دو هفته‌ی دیگر شاهد طولانی‌ترین ماه گرفتی قرن باشید

به گزارش منیبان؛ در ساعات اولیه ۱۹ نوامبر، زمین از بین خورشید و ماه عبور می‌کند و سایه‌ای بر خورشید می‌افکند. این خسوف درست بعد از ساعت ۴ صبح به وقت شرقی به اوج خود می‌رسد، زمانی که سیاره ما ۹۷ درصد از ماه کامل را از نور خورشید پنهان می‌کند و به ماه رنگ مایل به قرمزی می‌دهد.

به گفته ناسا، ماه گرفتگی جزئی ۳ ساعت، ۲۸ دقیقه و ۲۳ ثانیه طول می‌کشد - بیشتر از هر خسوف دیگری بین سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۱۰۰ماه گرفتگی در سراسر جهان قابل مشاهده نیست - فقط در مکان‌هایی که ماه بالای افق است.

مردم آمریکای جنوبی و اروپای غربی بیشتر ماه گرفتگی را خواهند دید، اگرچه ماه قبل از پایان غروب خواهد کرد. مردم در غرب آسیا و اقیانوسیه قسمت اولیه این رویداد را از دست خواهند داد، زیرا ماه هنوز طلوع نکرده است. کسانی که در آفریقا و خاورمیانه زندگی می‌کنند هیچ بخشی از این منظره‌ها را نخواهند دید.

مردم آمریکای شمالی می‌توانند تمام این نمایش را تماشا کنند. برای خسوف پیش رو، ناظران آسمان در آمریکای شمالی بهترین دید را خواهند داشت. مردم در تمام ۵۰ ایالت ایالات متحده، کانادا و مکزیک می‌توانند این رویداد را به طور کامل تماشا کنند.

شما نیازی به تلسکوپ یا دوربین دوچشمی نخواهید داشت - کافی است از ساعت ۲:۱۹ صبح تا ۵:۴۷ بامداد به وقت شرقی به بیرون بروید و به آسمان نگاه کنید.

یا اگر نمی‌خواهید به هوای سرد صبح بروید، پخش جریانی مستقیم رویداد را در وبسایت‌های اینترنتی نجوم و ستاره شناسی تماشا کنید.

پس از ماه گرفتگی، ناسا ۱۷۹ ماه گرفتگی دیگر را در هشت دهه آینده با میانگین دو ماه گرفتگی در سال پیش‌بینی می‌کند. ماه گرفتگی بعدی در ۱۶ می ۲۰۲۲ رخ خواهد داد.

به طور معمول، صورت سفید مایل به خاکستری ماه توسط نور خورشید که از سطح آن منعکس می‌شود روشن می‌شود. اما در طول ماه گرفتگی، ماه، خورشید و زمین برای مدت کوتاهی در یک راستا قرار می‌گیرند تا سیاره ما مانع از رسیدن نور خورشید به ماه شود.

ماه گرفتگی کامل زمانی رخ می‌دهد که ۱۰۰ درصد ماه توسط سایه مخروطی شکل زمین که به نام umbra شناخته می‌شود، پنهان شود. در طول ماه گرفتگی کامل، یا خسوف تقریباً کامل مانند رویداد این ماه، سطح ماه چهره‌ای خونین به خود می‌گیرد.

ما ذرات اکسیژن و نیتروژن در جو زمین داریم که باید از آن نمایش نوری تشکر کنیم. آن‌ها هر دو در پراکندگی برخی از طول موج‌های کوتاه‌تر نور مانند آبی یا بنفش بهتر هستند، بنابراین رنگ‌هایی با طول موج‌های طولانی‌تر مانند قرمز، نارنجی یا زرد باقی می‌مانند؛ بنابراین وقتی ماه در سایه زمین می‌نشیند، آن رنگ‌های مایل به قرمز بر آنچه می‌بینید غالب می‌شوند.