آبادی میهن، به بهانه سخنان مهندس باهنر

عطف به صحبت جناب آقای مهندس باهنر در مورد جلوگیری از اصلاحات اقتصادی در دوره دوم دولت سازندگی و البته گله از روزنامه سازندگی که برخوردی همراه با دافعه به جای جاذبه از خود نشان داد.

لازم است با توجه سیاست‌های تعدیلی با جراحی اقتصادی دولت جناب آقای رئیسی، اشاراتی متکی به آمار و ارقام صحیح و رسمی و ارزیابی به شیوه علمی و به دور از دخالت دادن جانبداری و مغالطه و توجیه و تفسیر و تحمیل نظرات و با مراعات اختصار در حد معمول طرح در یک روزنامه با پرهیز از پرگوئی و مطالب غیر ضرور داشته باشم. تا این فرصت برای محققان و مورخان تاریخ معاصر فراهم شود که نقاط مهم و سرنوشت ساز تاریخی کشورمان را بررسی نمایند و تصمیم به موقع بگیرند.

برنامه‌های اول و دوم توسعه مربوط به دوران سازندگی است و روشن است که در مدت ده سال دولت با اتکا به همین دو برنامه که به تصویب مجلس نیز رسیده بود توسعه پایدار کشور را به سرعت پیش برد.

شایان ذکر است که دوره سازندگی در شرایطی آغاز شد که هشت سال جنگ ویرانگر خساراتی مستقیم و غیر مستقیم در حدود یک هزار میلیارد دلار به کشور وارد کرده و حتی بخش مهمی از زیربناهای باقی‌مانده از دوران طاغوت را نیز ویران کرده بود.

کافی است به تصویر اقتصاد کلان کشور در انتهای سال 1375 از جمله تولید ناخالص داخلی و ارزش افرزوده بخش‌های مختلف از جمله کشاورزی، صنعت و معدن، نفت ، خدمات و البته مصرف و سرمایه‌گذاری و بودجه‌های عمومی سالیانه یعنی هزینه‌ها و درآمدهای دولت، صادرات و واردات، نقدینگی و تورم، جمعیت و نیروی انسانی، اشتغال و البته عدالت اجتماعی نگاهی افکنده شود و عملکرد هر بخش را ارزیابی نمایید.

علی‌رغم مثبت شدن اکثر شاخص‌ها و موفقیت‌های دولت در بخش‌های عمرانی، تولیدی و زیربنایی متأسفانه تورم، سقوط ارزش پول ملی به عنوان یک مشکل اساسی پیش روی مردم و کارشناسان اقتصادی کشور بود و به عنوان الویت جدی دولت در نظر گرفته شد. تا ضمن کنترل تورم و نقدینگی و سقوط ارزش پول ملی مثبت ماندن شاخص‌های بخش‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی نیز روند مثبت خود را حفظ نماید.

مرور نتایج برنامه‌های اول و دوم کشور سال‌های ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۷ نشان می‌دهد که رشد تولید ناخالص داخلی به ۴.۶% و مصرف کل نیز به قیمت‌های ثابت ۶.۶ درصد رشد داشت و اقتصاد در وضعیت تولیدی قرار گرفت. کسری بودجه به توازن بودجه تبدیل شد و بودجه عمرانی سال به سال افزایش یافت.

تراز بازرگانی خارجی دولت مثبت شد و امید به زندگی به نزدیک ۷۰سال رسید. بیکاری از ۱۴% به ۹% و شاخص فقر کاهش یافت. درآمد و رفاه اجتماعی بالا رفت. و درصد با سوادی به حدود ۸۰% و مشارکت زنان افزایش یافت.

بیش از ۶۰ سد مخزنی ساخته شد و محصولات کشاروزی رشد سالانه ۶% را تجربه کردند. ظرفیت نیروگاه‌ها از ۱۳هزار مکاوات که در جنگ هم بخشی از آن نیز تخریب شده بود. به ۲۳ هزار مگاوات رسید و برای مهار آب‌ها و توسعه برق و محصولات زیربنایی چون فولاد و سیمان و پتروشیمی رشدهای متوسط بالای ۲۰% را به دست آورد

در بخش‌های فرهنگی و اجتماعی و آموزش‌های عمومی عالی و تحقیقات عالی و فرهنگی و امور جوانان و ورزش رشدهای قابل توجهی را در معرض دید همگان قرار داد و به حدود ۱۹میلیون دانش آموز و ۱.۳ میلیون دانشجو و افزایش زیر بناهای آموزشی تا۵ میلیون  مترمربع و تیراژ مطبوعات از ۱۳۷میلیون تا ۸۶۰ میلیون نسخه بالغ شد.

علی‌رغم موقعیت‌های دولت در بخش‌های عمرانی و تولید و زیربنایی به دلیل فعالیت‌های شدید و بازسازی کشور و هزینه‌های ارزی با پایین آمدن قیمت نفت به زیر حدود ۸ دلار در بشکه، کشور دچار مشکل عدم پرداخت سررسیدهای ارزی ‌شد

متأسفانه با بالا رفتن قیمت ارز دچار تورمی شدید گردید ولی به سرعت دولت توانست تورم نزدیک به ۴۹% در سال ۱۳۷۴ را به ۲۳% در سال ۱۳۷۵کاهش دهد، موفق به تثبیت  اقتصادی در آخرین سال دولت سازندگی شد و تقریباَ در سال ۱۳۷۵ تعهدات ارزی سررسید شده هم از بین رفت و فضای اعتماد جدیدی ایجاد شد و خوشبختانه با حضور اکثر نیروهای دولت سازندگی در دولت اول اصلاحات روند اصلاحات اقتصادی مناسب پیش رفت و سیاست دولت سازندگی در امر توسعه نیز تداوم یافت.

حالا ضمن تشکر و استقبال از صحبت‌‌های جناب آقای باهنر مناسب است، همه نیروهای نگران، به فکر حل مشکل اقتصادی باشیم. چرا که با فرض اجرای برجام، آنچه بر دوش مردم و دولت می‌ماند حل مشکلاتی چون رشد نقدینگی، رشد شدت انرژی، رشد بیکاری، رشد تورم، رشد نرخ ارزهای بین‌المللی است.

و رسیدن به رشد و توسعه قابل قبول و کاهش فقر با استفاده از سیاست‌های اعتدالی و خارج از افراط و تفریط اهمیت دو چندان پیدا خواهد کرد.