اگر تئاتر درآمد داشت سراغ دوربین نمی‌رفتم/ حذف موسیقی از برنامه‌های کودک تلخ‌ترین اتفاق سال گذشته بود/ با بستن و صیانت کاری حل نمی‌شود
امیرغفارمنش گفت:سال گذشته بدترین اتفاق حذف موسیقی‌ها از کلبه‌ی عمو پورنگ و حمله به شهر گربه‌ها به خاطر موسیقی بود. ما باید تکلیفمان را با این سیاست‌گذاری بدانیم که آیا موسیقی و حرکات موزون که کنار آن انجام می‌شود و اساسا شاد بودن برای کودکان مخرب بوده و بدآموزی است؟!
امیر غفارمنش، بازیگر و کارگردان در گفتگو با خبرنگار منیبان در خصوص اتفاقات تلخ سال گذشته‌ی خود گفت: سال گذشته بدترین اتفاق حذف موسیقی‌ها از کلبه‌ی عمو پورنگ و حمله به شهر گربه‌ها به خاطر موسیقی بود. ما باید تکلیفمان را با این سیاست‌گذاری بدانیم که آیا موسیقی و حرکات موزون که کنار آن انجام می‌شود و اساسا شاد بودن برای کودکان مخرب بوده و بدآموزی هست؟! به نظر من روانشناسان باید وارد شوند و در این باره اظهارنظر کنند. این بدترین اتفاقی بود که سال گذشته در تکرار کلبه‌ی عموپورنگ دیگر موسیقی‌ها را نشنیدیم. خط قرمز برای برنامه‌ی کودک اوج یک تفکر غیر کارشناسی است.
او درباره‌ی حضور در مجموعه‌های پرطرفدار تلویزیون بیان کرد: سال گذشته سال پرکاری برای من بود. روزهای آبی از شبکه‌ی مهجور پنج پخش شد و جزء پربیننده‌ها شد. و همینطور کلبه‌ی عموپورنگ که امسال رکورد تلوبیون و صداوسیما را شکست و پربیننده‌ترین برنامه بود و با استقبال خیلی خوب بچه‌ها و خانواده‌ها مواجه شدیم.
غفارمنش با اشاره به حضور خود در بهترین تئاتر سال، افزود: من هنوز هم احساس می‌کنم که کار کردن برای مردم و نه برای جوایز و تیترها و ویترین ارزشمند است. به طوری که بعد از آن سراغ نمایش «بانوی محبوب من» به کارگردانی خانم گلاب آدینه رفتم و لطف خدا شامل حال تمام دست‌اندرکاران شد و در 58 اجرا در سالن اصلی تئاترشهر پربیننده‌ترین تئاتر سال شد. هیچ چیز هم جز عشق زیربنای خلق آن شخصیت نبود و خانم آدینه هم بسیار باهوش و کار درست و البته انسان هستند. من دنبال مطرح شدن و لایک جمع کردن و اضافه کردن فالوور نیستم. بنده تمام سعی خود را می کنم که برای دل مردم بازی کنم تا آنها دوست داشته باشند. این بزرگ‌ترین چیزی است که من در تمام این سال‌ها آموختم.
او در ادامه اظهار کرد: بین تئاتر و سینما و تلویزیون من تئاتر را ترجیح می‌دهم چون در نقش غرق می‌شوم و یک‌جور مدیتیشن رخ می‌دهد و زندگی دیگری را پیدا می‌کنم که با پایان آن حیاتم هم تمام می‌شود. ما بازیگرها آنچه که در زندگی از غم و شادی پس‌انداز کردیم را روی صحنه‌ی تئاتر و یا جلوی دوربین می‌آوریم در واقع احساساتی را که در گذشته تجربه کردیم حراج می‌کنیم.
این بازیگر از خواسته‌ی این روزهای خود در عرصه‌ی فرهنگ و هنر گفت: امیدوارم فضای هنر گشایش پیدا کند و کارشناسان و روانشناسان وارد عرصه‌ی کودکان و بزرگسالان شوند تا مردم فرار نکنند و به جایی پناه ببرند که جزء سیاست‌های بخش فرهنگی ما نیست. مقصر هم خود ماییم و با بستن و صیانت کاری حل نمی‌شود. باید خودمان جذابیت‌هایی ایجاد کنیم. در حال حاضر آیا افسردگی در جامعه‌ی ما زیاد نیست؟ آیا بیکاری و تورم و گرانی و طلاق در جامعه نیست؟ باید انرژی‌مان را در حل مسائل این چنینی بگذاریم.
او در ادامه عنوان کرد: تئاتر درآمدی ندارد اگر داشت من هیچوقت سراغ دوربین نمی‌رفتم. با تئاتر زندگی می‌کنم و حالم را خوب می‌کند. مردم این روزها سخت لبخند می‌زنند سخت فکر می‌کنند. من احساس می‌کنم مردم از اندیشیدن گریزان هستند و به آن بخش‌هایی از هنر پناه می‌برند که کمک می‌کند چند ساعتی فکر نکنند و کارهایی مثل خریدن و خواندن کتاب و دیدن فیلم‌های سنگین و یا تحقیق و پژوهش و اندیشیدن آنها را اذیت می‌کند. در این وضعیت ما تعهد و رسالت خیلی بیشتری نسبت به شرایط اجتماعی فعلی پیدا می‌کنیم.
غفارمنش در خصوص حضور در برنامه‌ی جوکر گفت: جوکر هم به خلاقیت دوست عزیزم آقای احسان علیخانی پربیننده‌ترین برنامه‌ی پلتفرم شده است. تجربه‌ی فوق‌العاده خوبی بود البته فضا خیلی سنگین میشد به خصوص با حضور آقای لولایی که اگر میدان را دست می‌گرفتند همه را می‌خنداندند. حتی اتفاق شب‌های مافیا هم تجربه‌ی خوب و برنامه‌ی حساب‌شده‌ای بود.
این بازیگر با پیش‌بینی از آینده‌ی این عرصه اظهار کرد: آینده‌ی خوشی را برای هنر نه...نمیدانم. ما به جای اینکه فضا را باز کنیم آن را محدودتر می‌کنیم. نمیدانم چه اتفاقی رخ خواهد داد باید کارشناسانه‌تر سیاست‌گذاری شود اما در این مملکت میمانم و کار می‌کنم و امیدوارم بقیه‌ی دوستان هم مثل من بمانند و کار کنند و اتاق فکرهایی که سیاست‌گذاری می‌کنند را مجاب کنیم به تجربه‌ها و حرف‌های ما که سالیان سال است در این حوزه کار می‌کنیم، گوش کنند.
او در پایان افزود: آرزوی شادی و سلامتی و عشق و برکت را برای تمام مردم ایران دارم. آرزوی صالح بودن برای تمام ایرانیان در هرکجای دنیا که هستند دارم. آدم صالح آدمی‌ست که با خودش، با خدای خودش و با اجتماع و گیاهان و حیوانات و با هستی در صلح است و من هم همین آرزو را می‌کنم.
