این پزشک جلال، قاتل زنجیره‌ای بود/ جنایت‌هایش تمامی نداشت+عکس
پزشک معروف قربانیان خود را یا با دوز کشنده دارو با تجویز مقادیر زیاد داروهای غیرمجاز به قتل می رساند.
به گزارش منیبان؛ ۳۱ ژانویه ۲۰۰۰، شیپمن به جرم قتل ۱۵ بیمار خود مجرم شناخته شد. بدین ترتیب، او به حبس ابد محکوم شد. شیپمن در ۱۳ ژانویه ۲۰۰۴ در سن ۵۷ سالگی با حلق‌آویز کردن خود در سلول زندان ویکفیلد، خودکشی کرد. یک تحقیق دو ساله در مورد همه قتل‌هایی که توسط شیپمن انجام شده بود نشان داد وی افراد مسن آسیب‌پذیر را هدف قرار می‌داد اما بیماران به او اعتماد داشتند زیرا پزشک آنها بود. او قربانیان خود را یا با دوز کشنده دارو با تجویز مقادیر زیاد داروهای غیرمجاز. شیپمن که به «دکتر مرگ» ملقب بود، تنها پزشک بریتانیایی است که تا به امروز به قتل بیمارانش محکوم شده است.
خانواده و تحصیل
شیپمن در ۱۴ ژانویه ۱۹۴۶ در بست وود استیت در ناتینگهام به‌عنوان دومین فرزند از سه فرزند هارولد فردریک شیپمن به دنیا آمد. پدرش راننده کامیون بود و والدین او از طبقه کارگر بودند. هنگامی که شیپمن بزرگ شد، یک بازیکنض راگبی ماهر در لیگ‌های جوانان بود. شیپمن در سال ۱۹۵۷ یازده کلاس را پشت سر گذاشت و به مدرسه ناتینگهام رفت اما در سال ۱۹۶۴ آن را ترک کرد. او یک دونده بود و در سال آخر مدرسه به عنوان نایب کاپیتان تیم دو و میدانی بازی کرد. شیپمن با مادرش خیلی صمیمی بود.
اما مادرش وقتی او ۱۷ سال داشت بر اثر سرطان ریه درگذشت. مرگ او به روشی مشابه آنچه که بعداً به شیوه عمل شیپمن تبدیل شد، اتفاق افتاد؛ در مراحل بعد از بیماری، او توسط یک پزشک در خانه با تزریق مورفین چشم از جهان فرو بست. شیپمن تا زمان مرگ او در ۲۱ ژوئن ۱۹۶۳ شاهد کاهش درد مادرش بود، او در ۵ نوامبر ۱۹۶۶ با پرایمر می‌آکستوبی ازدواج کرد. بدین ترتیب این زوج صاحب چهار فرزند شدند. شیپمن در دانشکده پزشکی لیدز در رشته پزشکی تحصیل کرد و در سال ۱۹۷۰ فارغ‌التحصیل شد.
شیپمن در بیمارستان عمومی یورکشایر شروع به کار کرد و در سال ۱۹۷۴ اولین موقعیت خود را به‌عنوان پزشک عمومی در مرکز پزشکی آبراهام اورمرود به دست آورد. سال بعد، شیپمن در حال جعل نسخه پتیدین برای خود دستگیر شد. او ۶۰۰ پوند جریمه شد و برای مدت کوتاهی در یک کلینیک ترک اعتیاد در یورک کار کرد. او در سال ۱۹۷۷ به‌عنوان پزشک عمومی در مرکز پزشکی دانی بروک در هاید، منچستر کار کرد. شیپمن در طول دهه ۱۹۸۰ به‌عنوان پزشک عمومی در هاید به کار ادامه داد و در سال ۱۹۸۳، او در مورد چگونگی رفتار با بیماران روانی در تلویزیون مصاحبه کرد.
تشخیص
در مارس ۱۹۹۸، لیندا رینولدز از جراحان بروک در هاید به جان پولارد، رئیس پزشکی قانونی منطقه منچستر جنوبی، در مورد میزان بالای مرگ و میر در میان بیماران شیپمن ابراز نگرانی کرد و هشدار داد. بویژه، او نگران تعداد زیاد فرم‌های سوزاندن زنان مسن بود. پلیس نتوانست شواهد کافی برای طرح این اتهام پیدا کند و تحقیقات را پایان داد. پس از بسته شدن تحقیقات، شیپمن سه نفر دیگر را کشت. چند ماه بعد، یک راننده تاکسی به نام جان شاو به پلیس گفت، شیپمن ۲۱ بیمار را به قتل رسانیده است. شاو به او مشکوک شده بود زیرا بسیاری از مشتریان سالخورده‌ای که او به بیمارستان می‌برد و به نظر از سلامت خوبی هم برخوردار بودند، پس از مراقبت شیپمن جان خود را از دست می‌دادند.
آخرین قربانی
آخرین قربانی شیپمن، کاتلین گراندی، شهردار سابق هاید بود که در ۲۴ ژوئن ۱۹۹۸ جسدش را در خانه‌اش پیدا کردند. او بعداً گواهی فوت را امضا و علت مرگ را کهولت سن ثبت کرد. دختر گراندی، هنگامی که به او اطلاع داده شد مادرش وصیتنامه‌ای را تنظیم کرده ولی آنها را حذف و ۳۸۶۰۰۰ پوند را به شیپمن واگذار کرده، مشکوک شد. با شکایت او، پلیس تحقیقات را آغاز کرد. نبش قبر شد و جسد در پزشکی قانونی بررسی شد. بدین ترتیب آثاری از هروئین که اغلب برای کنترل درد در بیماران سرطانی به آنان داده می‌شد به دست آمد. شیپمن ادعا کرد گراندی معتاد بوده است و مدارکی را به پلیس نشان داد.
با این حال، بررسی پلیس از کامپیوتر او نشان داد که این اطلاعات پس از مرگ گراندی نوشته شده است. شیپمن در ۷ سپتامبر ۱۹۹۸ دستگیر و مشخص شد دارای یک ماشین تحریر است که با آن وصیتنامه گراندی را جعل کرده است پلیس مرگ‌های دیگری را که شیپمن تأیید کرده بود هم بررسی کرد و ۱۵ مورد آن را بررسی کرد. آنها مدارک دوزهای کشنده هروئین، امضای گواهی فوت بیماران و سپس جعل سوابق پزشکی را برای نشان دادن اینکه آنها در وضعیت بدی بوده‌اند، کشف کردند.
محاکمه و زندان
محاکمه شیپمن در دادگاه تاج پرستون در ۵ اکتبر ۱۹۹۹ آغاز شد. او متهم به قتل ۱۵ زن با تزریقات کشنده هروئین شد.
در ۳۱ ژانویه ۲۰۰۰، پس از ۶ روز، هیأت منصفه شیپمن را در ۱۵ فقره قتل و یک مورد جعل مجرم شناخت. بنابراین قاضی فوربس، شیپمن را در هر ۱۵ فقره قتل به حبس ابد محکوم کرد و ۱۱ روز پس از محکومیت، شیپمن از فهرست پزشکی حذف شد. دو سال بعد، وزیر کشور حکم حبس ابد او را تأیید کرد. بدین ترتیب شیپمن در زندان با پیتر مور قاتل سریالی دوست شد.
شیپمن گناه خود را انکار کرد و شواهد علمی علیه خود را به چالش کشید. او هرگز در مورد اقدامات خود اظهارنظر عمومی نکرد. همسر شیپمن، حتی پس از محکومیتش اظهار داشت او گناهی ندارد.
شیپمن تنها دکتری است که در تاریخ پزشکی بریتانیا به جرم قتل بیمارانش مجرم شناخته شده است.
مرگ
شیپمن در ساعت ۶:۲۰ صبح روز ۱۳ ژانویه ۲۰۰۴ در سن ۵۷ سالگی خود را در سلول‌اش در زندان اچ‌ام ویکفیلد حلق‌آویز کرد.
برخی از خانواده‌های قربانیان گفتند، احساس می‌کنند فریب خورده‌اند زیرا خودکشی شیپمن به این معناست که آنها هرگز از اعتراف رضایت نخواهند داشت و همچنین پاسخی در مورد اینکه چرا او مرتکب جنایاتش شده پیدا نکرده‌اند.
مرگ شیپمن بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌ها داشت و از او به نام «بزدل سرد» یاد شد. همچنین انگیزه شیپمن برای خودکشی هرگز مشخص نشد.
پس از اینکه جسد شیپمن به خانواده‌اش تحویل داده شد، بیش از یک سال در شفیلد باقی ماند. پلیس به همسرش توصیه کرد به سرعت شوهرش را دفن نکند. سرانجام در ۱۹ مارس ۲۰۰۵ جسد او خارج از ساعات کاری سوزانده شد و برای حفظ امنیت فقط همسر و چهار فرزندش حضور داشتند.
پیامدها
در ژانویه ۲۰۰۱، کریس گرگ، کارآگاه ارشد پلیس یورکشایر غربی، برای تحقیقات در مورد ۲۲ مورد مرگ انتخاب شد. او پس از ماه‌ها به این نتیجه رسید دکتر شیپمن مرگ حداقل ۲۱۸ بیمارش را بین سال‌های ۱۹۷۵ و ۱۹۹۸ رقم زده که بیشتر قربانیان او زنان مسن و سالم بودند. در مجموع، بین سال‌های ۱۹۷۱ تا ۱۹۹۸، ۴۵۹ نفر در حین مراقبت او جان خود را از دست دادند، اما مشخص نیست چه تعداد از آنها قربانی قتل بوده‌اند زیرا او اغلب تنها پزشکی بود که مرگ را تأیید می‌کرد. تخمین پلیس در مورد تعداد قربانیان شیپمن در دوره ۲۷ ساله، ۲۵۰ مورد بود.
همچنین در سال ۲۰۰۵، مشخص شد شیپمن جواهرات قربانیان خود را نیز دزدیده است. در سال ۱۹۹۸، پلیس بیش از ۱۰ هزار پوند جواهرات را در گاراژ او کشف و ضبط کرد.
بدین ترتیب، یک باغ یادبود برای قربانیان شیپمن، به نام باغ آرامش، در هاید پارک، افتتاح شد.
پرونده شیپمن منجر به تغییراتی در روش‌های پزشکی استاندارد در بریتانیا شد و شیوه‌های صدور گواهی فوت نیز تغییر کرد. بزرگترین تغییر نیز حرکت از مطب‌های عمومی تک پزشک به مطب‌های عمومی چند پزشک بود تا حفاظت و نظارت کافی بر تصمیمات پزشکان وجود داشته باشد.
منبع: ایران
