ملاک های خنده دار و شاخ دار زیبایی دختران از نظر مردم تایلند/ عکس

معیار زیبایی در فرهنگ ها و تمدن های مختلف با هم متفاوت است و هر کشوری ایده ال خاص خود را در زیبایی دارد. مثلا” در چین پاهای کوچک نشان زیبایی زنان هستند ولی در آفریقا حلقه های متعدد در لب پایین و گوش و …

زنان پا کوچک یا پا سوسنی

در چین اصطلاح پاهای سوسنی برای توصیف پاهای کوچک به کار میرود و در جامعهٔ چین باستان نشانگر زیبایی و سمبل اصالت و طبقهٔ اجتماعی بالا به شمار می آمد.

در حقیقت داشتن همسری با پاهایی بسیار کوچک راهی برای فخرفروشی در مورد ثروت و عدم نیاز به کار کردن زن برای تأمین نیازهای خانواده محسوب می شود.

زنان چینی در خانواده‌های فقیر، به‌صورت مداوم پای دختران خود را با نوارهای پارچه‌ای و بسیار سخت و با فشار می‌بستند به این امید که روزی مردی ثروتمند با دخترانشان ازدواج کند و آن‌ها را از فقر و تنگدستی نجات بدهد.

و یا زن ها لب های بشقابی در آفریقا

نباید تصور کرد که این زن ها لب های بشقابی و مادر زاد دارند، بلکه مادران قبیله لب های دختران خود را از کودکی به این شکل در می آورند.

بدین ترتیب که در کودکی طی مراسمی سوراخی درلب پائین ایجاد میکنند و یک دکمه از عاج فیل را که در نظرشان بسیار گرانبهاست داخل سوراخ قرار میدهند و بتدریج که ایام سپری میشود و دختران رشد میکنند.

مادران هر شش ماه یکبار دگمه بزرگتری جانشین آنها می کنند و در هفده یا هجده سالگی که قطر دکمه ها به هشت سانتیمتر می رسد و تحمل وزن آن برای لب دخترها غیر مقدور است دگمه هایی که از جنس چوب بسیار سبکی است جانشین دگمه های عاج می سازند.

و اما زنان گردن دراز در تایلند

اما در غرب موضوع فرق می کند و آنها به عمل های جراحی زیبایی روی می آورند و بدن خود را تسلیم تیغ جراحی می کنند. جالب اینجاست که همه ی آنها تصویری خیالی از زیبایی دارند، تصویری که هیچ گاه به واقعیت تبدیل نمی شود!

در اینجا تصویری از دختران تایلندی می بینید. به جرأت میتوان گفت نشان زیبایی در تایلند برای زنان داشتن گردن بلند است. آنها از بچگی حلقه هایی به گردن خود می اندازند و به مرور زمان به این حلقه ها اضافه می کنند نتیجه این کار داشتن یک گردن دراز در دوران نوجوانی است.

مردم این قبیله در اصل متعلق به گروه های کوچکی از قوم کارن در میانمار و آواره های برمه ای بودند که سال ها پیش وقتی در وطنشان جنگ و خونریزی در گرفت از کشور خود فرار کردند و برای کسب استقلال به دولت تایلند پناهنده شده و اجازه پناهندگی دریافت کرده اند.

آن ها اجازه خروج از مرز و سفر به زیستگاه خود را ندارند. سی و شش خانوار از روستائیان منطقه “کارن” که 250 هزار نفر هستند، زنان گردن زرافه یا “پادونگ” خوانده می شوند.

زن های گردن دراز از دوران نوجوانی حلقه های بزرگ و سنگین فلزی به وزن ۱۵ تا ۲۲ کیلو را به دور گردن خود می اندازند و این وضعیت باعث می شود تا در نتیجه رشد ترقوه، گردن آنان دراز گردد.

در واقع سنگینی حلقه های فلزی باعث نرم شدن استخوان ها و بندهای گردن می شود بیشتر این حلقه های گل با مریم و یاس پوشانده شده است.

معروف است که نخستین حلقه برنز در سن ۹ سالگی به گردن دختران “پادونگ” آویخته می شود و تا هنگام ازدواج هر سال یک حلقه ی دیگر به آن افزوده می گردد تا زمانی که درازای آن به یک فوت یا سی سانتیمتر می رسد.

این زنان آنچنان به این حلقه ها وابسته اند که اگر زمانی آنها را از گردن جدا کنند، یارای نگاهداری سر به روی گردن را نخواهند داشت، زیرا ماهیچه های گردن بسیار نا توان و حلقه ها تنها تکیه گاه گردن هستند.

گاهی برخی از آنان با پوششی از حلقه های برنزی به خاک سپرده می شوند. آنان چنان به سنت، فرهنگ و ملیت خود پای بند هستند که به هیچ بها، ترک فشار و سنگینی فلز و سختی های آنرا نخواهند کرد.