستاره بزرگ از باشگاه‌های خود جدا شده و حتی راهی تیم رقیب شده اند. بارسلونا و رئال مادرید در چند سال اخیر لئو مسی و کریستیانو رونالدو را هم از دست داده اند و سرمربی آنها اینگونه زانوی غم بغل نگرفته. بیش از حد مهم جلوه دادن جدایی یک بازیکن (هر بازیکنی با هر کیفیتی)، پرستیژ و وجهه یک باشگاه و سرمربی را زیر سوال برده و انگار تمام موفقیت های آنها را منوط به بودن یا نبودن یک نفر می کند.در روزی که بیرانوند در کانون توجهات بود، پرسپولیس در فینال استقلال را مغلوب کرد و همه به سمت کسی رفتند که حالا شاید فصل بعد در اردوی رقیب باشد

اصلا هدف عادی سازی جدایی علیرضا بیرانوند نیست و رفتن او قطعا ضربه بزرگی به پرسپولیس خواهد بود. اما قرمزپوشان همین دو سال قبل و چند هفته بعد از جدایی او نیز با درخشش حامد لک درون دروازه به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسیدند و بدشانس بودند که نتوانستند برای اولین بار این عنوان ارزشمند را کسب کنند.پرسپولیس در تاریخ خود ستاره های بزرگی مانند علی دایی، کریم باقری، فرشاد پیوس، مهدی مهدوی کیا، حمید درخشان و هزاران اسم دیگر را در مقاطع مختلف از دست داده و خیلی زود در مسیر کسب موفقیت قرار گرفته است. جدایی احتمالی علیرضا بیرانوند به مقصد استقلال یا هر تیم دیگری قطعا ضربه بزرگی از نظر فنی به پیکره تیم یحیی گل محمدی خواهد زد و در این رابطه تردیدی وجود ندارد، اما این ژست با نهایت استیصال و درماندگی، شاید در شان سرمربی یک تیم بزرگ و پرهوادار نباشد و گره زدن سرنوشت پرسپولیس به ماندن یا رفتن علیرضا بیرانوند، قطعا در طول فصل به ضرر خود این تیم خواهد بود.رفتار یحیی گل محمدی در فصل گذشته زمانی بیشتر از همیشه مورد پسند قرار گرفت که به جای استفاده از جملات کلیشه ای و بهانه جویی، زودتر از همه در ورزشگاه شهید کاظمی حاضر شده و تمام وقت برای بهبود شرایط فنی تیمش تلاش می کرد. این یحیی بود که در طول فصل تیمی را ساخت که حتی مورد تمجید بسیاری از هواداران رقیب نیز قرار می گرفت.حتی با تبعات از دست دادن علیرضا بیرانوند (البته استخدام یک سنگربان باکیفیت) پرسپولیس از همین حالا یکی از شانس های کسب عنوان قهرمانی برای فصل بعد محسوب می شود و بهتر است یحیی گل محمدی به جای اینگونه اخم کردن و عصبی شدن، برنامه های مورد نظر خود برای فصل جدید را با در نظر گرفتن همه اتفاقات احتمالی پیگیری کند. اگر هم قرار به استعفایی نمادین و کوتاه مدت برای رسیدن به اهداف مورد نظر است، بدون تعارف چنین رفتاری در شان سرمربی باشگاهی مانند پرسپولیس نیست و هر چقدر تلاش می کنیم حتی یک نمونه مشابه خارجی نیز به ذهن خطور نمی کند.