انسان در فضا بدون لباس فضانوردی چه بلایی سرش میاد؟
رفتن به فضا به خودی خود دلهره آور است و اتفاقی که برای بدن، بدون داشتن لباس فضایی می افتد با فیلم های سینمایی متفاوت است.
به گزارش منیبان؛ تصور کنید فضانورد هستید و قصد دارید که در بین سیاره ها و در فضا حرکت کنید که ناگهان لباس تان پاره می شود. به نظر شما اگر فضانوردی لباس مخصوص نداشته باشد چه اتفاقی برایش می افتد؟
اولین چیزی که باید به آن اشاره کرد، سناریو های مختلفی است که در سینمای هالیوود در مورد آن ساخته اند. آن ها افرادی را نشان می دهند که در فضا با لباس ها و کلاه مخصوص در حال حرکت هستند و زمانی که لباس شان پاره می شود یا به هر دلیل دیگر لباس مخصوص نداشته باشند، می ترکند یا یخ می زنند و می میرند. در واقعیت هم چنین اتفاقی می افتد اما همه چیز انقدر اغراق آمیز نیست.
فضانورد می تواند بدون لباس مخصوص هم در فضا شناور باشد اما بعد از مدتی می میرد. این اتفاق در عرض چند دقیقه رخ می دهد اما چیزی که داخل فیلم ها می بینیم، این است که فضانوردان بدون لباس در عرض چند ثانیه می میرند.
داخل فضا هوا وجود ندارد و دقیقا شرایط برعکس زمین است. هیچ هوا و هیچ فشاری وجود ندارد که شما تحت تاثیر آن قرار بگیرید. فشار اتمسفر باعث ایجاد یک دمای معین می شود که مایعات را می پوشاند و تبدیل به گاز می کند و در نتیجه شما هیچ فشار اتمسفری را در فضا احساس نمی کنید.
حال تصور کنید که بدن انسان که 60 درصد از آب تشکیل شده است، در چنین فضایی قرار بگیرد و این دقیقا مشکل اصلی خواهد بود. زمانی که فشار وجود نداشته باشد، آب در بدن می جوشد و سریعاً مایع به گاز تبدیل می شود. یعنی همه بافت های بدن که حاوی آب هستند، به یک باره باد می کنند.
اگر فضانورد در فضا باشد و لباسِ تنش به هر دلیلی از بین برود، خون داخل رگ های او سریع تر از آب موجود در بافت هایش شروع به جوشیدن می کند.
مطالعه ای در سال 2013 هم در این باره انجام شده و نشان داده که حیوانات و انسان ها در کم تر از 10 ثانیه در مواجه با خلا، هوشیاری خود را از دست می دهند و بعد از آن؛ ممکن است.
سیستم مثانه یا روده به هم بریزد و عضلات باد کنند، جریان خون به قلب و مغز وجود نداشته باشد و عضلات خیلی ملتهب شوند و دیگر جریان خون در بدن گردش نکند و همین باعث می شود که انسان یا حیوان جانش را از دست بدهد.
در بسیاری از کتاب های علمی نوشته شده که فضا باعث خارج شدن هوا از داخل ریه می شود و خفگی را بعد از چند دقیقه به وجود می آورد. بخار شدن مولکول های آب، گرما را از بدن بیرون می کشد و باعث می شود که در اطراف بینی و دهان چیزی شبیه به یخ زدگی به وجود بیاید و دیگر اثری از آن موجود زنده باقی نخواهد ماند.
بعضی از افرادی که قبلاً به فضا رفته بودند و در خلا گیر افتادند، بعد از زنده ماندن چیز هایی را در این مورد تعریف کرده اند. به عنوان مثال یک مهندس فضانورد در سال 1966 گونه های اولیه لباس فضایی را داخل یک محفظه خلاء قرار دارد و آزمایش هایی را به انجام رساند. او در مرحله ای از آزمایش بود که ناگهان شیلنگی که هوای تحت فشار را وارد لباس می کرد، قطع شد.
او تجربه خود را این گونه بیان کرد:" زمانی که به سمت عقب پرت شدم، متوجه شدم که بزاق روی زبانم تبدیل به حباب شده که دیگر بعد از آن بیهوش شده و از حال رفتم. "
این حباب های گاز در مایعات بدن ترکیب می شوند و شرایطی را به عنوان بولیسم ایجاد می کنند. این موضوع برای کسانی که در آب های عمیق غواصی می کنند هم وجود دارد.
