این ماهی عجیب دست و پا دارد!/ عکس

دست ماهی (Brachiopsilus dianthus) که در میان زباله‌های پوشیده از مرجان پنهان شده بود از زمان کشف در سال 1947 تا کنون، تنها به تعداد انگشت شماری با غواصان برخورد کرده است. غواصان در طی یک کاوش در کشتی بخار هلندی اس اس تاسمان متوجه این ماهی شدند.

بقایای اس اس تاسمان یک کشتی بخار که در سال 1873 ساخته شد و برای حمل بار و مسافر استفاده می‌شد، در نزدیکی جزیره گرانیتی Hippolyte Rocks در 10 کیلومتری از سرزمین اصلی تاسمانی قرار دارد. در طول تلاش برای عبور از یک گذرگاه باریک، کشتی با برخورد با صخره ناشناخته غرق شد؛ 29 مسافر و خدمه فرار کردند، اما 75 گاو را در کشتی رها کردند.

این غواصی به مناسبت بخشی از مجموعه‌ای برنامه‌ریزی شده برای بزرگداشت صد و چهلمین سالگرد کشتی غرق شده بود. در 70 متر زیر سطح، غواصان 25 دقیقه فرصت داشتند تا به کاوش بپردازند و مراقب سطح اکسیژن خود برای 90 دقیقه صعود به سطح باشند. مدتی بعد آنها با دیدن دومین دست ماهی صورتی، تنها با فاصله 10 متر از ماهی اول، شوک دیگری را تجربه کردند.

B. dianthus یکی از چهار گونه دست ماهی در حال انقراض است که در تاسمانی یافت می‌شود. برخلاف سایر ماهی‌ها، دست ماهی‌ها کنترل شناوری خود در را زیر آب ندارند، بنابراین در نزدیکی بسترهای صخره‌ای دریا می‌مانند و فقط می‌توانند مسافت‌های کوتاهی را شنا کنند. یک سازگاری کلیدی با محیط آنها استتار آنهاست (آنها شبیه اسفنج هایی در بستر دریا هستند).

آنها از این استتار برای جلوگیری از شناسایی توسط طعمه‌ها و شکارچیان استفاده می‌کنند و از باله‌های غیرعادی خود برای کمک به شکار استفاده می‌کنند. باله‌های آن‌ها به ساختارهای دست‌مانندی تبدیل شده‌اند که به آن‌ها اجازه می‌دهد در بستر دریا بنشینند و به سرعت به طعمه‌های در حال عبور حمله کنند. دانشمندان قبلاً معتقد بودند که ماهی دست صورتی در آب‌های کم عمق تا عمق حداکثر 38 متر زندگی می‌کند.

این مشاهده بخشی از چندین اکتشاف اخیر در دو سال گذشته است که به ما نشان داده است که این گونه می‌تواند در مناطقی بسیار عمیق‌تر از آنچه قبلا تصور می‌شد زندگی کند. محققان پیشنهاد می‌کنند که دست‌ماهی‌ها به تدریج از آب‌های کم‌عمق گرم‌تر به پناهگاه‌های آب‌های سردتر و عمیق‌تر حرکت می‌کنند و این نگرانی‌ها را در مورد زنده ماندن این گونه افزایش می‌دهد. این زیستگاه به طور جدی توسط گرمایش جهانی تهدید خواهد شد و این گونه می‌تواند به راحتی در 100 سال آینده منقرض شود.