ادعای عجیب درباره اختلافات در عراق؛ طرفداران صدر در اکثریت قرار دارند
چند مسئول در اقلیم کردستان عراق در گفت‌وگو با روزنامه العربی الجدید درباره بحران سیاسی فعلی عراق گفتند: موضع کُردها پراکنده‌تر و پیچیده‌تر از مشکلات سیاسی است که بغداد شاهد آن است، چراکه اقلیم با حضور سه طرف مواجه است؛ طرف اول حزب دموکرات که موافق برگزاری مجدد انتخابات و تشکیل دولت توسط احزاب پیروز است.
به گزارش مُنیبان، چند مسئول در اقلیم کردستان عراق در گفت‌وگو با روزنامه العربی الجدید درباره بحران سیاسی فعلی عراق گفتند: موضع کُردها پراکنده‌تر و پیچیده‌تر از مشکلات سیاسی است که بغداد شاهد آن است، چراکه اقلیم با حضور سه طرف مواجه است؛ طرف اول حزب دموکرات که موافق برگزاری مجدد انتخابات و تشکیل دولت توسط احزاب پیروز است. طرف دوم نیز اتحادیه میهنی اقلیم کردستان عراق است که در موضع گیری دچار نوسان شده است؛ چراکه نمی‌تواند با جریان صدر همراه شود و در مقابل نگران ادامه همراهی با چارچوب هماهنگی شیعیان است.
طبق گفته این منابع، طرف سوم جنبش "الجیل الجدید" (نسل نو) است که ۹ کرسی پارلمان را به دست آورده و به شدت به جریان صدر نزدیک هستند و حتی شاسوار عبدالواحد، رئیس این جنبش خودش را نسخه کُردی مقتدی صدر، رهبر جریان صدر می‌داند و از شهروندان ناراضی از سیاست‌های مقامات اقلیم در اربیل و سلیمانیه در راستای درخواست برای انجام اصلاحات ریشه‌ای و تغییر سیستم دولت اقلیم کردستان عراق استفاده می‌کند.
این منابع معتقدند: این سه طرف مانعی را تشکیل داده‌اند که درصورت موفقیت جریان صدر در تحقق اهدافش ممکن است که این مانع پیچیده‌تر شود. این درحالی است که مشکلات اربیل بیشتر از بغداد است؛ چراکه اختلافاتی برسر منصب ریاست جمهوری، استاندار کرکوک، شکل قانون انتخابات پارلمانی در اقلیم و همچنین توزیع مناسب امنیتی و وزارتخانه‌ها میان احزاب کُرد وجود دارد.
"کفاح محمود"، مشاور سیاسی سابق ریاست اقلیم کردستان عراق در سخنانی در این باره اظهار کرد: مواضع حزب دموکرات کردستان در رابطه با بحران سیاسی کنونی روشن است. به نظر می‌رسد این حزب مخالف طرح تشکیل دولت توسط چارچوب هماهنگی است اما ابتکار عمل هادی العامری، رهبر ائتلاف الفتح و دیدار وی با محمد الحلبوسی، رئیس پارلمان و همچنین تمایلش برای سفر به نجف و دیدار با صدر ممکن است تحول جدیدی را به همراه داشته باشد که با مخالفت نوری المالکی، رهبر ائتلاف دولت قانون مواجه می‌شود.
وی معتقد است: شکست احزاب اقلیم و بغداد در دستیابی به یک راه حل، سناریوی مداخله طرف‌های خارجی و در رأس آنها سازمان ملل و شورای امنیت را مطرح می‌کند؛ چراکه بی‌اعتمادی میان احزاب به اوج خود رسیده و هیچ ابتکارعملی برای دستیابی به توافق واقعی میان تمامی طرف‌های عراقی وجود ندارد. حل و فصل مشکلات بغداد ممکن است که منجر به حل مشکلات اقلیم کردستان عراق شود.
