ممکن است اقدامات خطرناکی در حوزه استفاده از سلاح‌های شیمیایی باب شود

به گزارش منیبان، حمله اسراییل به بیمارستان غزه شاید در اثر فروکش کردن اخبار از شدت آن میان افکار عمومی کم شود اما اصل فاجعه پابرجاست و اسراییل متهم ردیف اول جنایت حقوق بشری بزرگی است که با حمله به یک بیمارستان غیرنظامی مرتکب شد. این اتفاق مسلما مسیر را برای حمایت غربی ها از اسراییل نیز سخت تر می کند.

به جهت بررسی موضوع فوق گفتگو کردیم با نصرت‌الله تاجیک، دیپلمات سابق، که در ادامه مشروح آن را می‌خوانیم:

اتفاق بیمارستان غزه تا چه حد برای رژیم صهیونیستی تبعات بین المللی به دنبال خواهد داشت و این تبعات تا چه حد برای اسراییل مهم است؟

این اتفاق هیچ تبعاتی برای عزیزدردانه‌ بین‌المللی و نازپرورده آمریکا ندارد. این اتفاق برای بار اول نیست و بارها شاهد این رفتار از سوی اسراییل بوده‌ایم و در همه دورانی که عملیات نظامی کرده اند این استراتژی را دارند. استراتژی رژیم صهیونیستی با مشت آهنین همراه است و سعی می کند با ایجاد رعب و وحشت سلطه خود را تداوم دهد. در نتیجه این اتفاق هیچ تبعاتی ندارد و دنیا مشغول مسائل دیگری است. آلمان که بلای هلوکاست را سر یهودی‌ها آورد الان حامی اسراییل شده است. بنابراین من فکر نمی‌کنم که تبعات بین المللی زیادی برای اسراییل ایجاد شود البته این وضعیت به معنای عدم تلاش ما نیست. مسلمان‌ها و هوادارانشان باید از هر اهرم سیاسی و دیپلماتیک استفاده کنند. بنابراین ما باید هر کاری می‌توانیم در محکوم کردن این جنایت و محاکمه کردن نتانیاهو انجام دهیم اما اینکه تبعات سنگین بین المللی برای نتانیاهو ایجاد شود، بعید است. اتفاقا در همین نقطه است که غربی ها باید دقت کنند که عدم پاسخگویی نتانیاهو در مقابل این جنایت باعث می شود که ما وارد چرخه خشونت شویم. چه فلسطینی چه نیروی مقاومت تلاش خواهند کرد که از اهرم های بیشتری استفاده کنند چون وقتی که هیچ یاری رسانی پیدا نکنند، ناچارند که به ابزار دیگری دست بزنند. کمااینکه زمزمه هایی در مطبوعات غربی شنیده می شود که اگر همچین اقدامات بخواهد صورت بگیرد و رژیم صهیونیستی پاسخگو نباشد، مقاومت هم حق خود می داند که از هر ابزاری به عنوان دفاع برای خود استفاده کند و ممکن است اقدامات خطرناکی در حوزه استفاده از سلاح های شیمیایی باب شود. غربی ها اینگونه قضیه را پشت گوش نیندازند که زدی ضربتی ضربتی نوش کن! این ماجرا ساده ختم نمی شود و خون هزار انسان بی گناه در بیمارستان ریخته شود و کسی پاسخ ندهد. اینکه اسراییل دست به اقدامی جنایتکارانه از منظر تنبیه دست جمعی بزند، به هر صورت به عقیده من درست نیست. به طور کلی برای اسراییل این چیز‌ها مهم نیست و روش او همین است. از سال 1948 از حمله به دهکده ها و... آمار بسیار زیادی از مجروحین و شهدا به جا گذاشته است. بنابراین برای اسراییل مهم است که حرف آخر را بزند و تا زمانیکه جامعه بین المللی نخواهد با این قضیه به صورت منصفانه برخورد کند، اسراییل این روش را ادامه خواهد داد.

آیا با فروکش کردن حجم خبری این اتفاق باز هم شاهد گسترش فعالیت های نظامی رژیم صهیونیستی خواهیم بود؟

تا زمانیکه ابعاد قضیه باز نشود مسائل اسراییل و فلسطین فقط در چارچوب این دو کشور یا این دو واحد حقوقی تمام نمی شود و به معادلات بسیار زیادی بستگی دارد، از جمله کشورهای عربی، مردم جهان اسلام، غرب، چین، روسیه، آمریکا و... که ذی نفعان مسئله فلسطین و اسراییل هستند. در خاورمیانه بازیگران زیادی داریم، اگر سیاست اینها مشخص نباشد، خیلی راحت نمی توان سناریوپردازی کرد و گفت چه سناریویی محتمل است. اسراییل که دید با حمله زمینی نمی تواند وارد غزه شود با این رفتارها ایجاد ترس می کند تا شاید امتیازاتی از جمله آزادی اسرایش را بگیرد. بنابراین به عقیده من بعید است که از این به بعد روند فوق تشدید شود. البته باید نتیجه سفر بایدن را ببینیم اما بعید می دانم توفیقی در این سفر وجود داشته باشد، بایدن به دنبال جدا کردن کشور های عربی از حماس و مقاومت و آزادکردن اسرای اسراییلی بود. سازمان های بین المللی باید جمع شوند و درخواست برای تشکیل جلسه شورای امنیت را بررسی کنند که با گذشت زمان نتایج آن مشخص می‌شود. فعلا به عقیده من دو طرف بیشتر در حالت جنگ روانی هستند. مخصوصا رژیم صهیونیستی که در شوک عملیات حماس قرار دارد.

برخی معتقدند تداوم این رفتارها کشورهای دیگر را به این جنگ می کشاند، نظر شما چیست؟

من بعید می دانم کشورهای دیگر وارد این قضیه شوند، چه کشورهای منطقه ای و چه کشورهای فرامنطقه ای اگر این جنگ بخواهد به چرخه خشونت بیفتد و مقاومت دو مرتبه اقداماتی انجام دهد، من فکر می کنم بیشتر گروه های مقاومت هستند که به دفاع از حماس وارد میدان می شوند. ظرفیت حضور دولت ها الان وجود ندارد.

ایده آل طرفین برای پایان جنگ چه می‌تواند باشد؟

گذشته از جو روانی، ایده آل دو طرف در مرحله اول پیروزی است و هر یک باید برنده و پیروز بیایند. برای رژیم صهیونیستی مسئله اسرا مهم است، از طرف دیگر فلسطینی ها هم تعدادی اسیر دست اسراییل دارند. به عقیده من باید تلاش شود که این کار‌ها صورت بگیرد. بعد به مسئله غزه و فعالیت های دیپلماتیک برای رساندن کمک و... می رسیم. البته غزه اولویت بیشتری دارد اما بعید می‌دانم رژیم صهیونیستی قبول کند. سیاست اسراییلی ها این است که طرف مقابل را تحت فشار بگذارند تا امتیاز بگیرند. سوال بعدی این است که چرا گاها این اتفاق می افتد؟ اصل پاسخ در رابطه با تحقیر و فشاری است که روی مردم فلسطین وجود دارد، یعنی فلسطینی ها در کرانه باختری و نوار غزه دارای یک زیست طبیعی نیستند، باید شرایطی فراهم کرد که آن ها وارد یک زندگی عادی شوند. با این وضعیت امکان زیست طبیعی وجود ندارد. قدم بعدی این است که در کنار مصوبات بین المللی ببینند چگونه می توانند بحث یکپارچگی سرزمینی را برای فلسطینی‌ها تحقق بخشند تا یک دولت واحد تشکیل دهند. در این صورت اگر به صورت دولت عمل کنند مسئولیت یک دولت را هم می پذیرند. البته اسراییلی ها اصلا قائل به تشکیل دولت فلسطینی نیستند اما چون مصوبات بین المللی وجود دارد این مسئله را می توان از طریق ایده یکپارچگی سرزمینی تحقق بخشید.