این گیاه قاتل سرطان است

 بررسی های جدید محققان سنگاپوری نشان می دهند گیاه ادویه ای و معطر هل سیاه می تواند به عنوان دارویی موثر و ارزشمند برای غلبه بر سلول های سرطانی ریه مورد استفاده قرار گیرد.

چالش های اصلی که امروزه در خصوص داروهای موجود برای سرطان ریه وجود دارند، شامل عوارض جانبی شدید و مقاومت دارویی هستند. از این رو یک نیاز دائمی به کشف مولکول های جدید برای بهبود میزان بقا و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به این سرطان وجود دارد.

در طب آیورودای هند، هل سیاه برای درمان سرطان و بیماری های ریه استفاده می شده است. به همین دلیل، تیمی از محققان دانشگاه ملی سنگاپور یا NUS، در یک پژوهش به مطالعه پایه علمی پشت این توصیه دارویی سنتی پرداخته و شواهدی مبنی بر اثر سیتوتوکسیک یا سمی هل سیاه بر سلول‌های سرطان ریه ارائه کرده اند.

در این تحقیق، ادویه قدیمی فوق به عنوان منبعی از مواد فعال زیستی قوی مانند کاردامونین و آلپینتین که می توانند در درمان یا پیشگیری از سرطان ریه مورد استفاده قرار گیرند، معرفی شده است.

این تحقیق، اولین مطالعه ای است که ارتباط عصاره هل سیاه را با القای استرس اکسیداتیو در سلول های سرطانی ریه گزارش می کند و اثرات آن را بر سلول های سرطانی ریه، سینه و کبد مقایسه کرده است.

یافته های این مطالعه به طور بالقوه می توانند منجر به کشف مولکول های فعال زیستی یا اصطلاحا بیواکتیوهای جدید، ایمن و موثری شوند که می توانند از تشکیل سرطان جلوگیری نموده یا آن را درمان کنند.

در این مطالعه، میوه‌های هل سیاه پودر شده و به‌طور متوالی با پنج نوع حلال از جمله حلال‌های آلی و آب استخراج شدند. این کار به محققان اجازه داد تا بهترین حلال ها را برای استخراج قوی ترین مواد فعال در میوه ارزیابی کنند. سپس انواع مختلف عصاره هل سیاه از نظر سمیت سلولی در برابر چندین نوع سلول سرطانی مورد آزمایش قرار گرفتند. این موارد شامل سلول های سرطانی از ریه، کبد و سینه بود.

طبق نتایج به دست آمده، در میان سه نوع سلول مورد آزمایش، سلول‌های سرطانی ریه در آزمایش با عصاره هل سیاه کمترین احتمال زنده ماندن را داشتند.

مجریان این تحقیق که نتایج به دست آمده خود را در نشریه Ethnopharmacology منتشر نموده اند، می گویند: از آنجایی که هل سیاه معمولاً به عنوان یک ادویه مهم در آشپزی استفاده می شود، تحقیقات عمیق بیشتر در مورد تأثیر آن بر پیشرفت سرطان ریه در مدل های پیش بالینی می تواند شواهد قوی در حمایت از فلسفه «غذا به عنوان دارو» که اولین بار توسط بقراط پزشک یونان باستان ارائه شده است، فراهم آورد.