آیا ویروس کرونا به یک بیماری دوران کودکی تبدیل می شود؟
تیمی از محققان به نتایجی دست یافتند که به گمانه‌زنی ها درباره احتمال تبدیل ویروس کرونا به عنوان یک بیماری دوران کودکی دامن می‌زند.
به گزارش منیبان، به نقل از مدیکال اکسپرس، طی چند سال آینده با شیوع ویروس سارس-کوو-۲ در جهان، کووید-۱۹ ممکن است مانند سایر ویروس‌های سرماخوردگی معمولی رفتار کرده و بیشتر کودکان خردسال را که هنوز واکسینه نشده یا در معرض ویروس قرار نگرفته‌اند، تحت تاثیر قرار دهد. با توجه به نتایج مدل سازی جدید از آنجا که شدت کووید-۱۹ به طور کلی در بین کودکان کمتر است، انتظار می‌رود بار کلی این بیماری کاهش یابد.
اوتار بیورنستاد محقق اصلی این مطالعه می‌گوید: به دنبال عفونت ناشی از ویروس کرونا، علائم روشنی از پیامد‌های فزاینده شدید و مرگ و میر با افزایش سن وجود دارد، با این حال نتایج مدل سازی ما نشان می‌دهد که خطر عفونت به احتمال زیاد به کودکان کوچکتر منتقل می‌شود، زیرا جامعه بزرگسالان از طریق واکسیناسیون یا قرار گرفتن در معرض ویروس ایمن می‌شوند.
بیورنستاد توضیح داد چنین تغییراتی در سایر ویروس‌های کرونا و ویروس‌های آنفلوآنزا به محض ظهور و سپس بومی شدن مشاهده شده است.
او گفت: سوابق تاریخی بیماری‌های تنفسی نشان می‌دهد الگو‌های بروز سن در همه گیری‌های بکر با گردش خون بومی بسیار متفاوت است، به عنوان مثال کار ژنومی ادامه دار نشان می‌دهد که همه گیری ۱۸۸۹-۱۸۹۰ که منجر به مرگ یک میلیون نفر عمدتا بزرگسالان بالای ۷۰ سال شد، ممکن است ناشی از ظهور ویروس HCoV-OC۴۳ باشد. در حال حاضر یک ویروس سرماخوردگی بومی، خفیف و آلوده کننده مکرر است که بیشتر کودکان ۷ تا ۱۲ ماهه را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
بیورنستاد هشدار داد، اما اگر ایمنی در برابر عفونت مجدد توسط سارس-کوو-۲ در بین بزرگسالان کاهش یابد، بار بیماری در آن گروه بالا می‌ماند، اگرچه قرار گرفتن در معرض ویروس قبلی شدت بیماری را کاهش می‌دهد.
بیورنستاد می‌گوید: شواهد تجربی از ویروس‌های کرونای فصلی نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض ویروس قبلی فقط می‌تواند ایمنی کوتاه مدت را در برابر عفونت مجدد ایجاد کرده و حتی باعث شیوع مجدد بیماری شود، این ابتلای قبلی ممکن است باعث تقویت سیستم ایمنی بدن شود تا در برابر بیماری‌های شدید محافظت کند، با این حال تحقیقات روی کووید-۱۹ نشان می‌دهد واکسیناسیون محافظت قوی‌تری نسبت به قرار گرفتن در معرض ویروس سارس-کوو-۲ ایجاد می‌کند، بنابراین ما همه را تشویق می‌کنیم که در اسرع وقت واکسینه شوند.
تیم آمریکایی-نروژی آنچه را که به عنوان «مدل ریاضی واقع گرایانه سن (RAS) » شناخته می‌شود توسعه داد که جمعیت شناسی، درجه اختلاط اجتماعی و مدت زمان انسداد عفونت و کاهش بیماری را بررسی می‌کند تا سناریو‌های احتمالی آینده برای سن، بروز و بار مرگ و میر ناشی از کرونا را بررسی کند.
به طور خاص محققان بار بیماری را در کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت به ترتیب ۱، ۱۰ و ۲۰ سال، مورد بررسی قرار دادند. آنها همچنین بار بیماری را برای ۱۱ کشور مختلف از جمله چین، ژاپن، کره جنوبی، اروپا، اسپانیا، انگلستان، فرانسه، آلمان، ایتالیا، آمریکا، برزیل و آفریقای جنوبی بررسی کردند که از نظر جمعیت شناختی تفاوت زیادی داشتند. آنها از داده‌های سازمان ملل برای هر یک از این کشور‌ها برای پارامترسازی مدل استفاده کردند.
رویون لی، عضو فوق دکتری دانشگاه اسلو، می‌گوید: صرف نظر از مصونیت و مخلوط شدن، میزان مرگ و میر در سطح جمعیت در کشور‌های مختلف به دلیل تفاوت جمعیتی متفاوت است. چارچوب مدل کلی ما امکان پیش بینی قوی خطر وابسته به سن در مواجهه با ایمنی محافظتی کوتاه مدت یا بلند مدت، کاهش شدت بیماری با توجه به ابتلای قبلی و در نظر گرفتن طیف وسیعی از کشور‌ها با جمعیت شناسی متفاوت و ترکیب اجتماعی آنها را فراهم می‌کند.
به گفته لی، فاصله اجتماعی به خوبی مستند شده است که بر انتقال بیماری تاثیر می‌گذارد، بنابراین مدل تیم فرض می‌کند که شماره تولید مثل (R۰) یا سطح انتقال پذیری در هر روز با میزان تحرک آن روز مرتبط است. این مدل همچنین سناریو‌های مختلفی را برای مصونیت از جمله استقلال و وابستگی شدت بیماری به ابتلای قبلی و همچنین ایمنی کوتاه مدت (یا سه ماهه یا یک ساله) و بلند مدت (یا ۱۰ ساله یا دائمی)در بر می‌گیرد.
نتایج این تیم در مجله Science Advances نشان داده می‌شود.
لی می‌گوید: برای بسیاری از بیماری‌های تنفسی عفونی، شیوع جمعیت در طول همه گیری افزایش می‌یابد، اما پس از گسترش عفونت در طول زمان به سمت تعادل بومی، با الگوی موجی رو به کاهش می‌رود. بسته به مصونیت و جمعیت شناسی، مدل RAS ما از این مسیر مشاهده شده پشتیبانی کرده و ساختار سنی قابل توجهی را در شروع همه گیری کووید-۱۹ در مقایسه با وضعیت نهایی بومی پیش بینی می‌کند. در سناریوی ایمنی طولانی مدت یا دائمی یا حداقل ۱۰ سال، پیش بینی می‌شود که جوانان بیشترین میزان عفونت را داشته باشند، زیرا افراد مسن با عفونت قبلی از عفونت‌های جدید محافظت می‌شوند.
اسیکا متکاف، دانشیار اکولوژی، زیست شناسی تکاملی و امور عمومی در دانشگاه پرینستون تاکید کرد این پیش بینی تنها در صورتی امکان پذیر است که عفونت‌های مجدد فقط بیماری خفیف ایجاد کنند، با این حال به گفته او اگر مرگ و میر ناشی از عفونت‌های اولیه مانع از عفونت مجدد یا کاهش بیماری‌های شدید در افراد مسن نشود، بار مرگ و میر در طول زمان ممکن است بدون تغییر باقی بماند.
او گفت: در این تلخ‌ترین سناریو، مرگ و میر‌های زیاد ناشی از عفونت‌های مجدد شدید ناشی از کاهش ایمنی تا زمانی که ابزار‌های دارویی موثرتری در دسترس نباشد ادامه خواهد داشت. جالب اینجاست که به دلیل تفاوت در جمعیت شناسی، این مدل نتایج متفاوتی را برای کشور‌های مختلف پیش بینی می‌کند.
نیلس کر می‌گوید: با توجه به افزایش قابل توجه نسبت عفونت به مرگ و میر با افزایش سن، انتظار می‌رود کشور‌هایی با ساختار جمعیتی مسن‌تر نسبت به افرادی که دارای جمعیت نسبتا جوان‌تری هستند، درصد بیشتری از مرگ و میر داشته باشند که احتمالا تا حدی به دلیل ساختار جمعیتی جوان‌تر آن است. ما دریافتیم چنین نابرابری‌های مرگ و میر به شدت تحت تاثیر جمعیت شناسی است. با این حال صرف نظر از جمعیت شناسی ما تغییر مداوم خطر را برای جوانان پیش بینی می‌کنیم.
محققان گفتند آنها مدل خود را طوری طراحی کرده‌اند که مقامات بهداشتی یک ابزار قدرتمند و انعطاف پذیر برای بررسی گردش سن در آینده کووید-۱۹ برای استفاده در تقویت آمادگی و استقرار مداخلات داشته باشند.
بیورنستاد گفت: چارچوب ریاضی که ما ایجاد کردیم انعطاف پذیر است و می‌تواند در تنظیم استراتژی‌های کاهش برای کشور‌های جهان با جمعیت شناسی متفاوت و الگو‌های اختلاط اجتماعی کمک کند، بنابراین یک ابزار مهم برای تصمیم گیری در سیاست‌هاست.
