هرکجا این گیاهان گوشتخوار را دیدید، فرار کنید!

تکامل گیاهان گوشتخوار

همانطور که می دانید، گیاهان می توانند تغذیه خود را خودشان تحت فرآیندی به نام فتوسنتز به دست بیاورند. این فرآیند، شامل جذب کربن دی اکسید از هوا، آب از زمین و آفتاب مستقیم می شود. علاوه بر آن گیاهان به منابع معدنی خاصی نیاز دارند که آن ها را با فیلترکردن مستقیم خاکی که ریشه در آن قرار گرفته، به دست می آورند.

با این حال، برخی از گیاهان در مکان های مرطوبی مانند باتلاق ها یا مرداب ها رشد می کنند و آب های این مناطق تمایل به غارت مواد معدنی زیرزمینی دارند که گیاهان به آن متکی هستند. برای مقابله با این کمبود، این گیاهان مواد مغذی را از جاهای دیگر به دست می آورند که بنابراین، آنها گوشتخوار شدند. چارلز داروین، زیست شناس مشهور، تحت تاثیر این گیاهان قرار گرفت و یک دهه و نیم از زندگی خود را به مطالعه آن ها اختصاص داد.

حالا بیایید همراه هم با برخی از گیاهان گوشتخوار که احتمالا اسمشان را شنیده اید، آشنا شویم.

گل بدبو یا گل جسد | The Corpse Flower

به طور کلی هیچ گیاه گوشتخواری در جهان به طور مستقیم، تهدیدی برای انسان محسوب نمی شود، اما یکی از این گیاهان گوشتخوار که بارها در مکان های مختلف شایعه شده که انسان خورده است، گل بدبو یا گل جسد است که نام علمی آن Amorphophallus Titanum می باشد. برخی از متخصصان این گل را بزرگترین و بدبوترین گیاه در جهان می دانند؛ به طوری که هر کسی که به این گیاه نگاه می کند، به خود می گوید که حتما می تواند که یک انسان را به راحتی ببلعد.

داستان ها می گویند که زمانی که این گیاه به قدی حدودا ۲٫۷ متر می رسد، یک انسان را کوتاه جلوه می دهد و بویی از خود ساتع می کند که شبیه بوی یک فرد مرده است. سوسک‌های مردارخوار و مگس گوشت ها، به این بوی بسیار بد جذب شده و به دام این گیاه می افتند و با گرده گیاه، پوشیده می شوند. گفته می شود که گل جسد به اندازه ۱۰ سانتی متر در یک روز رشد می کند.

درخت ماداگاسکار | The Madagascar Tree

گزارشی از یک کاشف آلمانی به نام کارل لیچه (Carl Liche) در سال ۱۸۷۸ یک رویداد وحشتناک را ارائه داد. او در جزیره ماداگاسکار در کنار قبیله ای محلی به نام مکادو (Mkodo) بود. او در گزارشش توضیح داد که مردم محلی یک قربانی را برای درختی که انسان می خورد انتخاب کردند؛ قربانی یک دختر نوجوان بود که روی ابزاری نیزه مانند قرار گرفته و مجبور به قرار گرفتن در درخت ماداگاسکار شد. لیچه این گیاه گوشخوار یعنی درخت ماداگاسکار را یک آناناس غول پیکیر توصیف کرد که در بالای آن پیچک های دراز و انبوهی وجود دارد. دختر مجبور بود که مایعی آبگونه که با شاخک های درخت احاطه شده بود را بنوشد. لیچه توضیحاتش را اینگونه ادامه داد:

«این درخت آدمخوار که به نظر مرده بود، به یکباره انگار به یک زندگی وحشیانه برگشت. شاخک حساس، ظریف و بلند آن که خشمی مثل مارهای گرسنه داشت، یک لحظه در بالای سر دختر لرزید و سپس با غریزه ای مانند هوش شیطانی، ناگهان دور دختر چمباته زد و دور گردن و بازوهای او را گرفت؛ دختر شروع به فریاد زدن کرد و سپس خنده ای عصبی سرد داد و دوباره صدایش به یک ناله دردناک شبیه شد. پیچک ها یکی پس از دیگری مانند مارهای سبز بزرگ، با انرژی خشمگین و سرعت عجیبی بلند شده و دورتادور دختر می پیچیدند و او را با یک ظرافت شیطانی به داخل می کشیدند».

تحقیقاتی که روی این گزارش انجام شد (و به نظر می رسد که این اولین گزارش به این شکل بود)، در نهایت به این سرانجام رسید که اصلا همچین درختی در ماداگاسکار وجود ندارد، قبیله مکادو پیدا نشدند و حتی گفته می شود که خود لیچه فردی ساخته و پرداخته ذهن بوده است. درخت هایی که در تصویر زیر می بینید، درخت های بائوباب هستند.

گیاه پارچ یا نِپِنتیس | Nepenthes

گیاه پارچ، یک نوع گیاه گوشتخوار است که تاکنون شناخته شده و در جنگل های بارانی جنوب شرقی آسیا دیده می شود و ساقه های بلند آن تا ۴۵ متر رشد می کند. کوزه های این هیولا، پهنایی تا حدود نیم متر می رسند و گفته می شود که می تواند حدودا ۳٫۷ لیتر مایع را درون خود جای دهد. قربانیان اصلی این گیاه، حشرات و قورباغه های کوچک هستند، اما در برخی از مواقع، موش ها هم می توانند غذای گیاه پارچ شوند. با اینکه این گیاه غول پیکر، تهدیدی برای انسان محسوب نمی شوند، اما انسان ها برای او تهدید بزرگی هستند! مردم محلی یاد گرفته اند که پارچ یا به اصطلاح کوزه این گیاه را جدا کرده و برای پخت برنج از آن استفاده کنند. آن ها همچنین از ساقه های آن مانند طناب برای بالا رفتن استفاده می کنند.