همزاد دوقلوی کهکشان راه شیری پیدا شد

به گزارش منیبان، دانشمندان از یافتن کهکشانی خبر داده‌اند که تا حد زیادی شبیه به کهکشان ما است، اما حیات آن به دوره‌ای بازمی‌گردد که کیهان تنها ۱۵ درصد از سن فعلی خود را داشته است. این کهکشان با نام ceers-۲۱۱۲، حالتی مارپیچی دارد که حلقه‌ای از ستاره و گاز در سراسر بخش مرکزی آن است. این تصور وجود دارد که همانند کهکشان راه شیری، این حلقه در انتقال گاز به هسته کهکشانی و ایجاد ستاره نقش داشته باشد.

با این حال، ceers-۲۱۱۲ تنها یک کهکشان مارپیچی معمولی نیست، بلکه دورترین فاصله قابل محاسبه است که قدمت آن به دورانی برمی‌گردد که کیهان تنها دو میلیارد سال سن داشته است. این یافته، اعتقاد پیشین مبنی بر اینکه کهکشان‌های مارپیچی مسدود یک پدیده رو به مرگ هستند را به چالش می‌کشد.

همزاد دوقلوی کهکشان راه شیری پیدا شد

این کشف که توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) امکان‌پذیر شده، می‌تواند نور و جزئیات بیشتری را نسبت به تلسکوپ فضایی هابل ثبت کند. کهکشان ceers-2112 آنقدر دور است که نور آن 11.7 سال طول کشیده تا به ما برسد، بدین صورت که ما اکنون آن را مانند آنچه در گذشته‌های دور بوده است، می‌بینیم.

محققانی که همزاد دوقلوی کهکشان راه شیری را کشف کرده‌اند، بر این باورند که وجود آن سوالات جدیدی را در مورد چگونگی شکل‌گیری و تغییر کهکشان‌ها در طول زمان ایجاد کرده است. آنها هم‌چنین متعقدند که ابعاد جدیدی از نقش ماده تاریک، ماده اسرارآمیزی که غالب جهان را تشکیل می‌دهد، آشکار خواهد شد.

ماده تاریک تشکیل دهنده کهکشان راه شیری چیست؟

ماده تاریک اگرچه نامرئی است، اما از طریق گرانش خود بر شکل و رفتار کهکشان‌ها تاثیر می‌گذارد. پیشتر اعتقاد بر این بود که ماده تاریک برای شکل‌گیری و تکامل کهکشان‌ها از مراحل اولیه کیهان حیاتی بوده است. با این وجود، کهکشان ceers-2112 این تفکر را به چالش می‌کشد. مطالعه مذکور نشان می‌دهد که حلقه این کهکشان نه از ماده تاریک، بلکه عمدتا از ماده معمولی ساخته شده که نشان می‌دهد ماده تاریک در دوران جوانی در این کهکشان غالب نبوده است.

به گفته لوکا کوستانتین، اخترفیزیکدان مرکز اختربیولوژی در مادرید، وجود یک میله در کهکشان ceers-2112، مدل‌های نظری کنونی را به چالش می‌کشد. این در حالی است که تاکنون پیش‌بینی شده بود شرایط فیزیکی اولیه کیهان از تشکیل کهکشان‌هایی با ساختار میله‌مانند جلوگیری می‌کند. شبیه‌سازی‌های کیهان‌شناختی برای تکرار چنین سیستم‌هایی در آن دوران به‌کار گرفته شده و محققان باید تعیین کنند که کدام عنصر فیزیکی در مدل‌های آنها وجود ندارد.

به گفته جایرو ابرو، محقق دانشگاه لا لاگونا و یکی از نویسندگان این مطالعه، درصد باریون‌ها (ماده معمولی که بدن ما را تشکیل می‌دهد) در تکامل کهکشان در دوره‌ای که کیهان تنها ۱۵ درصد از سن فعلی خود را داشت، کاملا غالب بوده است.

در همین حال، کوستانتین اظهار داشته که تلسکوپ فضایی جیمز وب در حال حاضر درک ما از فرم اولیه کیهان را تنها در یک سال رصد دگرگون کرده و قصد دارد به کاوش بیشتر برای بررسی ساختار اولین کهکشان‌های تشکیل‌ شده در کیهان ادامه دهد.