مگر فضای مجازی شمشیر و اسلحه دارد؟| قرار نیست خودمان را گول بزنیم

به گزارش منیبان، محسن حاجی میرزایی در گفت‌وگو با «بیان فردا» با تاکید بر این موضوع که فرصت انتخاب آگاهانه و تصمیم‌گیری را خداوند برعهده افراد گذاشته است، تاکیدکرد: عده‌ای حتی در نهادهای تربیتی هم می‌خواهند با نگاه الزام و اجبار کار را پیش ببرند. سرمایه تربیت شوق، آگاهی و اراده است.

وی افزود: نمی‌خواهیم نمایش بازی کنیم و خودمان را گول بزنیم. هم کسی اجبار در رفتار را نمی‌پذیرد و برنمی‌تابد و هم منجر به ارزش پایدار نخواهد شد.

وزیر پیشین آموزش و پرورش افزود: در بحث فضای مجازی هم به یاد داریم که عده‌ای مدام می‌گویند که نسل جدید در معرض خطر قرار گرفته است. مگر هنر و قدرت فضای مجازی چیست؟ همه قدرت فضای مجازی جز این است که چشم و گوش و اندیشه را تغذیه می‌کند. آیا ابزار دیگری دارد؟ شمشیر و  اسلحه دارد که بالای سر افراد بایستد. این نسل که 12 هزار ساعت در اختیار ما بوده است ولی نمی‌توانیم قدرت تشخیص او را تجهیز کنیم.

حاجی میرزایی با اشاره به این موضوع که آموزش و پرورش باید در کنار آموزش‌های پایه، استعدادهای متنوع را به رسمیت بشناسد افزود: برخی هنوز فکر می‌کنند باید به جای نسل جدید تصمیم بگیرند و عرصه را به گونه‌ای فراهم بکنند که همه در داخل چارچوب انتخاب آنها قرار بگیرد.

دبیر پیشین هیات دولت حسن روحانی، تاکید کرد: نمی‌توانیم آدم‌های یک شکل را با استاندارد مشخص و ثابت درست کنیم. بنابراین رویکردهایی که در مقوله تربیت بر مبنای استفاده از ابزار زور، اکراه و اعمال محدودیت پیش می‌رود راهبردهای منتج به نتیجه اثربخش نخواهد داشت. بارها تجربه شده و دوباره اگر بخواهیم این تجربه را تکرار بکنیم، نتیجه خوبی به دست نخواهد داد.

متهم اصلی مهاجرت نظام حکمرانی است

حاجی میرزایی همچنین با اشاره به نگرانی‌های به وجود آمده از موج مهاجرت در کشور و افزایش پدیده مهاجرت دانش‌آموزی گفت: متهم اصلی مهاجرت نظام حکمرانی است.کسانی که مهاجرت می‌کنند از نظر من قابل نقد نیستند. متهم کسانی هستند که فضای لازم را برای کار کردن، رشد یافتن، ارائه تصویر روشن و  امیدوارانه به نسل جدید نمی‌دهند.

وی افزود: اگر می‌خواهیم پدیده مهاجرت معکوس شود  باید نظام حکمرانی را تقبیح کنیم که چگونه توانسته امید را از ذهن نسل نو بیرون بیاورید و تصویر آینده را از نگاه او مبهم و تاریک کند.

دبیر پیشین هیات دولت تصریح کرد: مهاجرت قطعا پدیده ساده و سهلی نیست که فکر کنیم افراد تفننی مهاجرت می‌کنند. آنها برای مهاجرت ناگزیر می‌شوند. اگر افراد آرامش و تصویر روشنی از آینده داشته آرامش داشته باشند، روندها را رو به رشد ببینند و احساس کنند مورد احترام هستند و شخصیتشان پذیرفته می‌شود، برای چه باید مهاجرت بکنند؟

وی تاکید کرد: اگر تصور بکنیم باید افراد مهاجرت کرده را مورد سرزنش قرار داد، نگاه واقع بینانه‌ای نیست «چون نیک نظر کرد پر خویش درآن دید». اگر خوب نظر بکنیم متوجه می‌شویم که گسترش این پدیده، آثار سیاست‌ها، نتایج رفتارها و کارهایی است که در نوع تعامل با جوانان انجام شده است. حتی برخی از افراد که مهاجرت می‌کنند به لحاظ شغلی در کشور درآمد مطلوب‌تری را داشته‌اند اما می‌گوید خارج از ایران آرامش دارم و می‌توانم زندگی‌ام را پیش‌بینی کنم.

حاجی میرزایی گفت: اگر امکان پیش‌بینی را از کسی بگیرید. اگر شما باور به این موضوع که می‌تواند با تلاش موقعیت بهتری خلق کند را بگیرید، ممکن است پدیده گسترش بیشتری پیدا کند. برای حل پدیده مهاجرت باید بیش از هر زمانی به شیوه حکمرانی نگاه کنیم و در آن تجدیدنظر کنیم.