آشنایی با روش های تمیز کردن نمای انواع ساختمان

به گزارش منیبان، تمیز کردن بهاری نمای ساختمان پس از خاکستری زمستان زیبایی و درخشش را به ساختمانهای شهر می بخشد، امکان تعمیر را فراهم می کند و نماهای تاریخی را حفظ می کند. روش های تمیز کننده ساینده مانند سنگ زنی، سنباده زدن و انفجار می تواند به سنگ تراشی آسیب برساند.

کار های مقدماتی برای تمیز کردن نمای ساختمان چیست؟

قبل از شروع یک برنامه تمیز کردن نما، شناسایی انواع سنگ تراشی در ساختمان و انتخاب مناسب ترین روش تمیز کردن برای نمای خود مهم است. تشخیص بین انواع مختلف سنگ بسیار مهم است. بعنوان مثال بعضی از سنگ های آهکی می توانند مانند ماسه سنگ به نظر برسند و آنچه به نظر می رسد سنگ طبیعی است می توان از سنگ ریخته یا بتن استفاده کرد.

بعضی از آجرها ممکن است حاوی ناخالصی باشند، مانند ذرات آهن که می توانند با برخی از مواد تمیز کننده واکنش نشان دهند و در نتیجه لکه ایجاد کنند. انتخاب نوع غلط روش تمیزکاری می تواند صدمات جبران ناپذیری به مصالح ساختمانی وارد کند، بنابراین در صورت تردید، بهتر است با یک متخصص درباره ترکیب و نوع سنگ های نمای خود، مشورت کنید.

همچنین توجه داشته باشید که برخی از مواد شیمیایی (و حتی آب) که برای سنگ تراشی ایمن هستند می توانند باعث خوردگی یا آسیب به سایر عناصر ساختمان مانند عناصر تزئینی فلزی، شیشه، ارسی های پنجره چوبی، میله های پنجره آهنی شوند. هر قسمت از ساختمان که تحت تمیز کردن نیست اما در معرض آسیب است باید پوشیده شود یا در غیر این صورت محافظت شود.

روش های تمیز کردن نمای ساختمان

ساده ترین و ایمن ترین روش تمیز کردن نمای ساختمان، شستشو با آب است. آب اغلب رسوبات خاک را نرم می کند. با چرخه های متناوب شستشو، می توان آب را به طور مداوم یا متناوب پاشید یا به صورت مه پاشید. فشار آب و بخار نیز از روش های معروف تمیز کردن نما هستند، با این وجود به تجهیزات پیشرفته تری نیاز دارید و باید با احتیاط استفاده شوند. 

در حالی که زیبا بودن ساختمان دلیل واضح و اصلی برای تمیز کردن نمای ساختمان است. اندازه گیری وضعیت زیرسازی سنگ تراشی تقریباً غیرممکن است، به عنوان مثال، نما با خاک، آهک و یا یک پوشش پوشانده شده است. برای تعیین مناطقی که نیاز به وصله گذاری، تعمیر و یا آب بندی مجدد دارند، یا در بعضی موارد، حتی برای شناسایی اصلی نما، باید از همه عناصری که مانع آن می شوند، تمیز شوند.

یکی دیگر از انگیزه های اصلی تمیز کردن نما تلاش برای حذف آلاینده های آسیب رسان مانند گوگرد و اکسیدهای نیتروژن و سایر آلاینده های باران اسیدی از نما است. این آلاینده ها برای تسریع در خرابی نما عمل می کنند.

رطوبت علت اصلی پوسیدگی سنگ تراشی است. وقتی رطوبت با نمک های محلول از آب باران آلوده یا گازهای جوی همراه شود، فروپاشی سرعت می گیرد. هنگامی که نمک محلول در آب حل می شود، از طریق منافذ یا ترک به عمق بستر سنگ تراشی می روند. هنگامی که رطوبت تبخیر می شود، نمک دوباره متبلور می شود و فشارهای زیادی را وارد می کند که سنگ تراشی را از داخل تجزیه می کند.

در آخر، تمیز کردن نما، منافذ ساختمان را باز می کند و باعث می شود رطوبت به طور طبیعی خارج شود. به عنوان مثال، اگر پوشش ضد آب مانع از خروج آن شود، رطوبت محبوس در دیواره سنگ تراشی در آنجا باقی خواهد ماند. در این حالت، از آنجا که رطوبت دلیل اصلی پوسیدگی سنگ تراشی است، تمیز کردن جامع نما شامل حذف پوشش ضد آب می تواند جزء اصلی تلاش یک متخصص، برای بازسازی ساختمان باشد.

سه روش اصلی برای تمیز کردن نما، استفاده از آب، مواد شیمیایی و ساینده ها است. استفاده از ساینده ها، مانند سنگ زنی، سنباده زدن و... توصیه نمی شود ، زیرا مواد سطحی را همراه با خاک و رنگ از بین می برند. در این صورت استفاده از آب و مواد شیمیایی در صورت استفاده صحیح موثرتر و بی خطر هستند.

برای تمیز کردن نما سه نوع روش مبتنی بر آب وجود دارد:

• شستشوی تحت فشار

• خیساندن و شستشوی

• بخار / تحت فشار گرم

به طور صحیح، استفاده از آب تصفیه شده برای تمیز کردن کمترین آسیب را به نما می زند و یک روش محافظه کارانه برای شروع کار، به ویژه هنگام برخورد با آلودگی معمول است.

شستشوی نمای ساختمان با فشار

متداول ترین روش شستشوی تحت فشار است که در آن شما یک اسپری با فشار کم تا متوسط (100 تا 400 پوند در اینچ مربع) به سطح ساختمان می زنید. اگر بتوانید به همراه فشار آب از یک برس نرم نه فلزی، در مناطق و درزهای کثیف استفاده کنید.

خاک های یک اینچ با آب تحت فشار شسته می شوند. این روش برای سنگ تراشی و همچنین نمای سنگی و بتونی ایده آل است. به طور موثری لکه های آلی و جوی را از بین می برد.

تمیز کردن شیمیایی

گاهی مواد شوینده غیر یونی (نوعی که در مایعات ظرفشویی استفاده می شود و کمتر از مواد شوینده یونی کف می کند و با یون های موجود در آب واکنش نمی دهد) به آب اضافه می شود تا آلودگی های روغنی سطح را از بین ببرد. از صابون و سایر شوینده های خانگی نباید در تمیز کردن بر پایه آب استفاده شود زیرا می تواند بقایای قابل مشاهده ای روی سنگ تراشی باقی بگذارد.

لکه ها با استفاده از محصولات شیمیایی مانند پاک کننده های اسیدی، حلال های آلی، پاک کننده های قلیایی و مواد شوینده غیر جوش حل می شوند. پس از حل لکه ها، آنها شستشو داده می شوند.

خیساندن آب

خاک با یک جریان ثابت آب شل شده و شسته می شود. سپس ، آن را با برس مالش داده و یا با آب psi 400 شستشو بدهید. این روش اغلب برای آجرهای لعاب سنگ آهک استفاده می شود.

خیساندن شامل سمپاشی یا مه پاشیدن سطح سنگ تراشی برای مدت طولانی، معمولاً تا چند روز در یک زمان، برای از بین بردن تجمعات سنگین دوده و پوسته، به ویژه در قسمت هایی از ساختمان که در معرض باران نیستند. خیساندن، همراه با فشار و به دنبال آن شستشوی نهایی با آب، به برنامه های مکرر نیاز دارد که ممکن است چندین هفته طول بکشد. اما چون آرام و ملایم است، برای سنگ تراشی تاریخی ایده آل است.

بخار و تحت فشار آب گرم

روش چهارم، بخار یا تمیز کردن تحت فشار گرم، معمولاً استفاده نمی شود، اما می تواند برای از بین بردن رسوبات خاک و گیاهان مانند پیچک موثر باشد. این روش یک گزینه ی مناسب برای تمیز کردن سنگ هایی است که به اسیدهای مورد استفاده در برخی از پاک کننده های شیمیایی حساس است.

عوامل شیمیایی

پاک کننده های شیمیایی برای از بین بردن آلودگی ها موثر هستند و برخلاف روش های تمیز کردن مبتنی بر آب، می توان از آنها برای از بین بردن رنگ، پوشش ها، لکه های فلزی و برچسب های تبلیغاتی نیز استفاده کرد. پاک کننده های مبتنی بر اسید بر روی آجرهای لعاب دار و تراکوتا، سنگ چدن، بتن، گرانیت و بیشتر ماسه سنگ ها موثر هستند. پاک کننده های قلیایی بهتر است در سنگ تراشی های حساس به اسید مانند سنگ آهک، سنگ مرمر، گرانیت صیقلی و ماسه سنگ آهکی (گچی) استفاده شوند.

برای استفاده از هر دو نوع پاک کننده های شیمیایی، ابتدا روی سطوح را با اسپری مرطوب کنید و یا برس بزنید و اجازه بدهید برای مدتی بمانند. بسته به مواد استفاده شده، ممکن است، چندین برنامه کاربردی لازم باشد. سپس هر دو نوع با آب شسته می شوند. ابتدا به قلیاها یک شستشوی کمی اسیدی داده می شود تا خنثی شود.

تمیز کردن ساینده

تمیز کردن با مواد ساینده، خاک را با تراش مکانیکی، یا سنگ فرز روی سنگ را ساییده و روی آن را با یک محیط خشک یا مرطوب از بین می برند. روش های تمیز کردن ساینده سخت تر از تمیز کردن آب و مواد شیمیایی است. این روش به متخصصان آموزش دیده و تجهیزات پیشرفته نیاز دارند. استفاده از روش های تمیز کننده سایشی باید محدود شود تا از تخریب سطح نما جلوگیری شود. این روش های تمیز کردن می تواند سطوح سنگی را خشن کند، جزئیات تزئینی را از روی کنده کاری ها پاک کند، ملات را شل کند و پوشش روی آن از بین برود.

در این روش نواحی خارجی بسترها که رنگ آمیزی شده اند به طور کامل از بین می روند. این روش برای سنگ تراشی و همچنین نمای بتونی و سنگی ایده آل است.