خرید وسایل توانبخشی دست دوم توسط معلولان افزایش یافت/ لزوم تخصیص ارز دولتی برای واردات وسایل توانبخشی

به گزارش منیبان؛ بهروز مروتی، مدیر انجمن پیگیری حقوق افراد دارای معلولیت با اشاره به مشکلات معلولین در تهیه تجهیزات توانبخشی گفت: وجود مشکلات فراوان در تهیه تجهیزات مورد نیاز فقط محدود به دوران شیوع کرونا نمی‌شود و مشکلات این چنینی قبل از آن هم وجود داشت و قیمت آنها به شدت سرسام آور بود اما این روزها تشدید تحریم‌ها و البته اپیدمی کرونا باعث شده دستیابی به تجهیزات توانبخشی برای معلولان تبدیل به آرزو شود.

او افزود: قبل از سال 1397 سازمان بهزیستی ویلچر رایگان در اختیار معلولین قرار می‌داد، سال 1397 که ویلچر برقی 4 میلیون تومان قیمتش بود، این سازمان 2 تا 3 میلیون تومان کمک هزینه پرداخت می‌کرد که اتفاقا در این شرایط که مناسبات شهری و حمل و نقل عمومی اصلا مناسب معلولین نیست کمک زیادی به حضور آنها در اجتماع می‌کرد اما اکنون که قیمت همین ویلچر 25 تا 30 میلیون تومان شده است، بهزیستی همان 2 تا 3 میلیون تومان را پرداخت می‌کند که اصلا به چشم نمی‌آید و کافی نیست.

مروتی تصریح کرد: این وضعیت بر ویلچر معمولی هم حاکم است یعنی در حالی که حداقل قیمت یک ویلچر معمولی بیمارستانی در بازار 2 میلیون تومان است بهزیستی برای خرید آن 800 هزار تومان پرداخت می‌کند آن هم با این شرط که از آخرین خرید ویلچر 5 سال گذشته باشد متاسفانه این وضعیت در مورد عصا هم مشاهده می‌شود در واقع عصایی که 60_70 هزار تومان بود اکنون به 1 میلیون تومان رسیده است.

مدیر انجمن پیگیری حقوق افراد دارای معلولیت با تاکید بر اینکه خرید باتری سمعک از مشکلات ناشنوایان است، گفت: تا اوایل امسال سازمان بهزیستی باتری سمعک به ناشنوایان می‌داد اما چند ماهی است که قدرت ارائه آن را ندارد و ناشنوایان در این روزها که با اپیدمی کرونا مصادف است، با مشکلات فراوانی برای خرید آن روبه رو هستند.

او در ادامه با اشاره به افزایش دزدی از معلولین افزود: طی روزهای اخیر از سوی معلولین زیاد شنیدیم که ویلچرشان پشت ماشین بوده دزدیدند یا درِ ماشین باز بوده ویلچر برقی‌شان را به سرقت بردند و...  این اخبار ما را در شوک فرو برد چون سرقت از معلولان مسائل بسیار حادتری را ایجاد می کند چرا که وسایل آنها بیمه نیستند و حتی اگر گزارش سرقت به بهزیستی ارائه دهند تا 5 سال از آخرین دریافت تجهیزات توانبخشی‌شان نگذشته باشد، وسایل جدید به آنها نمی‌دهند.

مروتی در ادامه گفت: بنابراین از آنجایی که معمولا این افراد توانایی جبران خسارت را ندارند، نمی‌توانند این وسایل را که هر روز قیمت آنها نجومی تر می‌شود را از بیرون تهیه کنند بنابراین در خانه حبس می‌شوند و همان چندساعتی هم به به واسطه ویلچر و عصا بیرون می‌رفتند از آنها گرفته می‌شود که نتیجه‌ای جز از بین رفتن توانبخشی اجتماعی آنان ندارد.

مدیر انجمن پیگیری حقوق افراد دارای معلولیت با تاکید بر اینکه باید ارز دولتی به تجهیزات توانبخشی اختصاص یابد، گفت: متاسفانه برای واردات وسایل توانبخشی معافیت مالیاتی وجود ندارد و حتی ارز دولتی به آن اختصاص نیافته است در حالی که ویلچر برای یک فرد معلول مانند کفش برای فرد سالم ضروری است اما معضل ما این است که ویلچر جزء اقلام ضروری تلقی نمی‌شود؛ درنهایت با ارز آزاد وارد کشور شده و با قیمت فضایی به فروش می‌رود.

او از افزایش خرید وسایل توانخبشی دست دوم خبر داد و افزود: این روزها خرید تجهیزات توانبخشی دست دوم بین معلولین به شدت رو به افزایش است و حتی تعمیرات آنها هم دیده می‌شود به گونه‌ای که اگر در گذشته یک ویلچر اقساط می‌شد و فرد یک ویلچر جدید می‌خرید الان به دلیل نوسانات قیمت فرد ویلچری که دیگر استفاده از آن به لحاظ پزشکی ممنوع است را تعمیر می‌کند چون ناچار هستند و نمی‌توانند وسیله جدید بخرند.

مدیر انجمن پیگیری حقوق افراد دارای معلولیت تصریح کرد: تولیدات داخلی اصلا استانداردهای لازم را ندارند و وقتی بهزیستی ویلچر، عصا، سمعک‌ و.. به معلولین می‌دهد آنها در بازار می‌فروشند و جنس دست دوم استاندارد را می‌خرند در واقع می‌توان گفت امروزه رویکرد معلولین در تجهیزات توانبخشی استفاده از وسایل دست دوم است و متاسفانه گاهی اوقات وسایل دست دوم به دلیل فرسودگی معلولیت‌ و عوارض ثانویه ایجاد می‌کند برای مثال فرد با نشستن بر آن به ستون فقراتش فشار وارد می‌شود یا حتی عصا در دستش می‌شکند و دچار شکستگی استخوان خواهد شد بنابراین ضروری است از آنها حمایت شود تا بتوانند حداقل وسایل مورد نیاز خود را تهیه کنند.