نکاتی که در مورد طلاق که تا حالا نشنیده‌اید!
گاهی در همان دوران عقد ممکن است زن و مرد به این نتیجه برسند که ادامه زندگی مشترک به صلاح نبوده و بنا به دلایلی قصد داشته باشند از هم طلاق بگیرند و جدا شوند. در چنین مواردی باکره بودن یا نبودن زن در دوران عقد برای طلاق گرفتن تبدیل به موضوعی مهم و حیاتی می‌شود.
به گزارش منیبان؛ در عرف جامعه ایرانی هنگامی که زن و مردی با یکدیگر صیغه عقد نکاح را جاری می‌سازند، محرم و زن و شوهر تلقی می‌شوند. با این حال هرچند به لحاظ شرعی و قانونی آنها زن و شوهر محسوب می‌شوند مرسوم است پس از اینکه مراسم عروسی برگزار شده و به اصطلاح عروس و داماد زیر یک سقف بروند، ازدواج و رابطه زناشویی شکل می‌گیرد. فلذا معمولا باکره بودن یا نبودن زن در دوران عقد نزد بسیاری از خانواده‌ها یک مسئله مهم تلقی می‌شود.
طلاق از طرف زن در دوران عقد و باکره بودن
زمانی‌که زن و مردی در دوران عقد هستند و هنوز رابطه زناشویی برقرار نکرده‌اند نیز ممکن است بنا به دلایلی زن بتواند تقاضای طلاق نماید. به عنوان مثال اگر در همان دوران عقد مشخص شود که شوهر اعتیاد خطرناک و مضر به زندگی زناشویی دارد یا اینکه همسر خود را کتک زده و بنا به هر دلیل، زمینه سختی غیر متعارف یا عسر و حرج نو عروس را فراهم نموده باشد، زن می‌تواند دادخواست طلاق دهد.
برای تنظیم دادخواست طلاق در دوران عقد و باکره بودن زن، می‌بایست به یکی از دفاتر خدمات قضایی مراجعه کند. ضمن تقدیم دادخواست، مدارک و مستنداتی که اثبات‌کننده حق طلاق زن باشد، ضمیمه آن گردد. البته انجام مشاوره‌های طلاق نیز ضرورت دارد. در هر حال این قاضی دادگاه است که باید حکم طلاق در دوران عقد را صادر کند و بر خلاف طلاق توافقی، مرد نمی‌تواند از اجرای حکم دادگاه امتناع و از طلاق دادن زن خودداری نماید.
در طلاق از طرف زن در دوران عقد نیز باکره یا دوشیزه بودن زن باید توسط دادگاه با انجام آزمایش‌های پزشکی قانونی احراز شود. دراین‌صورت حکم طلاق بائن غیر مدخوله صادر می‌شود. باکره بودن زن در طلاق از طرف زن نیز آثار مهمی در خصوص مهریه زن و نیز عده طلاق خواهد داشت.
طلاق از طرف مرد در دوران عقد و باکره بودن
بر اساس قانون مدنی ایران حق طلاق اصولا با شوهر است. به این معنا که مرد هر زمان که بخواهد می‌تواند با پرداخت کلیه حق و حقوق قانونی همسر خود از قبیل مهریه، نفقه، اجرت‌المثل ایام زوجیت و نیز پرداخت نصف اموالی که پس از ازدواج به دست آورده است، زوجه خود را مطلقه نماید و برای طلاق از طرف مرد نیازی به ذکر دلایل موجه و مستند به قانون جهت طلاق دادن زن وجود ندارد.
حتی در زمان‌های گذشته مرد برای طلاق دادن همسر خود نیازی به مراجعه به دادگاه و گرفتن اجازه طلاق نداشت و می‌توانست با جاری نمودن صیغه طلاق همسرش را طلاق بدهد. در حال حاضر مردان نیز برای طلاق دادن همسرشان باید به دادگاه دادخواست طلاق داده و پس از پرداخت حقوق قانونی، وی را طلاق بدهند. این امر نیازمند ثبت دادخواست طلاق در دفاتر خدمات قضایی، دریافت گواهی عدم سازش و ثبت طلاق در محضر است.
طلاق در دوران عقد از طرف مرد نیز امکان‌پذیر است. علی‌القاعده نیازی به رضایت زن به طلاق در دوران عقد وجود ندارد. با این حال مانند سایر انواع طلاق اگر اثبات شود که در طلاق در دوران عقد، زن باکره است، تنها به میزان نیمی از آنچه که در عقدنامه مشخص شده است به زن مهریه تعلق می‌گیرد.
