چه بلایی سر یزد آمده که باران ویرانش می‌کند؟| فیلم
در سیل سراسری اخیر که اغلب مناطق ایران را درگیر کرد، یزدِ خشک و کم‌آب هم جان سالم به در نبرد و متاسفانه بافت تاریخی آن خسارت‌های زیادی دید. بیشترین خسارت به ساختمان اداره میراث فرهنگی که یک خانه ثبتی بود وارد شد و کل این ساختمان کاملا فروریخت.
به گزارش منیبان به نقل از همشهری؛ سید اویس ترابی، رئیس پژوهشکده زیست‌پذیری شهری در این‌باره به همشهری آنلاین گفت: در سیل اخیر یزد این سوال ایجاد می‌شود که چرا یزد باید به گونه‌ای شهرسازی کند که با این قدمت تاریخی‌اش که طی سال‌ها با چنین سیل‌هایی که در مقطع زمانی با تواتر زیاد، حفظ شده بود خسارت دید؟ چنین شهری با این تجربه در مدیریت آب، چطور طی این چند سال که به سمت مدرن شدن حرکت کرد با این وضعیت تاثربرانگیز، دچار آسیب شود؟
او گفت: مهم‌ترین عامل در مدیریت بحران، پیشگیری و پیش‌بینی است. زمانی که در رودخانه‌ای مانند کن، جاجرود و... بستر شناسایی می‌شود، یعنی پیش‌بینی و زمانی که آزادسازی انجام می‌شود، همان پیشگیری است که مهم‌ترین ارکان موفقیت در مدیریت بحران هستند. اگر درست انجام شوند زمانی که سیل رخ می‌دهد، امکان اینکه تبدیل به حادثه نشود بسیار زیاد است. چون با آزادسازی بستر و حرایم، مردم از مسیر سیل خارج می‌شوند و سیل به عنوان یک پدیده طبیعی مسیر خود را طی می‌کند و آسیبی ایجاد نمی‌کند.
ترابی گفت: دنیا کم‌کم یاد گرفت که با سازوکارهای پویای طبیعت از جمله سیل باید سازگار بود، همانگونه که ایرانیان تاریخی این کار را انجام می‌دادند. در تهران قدیم، این شهر یک حصار هشت‌ضلعی داشت که بیرون این حصار، خندقی ایجاد شده بود و راهکار خلاقانه‌ای برای سازگاری با طبیعت و سیل در مناطقی که دشت هستند و شیب زیادی برای انتقال سیل ندارند محسوب می‌شد.
رئیس پژوهشکده زیست‌پذیری شهری گفت: استفاده از این خندق پیرامونی، در جهت سازگاری با طبیعت و سیل بود. متاسفانه طی این سال‌ها فقط روش‌های مقابله با سیل را اجرا کردیم؛ رودخانه‌ها را کانالیزه یا منحرف کردیم و باعث شدیم آب سیل به تالاب‌های کشور نرسد و با ریزگردها دست و پنجه نرم کنیم. چون رویکرد مقابله با سیل را پیش رو گذاشتیم، حکمت عالم آفرینش می‌گوید به هیچ‌وجه با هیچ فناوری نمی‌توانیم مقابل سازوکار طبیعت بایستیم.
او گفت: همه تمدن‌های شگفت‌انگیز هزاران سال قبل مانند سومری‌ها، آشوری‌ها، یونانی‌ها و... زمانی که با طبیعت سازگار بودند، تمدن آنها شکوفا شد. اما هرگاه با استفاده از فناوری تصور کردند می‌توانند طبیعت و جهان را مسخر کنند، شکست خوردند و از بین رفتند. علت افول همه تمدن‌ها این بود که مقابل سازوکارهای طبیعت قرار گرفتند.
