چگونه خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را کاهش دهیم؟
به بیماری هایی که به سبب آسیب های مغزی به وجود آمده و یا بیماری هایی که روی حافظه، طرز فکر و رفتار تاثیر منفی می‌گذارد، دمانس گفته می شود و بیماری آلزایمر یک بیماری مزمن و نوع پیشرفته ای از دمانس است.
به گزارش منیبان؛ طبق یافته های انجمن آلزایمر، ۶۰ تا ۸۰ درصد موارد ابتلا به دمانس مربوط به آلزایمر است. این بیماری اغلب در افراد بالای ۶۵ سال دیده می‌شود و اگر قبل از این سن شخصی به آلزایمر مبتلا شود، تحت عنوان آلزایمر زودرس شناسایی می شود.
توجه داشته باشیم که بیماری آلزایمر درمان قطعی ندارد و تنها روش هایی برای درمان موقت و جلوگیری از پیشرفت آن پیشنهاد می شود. علائم این بیماری به تدریج در فرد مبتلا بروز می یابد، سبب آسیب‌هایی روی مغز شده و به تدریج تاثیرات مخربی ایجاد می کند
نخستین نشانه هایی که در بیماری آلزایمر جلب توجه می کند، ضعف حافظه است و سپس این بیماری به مرور بر مهارت های گفتاری، نوشتاری و روابط اجتماعی بیماری تاثیر می گذارد. در ادامه توان حل مساله، قضاوت و تصمیم گیری در فرد مبتلا کاهش می یابد.
مهمترین نشانه های بیماری آلزایمر
۱- ضعف حافظه
۲- اختلال در درک مکان و زمان
۳- اختلال در گفتار و نوشتار
۴- اختلال در تفکر و تمرکز
۵- اختلال در قضاوت و تصمیم گیری
۶- اختلال در پرداختن به امور شخصی
۷- اختلال در رفتار و شخصیت
چرا به آلزایمر مبتلا می شویم؟
آلزایمر به علت مجموعه ای از عوامل ژنتیکی، محیطی و سبک زندگی ایجاد می شود که در طول زمان بر مغز فرد اثر گذاشته و باعث تخریب سلول های مغزی می شود.
نقش سبک زندگی در درمان آلزایمر
به طورکلی می توان گفت که هرچه سبک زندگی ما سالم تر باشد، سطح سلامت عمومی ما نیز ارتقا یافته و خطر ابتلا به بیماری آلزایمر کاهش می یابد.
ورزش منظم: ورزش در سلامت قلب و عروق و حافظه نقش دارد و از سوی دیگر می تواند بر روحیه، رفتار و بهبود خلق بیماران مبتلا به آلزایمر نیز تاثیرات مثبتی به همراه داشته باشد.
رژیم غذایی مناسب: یک برنامه غذایی کم چرب و سرشار از میوه ها و سبزی های تازه می تواند به سلامت قلب و عروق و حافظه کمک کند.
امگا ۳: اسید چرب امگا ۳ که به میزان فراوان در ماهی و گردو یافت می شود، برای سلامت قلب و مغز سودمند است.
ویتامین D: این ویتامین تاثیر بسزایی در حفظ قوای شناختی و همچنین سلامت استخوان ها دارد.
بهبودروابط خانوادگی و اجتماعی: ایجاد روابط خوب خانوادگی و اجتماعی و همچنین به وجود آوردن شبکه مناسبی از حمایت های بیرونی و اشتغالات ذهنی سالم می تواند زندگی را برای بیمار مبتلا به آلزایمر رضایت بخش تر کند.
