مطالبه‌گری از آموزش و پرورش در مورد کودکان کار
یک روانشناس کودک و نوجوان با تاکید بر لزوم حمایت همه جانبه دستگاه‌ها برای حمایت از کودکان کار، می‌گوید: برای سازماندهی و رفع نیازهای کودکان کار نیاز است همه ارگان‌های ذیربط از جمله آموزش و پرورش، نیروی انتظامی، قوه قضاییه، وزارت بهداشت و درمان و حتی سازمان فنی و حرفه‌ای پای کار بیایند تا بتوانند معضلات آنها را پوشش دهند و از آنها حمایت کنند.
به گزارش منیبان؛ لیلا صادقی، روانشناس کودک است و شناخت کاملی از دنیای کودکی و چالش‌های این دوره دارد. او بر این باور است که آموزش یکی از مهم‌ترین موارد حمایتی از کودکان کار است و نباید اجازه داد که آنان بی‌سواد رشد کنند.
صادقی با اشاره به ضرورت حمایت از کودکان کار در دوران کودکی و همچنین آینده‌شان اظهار کرد: اگر قرار است از کودکان کار حمایت شود، لازم است حمایت همه جانبه‌ای از آنها صورت گیرد. برای سازماندهی و رفع نیازهای آنها باید است همه ارگان‌های ذیربط از جمله آموزش و پرورش، نیروی انتظامی، قوه قضاییه، وزارت بهداشت و درمان و حتی سازمان فنی و حرفه‌ای پای کار بیایند تا بتوانند معضلات آنها را پوشش دهند و از آنها حمایت کنند.
وی با بیان اینکه کودکان کار نیازمند آموزش هستند، گفت: این سوال مهمی است که وزارت آموزش و پرورش تا چه میزان خودش را برای آموزش کودکان کار مسئول می‌داند و چقدر به وظایفش در این حوزه عمل کرده است؟ یکی از ملاکهای توسعه در هر کشوری میزان سواد است، اما تا چه میزان آموزش و پرورش نقش خود را برای آموزش کودکان کار ایفا می‌کند؟
این روانشناس کودک ادامه داد: اگر کودکی باسواد نباشد، چگونه می‌تواند در آینده برای خود شغل پیدا کند؟ لذا حلقه های سازمان بهزیستی، نیروی انتظامی و وزارت بهداشت و درمان به یکدیگر متصل است و نمی‌توان گفت که تنها سازمان بهزیستی برای ساماندهی کودکان کار پای کار بیاید. همه باید وظایف خود را انجام داده و حمایت همه جانبه‌ای از کودکان کار شکل بگیرد.
صادقی ادامه داد: بخشی از این حلقه نیز خانواده کودک کار است، زیرا خانواده کودک از کودک می‌خواهد که کار کند، چراکه خانواده این کودکان نتوانسته‌اند تامین معاش کنند و کودک را به اجبار بر سرکار می‌فرستند. لذا بخشی از موضوع نیز تامین هزینه های معیشت خانواده است که باید در نظر گرفته شود تا آنها بتوانند با خیال راحت تحصیل کند.
این روانشناس همچنین به حمایت‌هایی که باید از کودکان کار از سمت وزارت بهداشت صورت گیرد اشاره کرد و گفت: کودکان کار هم مشکل تحصیلی، هم مشکل مالی و هم مشکل بیماری دارند. زمانی که کودک یا خانوادهاش تحت حمایت قرار میگیرند، از نظر بهداشتی گاها دچار کمبود ویتامین، فقر آهن و مشکلات جسمانی و روانی هستند، حال در این زمان سوالی که مطرح میشود این است که چرا وزارت بهداشت برای حمایت از کودکان کار پای کار نمی‌آید و خدمات درمانی و بهداشتی را تا چه حد به این کودکان ارائه می‌کند؟
صادقی با تاکید بر اینکه تا زمانی که صرفا متولی کودک کار سازمان بهزیستی باشد، حمایت‌هایی که از یک کودک کار صورت میگیرد به مراتب بسیار پیچیده خواهد بود، یادآور شد: نیاز است دستگاههای ذیربط در این زمینه نیز از کودکان کار حمایت کنند.
صادقی در پاسخ به این سوال که حمایت سازمانهای مختلف از کودکان کار باید در چه راستایی انجام شود نیز گفت: باتوجه به آمار رسمی ارائه شده از سوی سازمان بهزیستی، درصد قابل توجهی از کودکان کار در ایران اتباع هستند. ما با اتباعی روبه رو هستیم که فاقد کارت شناسایی، شناسنامه و هویت هستند و همچنین کودکانی هم هستند که کارت اقامت دارند و در مدرسه ثبت نام می‌کنند و آموزش می‌بینند. اما کودکانی که فاقد کارت اقامت هستند بی‌سواد می‌مانند و اگر هم بخواهند تحصیل کنند تنها در برخی مدارس که زیر نظر خیرین اداره میشود، میتوانند تا مقطعی درس بخوانند. برای اجرای این حمایت‌ها، در ارتباط با کودک کار باید ساختارها، قوانین و برنامه‌ریزی‌ها تغییر پیدا کند تا حمایت از کودکان کار صورت گیرد.
این روانشناس همچنین با اشاره به اینکه هر ارگانی مانند نیروی انتظامی، قوه قضاییه و وزارت بهداشت چارچوب و قوانین خاصی دارند، این را هم گفت که این دستگاه‌ها در ارتباط با کودک کار، باید در راستای حمایت همه جانبه از کودک کار از یکدیگر حمایت کنند.
این روانشناس معتقد است که باید ساختارهای یک جامعه درگیر حمایت از کودکان کار باشد.
