لکه‌های خورشیدی در اوج فعالیت نمایان شدند

به گزارش منیبان؛ یک عکس خیره کننده خورشید در اوج فعالیت لکه‌های خورشیدی ثبت شده است. این عکس دو نوار از لکه‌های خورشیدی را نشان می‌دهد که در سطح این ستاره در حال چرخش در مرکز منظومه شمسی هستند. تعداد بالای لکه‌های خورشیدی در این عکس نشان می‌دهد که فعالیت‌های خورشیدی رو به افزایش است.

«سنول سانلی»، عکاس نجومی آماتور مستقر در بورسای ترکیه با استفاده از داده‌های رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا، این تصویر جدید و جذاب از خورشید را منتشر کرده است. این عکس، ترکیبی از عکس‌های گرفته شده بین ۲ تا ۲۷ دسامبر ۲۰۲۲ است.

دو گروه از خوشه‌های لکه‌های خورشیدی که تغییر شکل می‌دهند، متعلق به دو گروه لکه‌های خورشیدی بسیار بزرگ A۳۱۷۶ و A۳۱۵۳  هستند که به ترتیب در نیمکره شمالی و جنوبی خورشید قرار دارند. در تصویر، هر دو گروه در حال حرکت از شرق به غرب هستند. سانلی به صورت دیجیتالی سایر لکه‌های خورشیدی قابل مشاهده را در سطح خورشید در طول این مدت حذف کرده است و به تماشاگر این امکان را می‌دهد تا تغییرات ظریف این گروه‌های لکه‌های خورشیدی را در طول زمان از نزدیک ردیابی کند.

**لکه‌های خورشیدی چیست؟

لکه‌های خورشیدی مناطقی تاریک، سرد بوده که به اندازه یک سیاره در سطح خورشید هستند. آن‌ها به دلیل اختلالات در میدان مغناطیسی خورشید به وجود می‌آیند که می‌تواند رویداد‌های خورشیدی پرانرژی مانند شعله‌های خورشیدی و پرتاب جرم تاج را ایجاد کند.

در طول دسامبر ۲۰۲۲، بیش از ۱۱۳ لکه خورشیدی شناسایی شد که بالاترین تعداد ثبت شده از دسامبر ۲۰۱۴ است. این نشان دهنده افزایش قابل توجه لکه خورشیدی مشاهده شده در بقیه سال قبل از دسامبر است.

افزایش فعالیت لکه‌های خورشیدی ناشی از ورود خورشید به فاز فعال‌تر چرخه ۱۱ ساله خورشیدی خود است که انتظار می‌رود در سال ۲۰۲۵ به اوج خود برسد. دانشمندان قبلاً افزایش فراوانی و قدرت طوفان‌های خورشیدی را در سال ۲۰۲۲ ثبت کرده‌اند. تعداد لکه‌های خورشیدی همچنان زیاد است، سال ۲۰۲۳ از نظر فعالیت خورشیدی حتی فعال‌تر خواهد بود.

**چه چیزی باعث ایجاد لکه‌های خورشیدی می‌شود؟

دوره چرخش خورشید در استوا سریع‌تر از قطب است و در نتیجه پدیده‌ای به نام «چرخش دیفرانسیل» شناخته می‌شود. این امر باعث می‌شود که میدان مغناطیسی خورشید با چرخش خورشید به طور فزاینده‌ای منحرف شود و میدان مغناطیسی بین قطب‌ها و استوا کشیده شود. این کشش باعث ایجاد لوله یا تونل در میدان مغناطیسی می‌شود. حلقه‌ها بالا می‌روند و سطح را می‌شکنند و از همرفت گاز‌های فوق‌گرم شده در زیر آن جلوگیری می‌کنند. این منجر به ایجاد مناطقی با دمای پایین‌تر می‌شود که به صورت لکه‌های تاریک قابل مشاهده هستند. لکه‌های خورشیدی فقط در مقایسه با سطح خورشید اطراف تیره هستند. اگر می‌توانستید لکه‌ای از خورشید را بردارید و آن را در برابر آسمان شب نگه دارید، از ماه درخشان‌تر می‌درخشید.

اندازه لکه‌های خورشیدی در طول چرخه خورشیدی بسیار متفاوت است. برای اینکه یک نقطه بدون بزرگنمایی قابل مشاهده باشد، باید تقریباً دو برابر زمین باشد. در مقابل، بزرگترین گروه لکه‌های خورشیدی ثبت شده، از سال ۱۹۴۷، برای پوشاندن آن به ۱۴۱ "زمین" نیاز داشت. مدت زمان ظاهر شدن آن‌ها نیز تغییر می‌کند، برخی از آن‌ها فقط چند ساعت دوام می‌آورند، اما در سال ۱۹۴۳، مدت دوام یک لکه خورشیدی حدود ۶ ماه ثبت شد.