با یکی از بزرگترین ریه‌های زمین آشنا شوید
قدیمی ترین پوشش های سبز روی زمین با میلیون‌ها سال قدمت، درحالی‌که تنها دو درصد از سطح کل کره زمین را پوشانده‌اند، خانه نیمی از گونه‌های گیاهی و جانوری هستند.
به گزارش منیبان؛ یکی از بزرگترین جنگل‌های بارانی جهان که حکم ریه‌های دوم زمین را دارند، جنگل های بارانی استوایی سوماترا هستند. این جنگل‌های بکر و بی‌نظیر که در اندونزی واقع شده‌اند، به دلیل داشتن آب‌وهوایی گرم و مرطوب دارای گونه‌های حیاتی و تنوع زیستی فراوانی هستند.
جنگل های بارانی استوایی سوماترا کجاست؟
جنگل های بارانی استوایی سوماترا که در اندونزی واقع شده شامل سه پارک ملی است و مساحتی بیش از ۲ میلیون هکتار را دربر می‌گیرد. این جنگل‌ها یکی از بزرگترین جنگل‌های بارانی روی زمین هستند.
جنگل های بارانی اندونزی
تنوع گونه‌های گیاهی و جانوری این منطقه بسیار چشمگیر است. ۱۰ هزار گونه گیاهی متنوع از جمله درختان بلوط، درختان ماهور، درختان دارویی، ۲۲۵ گونه پستاندار و بیش از ۵۵۰ گونه پرنده و ۲۹۳ گونه ماهی و بسیاری از گونه‌های دیگر از جانوران در این زیستگاه زندگی می‌کنند. چشم‌اندازهای بی‌نظیر این پارک‌های ملی شامل انواع غارها، آبشارهای بلند، دریاچه‌ها و بلندترین آتشفشان اندونزی است.
ببر سوماترای اندونزی
همچنین، در جنگل های بارانی استوایی سوماترا تعداد زیادی گونه از جمله گوریل، تایگر، فیل، واران، مارهای بزرگ و بسیاری گونه‌های دیگر از حیوانات وحشی وجود دارد. این جنگل‌ها به‌عنوان یکی از مکان‌های توریستی محبوب جهان شناخته شده‌اند و برای مشاهده حیات‌وحش، کوهنوردی، تفریح و ماجراجویی محبوب هستند.
جنگل های بارانی استوایی سوماترا به‌عنوان یکی از مرکزهای تنوع زیستی جهان شناخته می‌شوند، اما برخی گونه‌ها به دلیل تخریب محیط‌زیست و شکار غیرقانونی به خطر افتاده‌اند. بسیاری از جانورانی که در این جنگل‌ها زندگی می‌کنند، متعلق به گونه‌هایی هستند که در فهرست قرمز اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت قرار دارند.
خاک این جنگل‌ها به دلیل داشتن رسوبات فراوان دریایی که طی میلیون‌ها سال برجامانده یکی از غنی‌ترین خاک‌های جهان برای به‌وجودآمدن گونه‌های خاص گیاهی را دارد.
گونه های جانوری
از جمله مشکلاتی که جنگل های بارانی استوایی سوماترا با آن روبه‌رو هستند، تخریب محیط‌زیست به دلیل احداث باغ‌های نخیل، کشت سریع، استخراج چوب و زمین‌گیری است. همچنین شکار غیرقانونی نیز یکی از عواملی است که باعث کاهش جمعیت بسیاری از گونه‌های حیوانی در این منطقه شده است.
بااین‌وجود، تلاش‌هایی برای حفاظت از این جنگل‌ها و جانوران آن‌ها در حال انجام است. برنامه‌هایی برای محافظت از این جنگل‌ها و پایداری آن‌ها توسط دولت اندونزی، سازمان‌های غیردولتی و شرکت‌های خصوصی در حال پیگیری هستند. همچنین، این منطقه در سال ۲۰۰۴ به‌عنوان یکی از سایت‌های میراث جهانی توسط یونسکو شناخته شده است.
