یافته‌های جدید پزشکان درباره یک داروی قدیمی افزایش مو

به گزارش منیبان؛ گزارش نیویورک‌تایمز را که به قلم جینا کولاتا نویسنده و روزنامه‌نگار حوزه علم و پزشکی که تاکنون دو بار فینالیست جایزه پولیتزر شده به رشته تحریر درآمده است، با هم می‌خوانیم. با این توضیح که سازمان غذا و دارو هنوز اعتبار این مقاله را تائید نکرده است:

با این که تبلیغات گاهی شامپوها و درمان‌های خاص هزاران دلاری و پرهزینه را دوای درد ریزش مو عنوان می‌کنند، اما با این حال بسیاری از متخصصان پوست می‌گویند که اکثر این محصولات کارایی چندانی ندارند و تنها به درد خالی کردن جیب شما می‌خورند.

دکتر برت کینگ، متخصص پوست در دانشکده پزشکی ییل می‌گوید که «مجموعه بی‌پایانی از داروهای بی‌فایده برای رشد مو وجود دارد، که اغلب هم موجب هزینه‌های قابل توجهی می‌شوند. اما با این حال، این درمان‌ها به دلیل استیصال مردم از دور خارج نمی‌شوند و هم‌چنان همه جا به چشم می‌خورند».

این پزشک البته ضمن رد این شیوه‌های درمانی گران به همراه شماری از متخصصان پوست ادعا می‌کند که یک روش درمانی ارزان قیمت برای ریزش مو پیدا شده است. روش مورد ادعای این پزشک داروی ماینوکسیدیل است که سال‌های سال به عنوان یک داروی قدیمی و شناخته‌شده برای درمان ریزش مو استفاده می‌شده، اما حالا به ادعای دکتر برت کینگ اگر به جای اینکه مستقیماً روی پوست سر استفاده شود، به صورت متفاوت و خوراکی- با دوز بسیار پایین- تجویز شود، به نتایجی معجزه‌آسا ختم خواهد شد. درباره این روش درمانی البته باید به این موضوع هم اشاره کرد که هنوز برای بسیاری از بیماران و پزشکان ناشناخته است و حتی سازمان غذا و دارو نیز آن را برای این منظور تایید نکرده و بنابراین بدون برچسب تجویز می‌شود.

دکتر آدام فریدمن استاد دانشگاه و رئیس بخش پوست بیمارستان دانشگاه جورج واشنگتن در این زمینه می‌گوید: «به نظر من، ما راهزنان غیرقانونی هستیم- و البته به شدت به این عنوان افتخار می‌کنم». او می‌گوید که متخصصان پوست برای درک نحوه عملکرد داروها آموزش دیده‌اند- که به آنها امکان می‌دهد داروهای بدون برچسب را امتحان کنند. به خصوص که در حوزه درمان مسایل پوستی، اغلب خیلی زود و خیلی راحت مشخص می‌شود که آیا یک درمان کمک‌کننده خواهد بود یا خیر- آیا زخم‌ها یا سایر علایم پوستی محو خواهد شد یا نه»؟

دکتر رابرت سوئرلیک، استاد و رئیس بخش پوست دانشکده پزشکی اموری نیز در این زمینه با دکتر فریدمن موافق است. او می‌گوید: «با صراحت به مردم می‌گویم که بیشتر کارهایی که انجام می‌دهیم، با داروهای بدون برچسب است. چرا که برچسب‌ها چیزی جز یک تکه کاغذ به نام برچسب نیستند». به گفته این پزشک درمان فهرست بلندبالایی از مسایل پوستی از جمله اختلالات رنگدانه پوست، اختلالات التهابی پوست و خارش بی‌امان با داروهایی امکان‌پذیر است که هنوز برچسب نخورده‌اند!

استفاده درمانی از ماینوکسیدیل که ماده اصلی فعال روگین یا همان لوسیونی است که روی پوست سر مالیده می‌شود؛ ابتدا در سال ۱۹۸۸ برای مردان و سپس در سال ۱۹۹۲ برای زنان تأیید شد. استفاده از این دارو- که اکنون دیگر عمومی قلمداد می‌شود- به عنوان درمان ریزش مو چند ده سال پیش به طور تصادفی کشف شد. زمانی که قرص‌های ماینوکسیدیل با دوز بالا که برای درمان فشار خون بالا مورد استفاده قرار می‌گرفت، باعث رشد مو در سراسر بدن بیماران شد و این اتفاق باعث شد سازنده این دارو یک لوسیون ماینوکسیدیل نیز تولید کند- که در نهایت روگین نام گرفت- و برای جلوگیری از ریزش و افزایش رشد مو در سرهای رو به طاسی تایید شد. متخصصان پوست اما عقیده دارند که لوسیون یا فوم بر روی برخی از بیماران موثر نیست، شاید به این دلیل که مصرف آن را به طور مستمر ادامه نداده و در وسط درمان متوقف می‌کنند. شاید هم به این دلیل که این دارو باید روی پوست سر قرار گیرد- و در بسیاری از موارد موها مانع برخورد مستقیم دارو با پوست می‌شوند. بسیاری از زنان هم چون دوست ندارند مواد دارویی به موهاشان بچسبد، استفاده از آن را رها می‌کنند.

در شرایطی که شرکت جانسون و جانسون، به عنوان مالک فعلی لوسیون روگین به درخواست نیویورک‌تایمز برای اظهار نظر در زمینه کمبودهای این دارو پاسخ نداد؛ اما شماری از کارشناسان در این زمینه ادعا می‌کنند که کشف قرص‌های دوز پائین برای مقابله با این کمبودها صورت گرفته است. شیوه‌ای از استفاده که آن هم به طور تصادفی ۲۰ سال پیش کشف شده است.

دکتر رادنی سینکلر متخصص پوست در دانشگاه ملبورن استرالیا بیماری داشت که مبتلا به طاسی با الگوی زنانه بود. برخلاف برخی از بیماران، البته درمان روگین برای او مثمر ثمر بود، ولی به دلیل علایم آلرژیک او مجبور بود مصرف آن را متوقف کند- که در آن صورت موهایش دوباره دچار ریزش می‌شد.

دکتر سینکلر برای مقابله با این شرایط تصمیم گرفت به جای داروهای موضعی از دوزهای بسیار کم خوراکی برای درمان او استفاده کند- که باعث رشد محسوس موهای بیمار شد، بدون این که واکنش آلرژیک ایجاد کند.

با این حال، برخی از بیمارانی که ماینوکسیدیل با دوز پایین مصرف می‌کنند، متوجه رشد مو روی صورت و چانه خود می‌شوند. بنابراین برخی از متخصصان پوست، از جمله دکتر سینکلر، دوزهای بسیار کمی از داروی اسپیرونولاکتون را نیز- که یک داروی فشار خون است که هورمون‌های جنسی آندروژن را نیز مسدود می‌کند- به آن افزوده‌اند تا از رشد موهای ناخواسته جلوگیری کنند.